Πίτερ Παν και Γουέντι
Κάποτε μέναμε στη Βαρυμπόμπη σε ένα σπίτι απομονωμένο, εγώ με την οικογένεια μου στο κάτω όροφο και η γιαγιά μου στον από πάνω. Μαζί της έμενε και η Μαρία. Η Μαρία ήταν η πιο ηλικιωμένη φίλη της γιαγιάς μου. Είχε βαφτίσει τη θεία μου, αλλά για λόγους που τότε μου ήταν τελείως ακαταλαβίστικοι, η Μαρία έμεινε στο σπίτι της γιαγιάς μου μέχρι να φύγει από τη ζωή. Αυτή η σπουδαία πράξη της γιαγιά μου, να φιλοξενήσει στο σπίτι της μια άρρωστη φίλη, για χρόνια μέχρι την τελευταία της στιγμή, ήταν για μένα η πιο σημαντική γνωριμία στη ζωή μου.
Η Μαρία ήταν ο άνθρωπος που με μύησε στις ιστορίες και τα παραμύθια. Κάθε βράδυ καθόμασταν κοντά στη σόμπα και μου μιλούσε για νεράιδες, πριγκίπισσες, δράκους ακόμα και για ανθρώπους αληθινούς! Είχε μια φοβερή ικανότητα να μπλέκει το φανταστικό με το πραγματικό και αυτό ήταν κάτι που θα το ανακάλυπτα καθώς μεγάλωνα. Η αγαπημένη μας ιστορία ήταν οι περιπέτειες του Πίτερ Παν. Ήταν αυτή άρνηση της ενηλικίωσης που την παρέσερνε και ένας καλά κρυμμένος πόθος να ήταν εκείνη η Γουέντι και ο Πίτερ Παν αληθινός. Να έφτανε στη χώρα του Ποτέ, να ζούσε εκεί, να μην χρειαζόταν να μεγαλώσει, να μην έπρεπε να μάθει να συντονίζεται στα τικ-τοκ των ρολογιών και να μην είναι υποχρεωμένη να δίνει φιλιά ψεύτικα, παρά μόνο στο απλωμένο χέρι ενός μικρού αγοριού. Οι κακοί στη ζωή της να ήταν μόνο κάτι κουρασμένοι πειρατές και ο Πίτερ Παν πάντα παρών για να την προστατέψει. Και οι χαρούμενες σκέψεις της να την έκαναν να πετάει όλο και πιο ψηλά. Να μπορούσε να πάρει και μένα, να μου δείξει όλα όσα είχε κρατήσει μέσα της, σαν μια κληρονομιά, που έπρεπε σε κάποιον να την αφήσει.
Μεγαλώνοντας αγόρασα τη συλλεκτική έκδοση του βιβλίου του Τζέιμς Μάθιου Μπάρι, Πίτερ Παν και Γουέντι και ήξερα πως αν το έδειχνα στη Μαρία θα ήταν το αγαπημένο της. Όπως ακριβώς είναι και για μένα.
————————————————————-
Η Άννη Θεοχάρη είναι απόφοιτος δραματικής σχολής και ασχολείται με τα παιδιά κάνοντας θεατρικό παιχνίδι, δραματοποιήσεις και αφηγήσεις παραμυθιών. Είναι μέλος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς και συγγραφέας των βιβλίων Που πάει ένα μπαλόνι όταν φεύγει από το χέρι σου, Ενας ξεχωριστός φίλος, Το σιτάρι, Μέλση, η Βασίλισσα του κεριού και του μελιού, Εχασα τη μύτη μου και ψάχνω να τη βρω, Για πάντα Χριστούγεννα. Η Αννη Θεοχάρη είναι μέλος της θεατρικής ομάδας Στενός Κορσές (μαζί με τις Έλσα Λουμπαρδιά και Έλια Ζαχαριουδάκη) και μόλις ολοκλήρωσαν τις πολύ επιτυχημένες τους παραστάσεις του burlesque musical Αμπαζούρ.
