Αμέλια, το κορίτσι που έμαθε να πετάει

Συγγραφέας:  Mara Dal Corso

Εικονογράφηση: Daniela Volpari

Απόδοση: Γεωργία Τσακώνα

Εκδόσεις: Φουρφούρι/Brainfood

Χρονιά έκδοσης: 2017

Ηλικίες: 3+

 

Η Αμέλια ήταν ένα κορίτσι όπως όλα τα άλλα, μόνο που αντί να ονειρεύεται παλάτια και πρίγκιπες, ήθελε να παίζει στη φύση, να την εξερευνά και να μάθει να πετάει. Αυτό ήταν το όνειρό της, να κατακτήσει τους αιθέρες. Και το κατάφερε. Με πολλή δουλειά και επιμονή η Αμέλια Ερχαρτ έγινε η πρώτη γυναίκα αεροπόρος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το βιβλίο των Dal Corso – Volpari είναι ένα παραμύθι που διηγείται σε μικρά παιδιά τα πρώτα της βήματα ως δεκάχρονο κοριτσάκι, τότε που μάθαινε τον εαυτό της και καταστάλαζε στα όνειρά της. Τότε που αποφάσισε πως ένα πράγμα θέλει να κάνει στη ζωή της κι αυτό είναι να μάθει να πετάει. Τόσο η εικονογράφηση όσο και το μικρό σε έκταση κείμενο δένουν αρμονικά και δημιουργούν ένα όμορφο, πολύχρωμο παραμύθι, βασισμένο στα πρώτα χρόνια της ζωής της Ερχαρτ όπως τα φαντάστηκε η Dal Corso και τα έκανε εικόνα η Volpari.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Ευχαριστώ

Ένα μικρό αγόρι κάνει κάτι διαφορετικό σε κάθε σελίδα: περπατά, ποδηλατεί, κάθεται, είναι με φίλους, τη γάτα του, στο μπάνιο, στο παράθυρο … και σε όλες τις στιγμές του έχει ένα ‘ευχαριστώ’ να πει: σε ζώα, φυτά, πράγματα, ακόμη και στον ίδιο του τον εαυτό! 

Τα ήσυχα βράδια

Η θεματολογία του βιβλίου αυτού περιστρέφεται γύρω από τη νύχτα και απ’ ό,τι συμβαίνει ‘στα σκοτεινά’. Σε τι οφείλεται η ύπαρξη της νύχτας, τι συμβαίνει στο σκοτεινό ουρανό, πως λειτουργεί ο ύπνος, γιατί το μαύρο κυριαρχεί στην όραση του ανθρώπου το βράδυ, ποια η σχέση των ζώων και κάποιων φυτών με τη νύχτα; Αυτές και πολλές άλλες ερωτήσεις που τυχόν έχουμε μεγάλοι και μικροί γύρω από τα λιγότερο φανερά και γνωστά ‘καμώματα της ημέρας’, απαντώνται μέσα σε 19 δισέλιδα.

Ο κύριος Γεμάτος και ο κύριος Αδειανός

Η Christina Bellemo με το απλό, μα βαθιά φιλοσοφικό, κείμενο της κατορθώνει από τις πρώτες μόλις σελίδες του βιβλίου να ανακινήσει τα έντονα, αλλά και τα πιο οικεία συναισθήματα. Με ρήματα όπως «νιώθω», «χρειάζομαι», «φοβάμαι», «συγκινούμαι», που φανερώνουν αμέσως τη συναισθηματική κατάσταση των δύο ηρώων, πετυχαίνει την ταύτιση των αναγνωστών/ριών και παράλληλα τους δίνει τη δυνατότητα να αναστοχαστούν τις έννοιες της συνύπαρξης, της συνδιαλλαγής και της συμπόρευσης.