Συγγραφέας: Ιζαμπέλ Μοτρό
Εικονογράφηση: Βερονίκ Σοφρ
Μετάφραση: Κλερ Νεβέ
Εκδόσεις: Μίνωας
Ηλικίες: 7+
Γυναίκες. Γυναίκες που πολέμησαν για την ισότητα, γυναίκες που πλήρωσαν με τη ζωή τους τις ιδέες τους, γυναίκες που περιθωριοποιήθηκαν, έγιναν αντικείμενο χλεβασμού, τους πήραν την επιμέλεια των παιδιών τους, τις βίασαν, τις καρατόμησαν. Και όλα αυτά επειδή ήταν ή είναι γυναίκες με ιδέες, με πάθος. Τα τελευταία χρόνια η αγορά του παιδικού βιβλίου έχει κατακλυστεί από φεμινιστικά βιβλία, όρος που χρησιμοποιείται ευρέως για να χαρακτηρίσει βιβλία, εικονογραφημένα τις περισσότερες φορές, που μιλούν και συστήνουν σε μικρούς σε ηλικία αναγνώστες γυναίκες που προέρχονται από διάφορες χώρες, ανήκουν στο καλλιτεχνικό, πολιτικό ή επιστημονικό στερέωμα και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κατάφεραν να ξεπεράσουν τo κοινωνικό κατεστημένο και να ξεχωρίσουν για τον δυναμισμό τους, τις ιδέες τους και τα ταλέντα τους.
Τι διαφορά έχει λοιπόν το συγκεκριμένο βιβλίο που θα σε κάνει να θες να το διαβάσεις κι εσύ ο ίδιος και μετά να το δώσεις και το παιδί σου; Αν και κρατάει σαν στήσιμο και σαν ιδέα το ίδιο περίπου που επέλεξαν το 2017 οι Favilli-Cavallo, η Ιsabelle Motrot, δημοσιογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός και συγγραφέας, συγκέντωσε σ’ ένα βιβλίο σαράντα γυναίκες από τις αμέτητρητες που πολέμησαν και πολεμούν ακόμα για τα δικαιώματά τους, τις ίσες ευκαιρίες, τα όνειρά τους.
Το μικρό αυτό σε μέγεθος βιβλίο, με το έντονο μοβ χρώμα στο εξώφυλλο, την πορτοκαλί γραμματοσειρά και την μαύρη γυναίκα να υψώνει το χέρι της με πάθος στον ουρανό, έρχεται μεν να προστεθεί στη λίστα με τα όσα φεμινιστικά βιβλία για παιδιά που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ξεχωρίζει όμως για τα πρόσωπα που επιλέγει να προβάλλει: πέρα από τη Μαρία Κουρί, την Αμέλια Πάνκχερστ, τη Μαλάλα Γιουσαφζάι, τη Φρίντα Κάλο, την Αστριντ Λίντγκρεν και την Τζέιν Γκούντολ, που έχουμε δει και διαβάσει σε πολλά ανάλογης θεματολογίας βιβλία, εδώ έχουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε για τη ζωή της Αντζελα Ντέιβις (ακτιβίστρια, μέλος των Black Panthers, ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης Black Feminism, καθηγήτρια φιλοσοφίας, συγγραφέας), της Βιρτζίνια Γουλφ (συγγραφέας, εκδότρια, υπέρμαχος των φεμινιστικών αγώνων, γράφει το Ενα δικό σου δωμάτιο όπου εξηγεί γιατί οι γυναίκες εμποδίστηκαν να αναγνωριστούν ως καλλιτέχνιδες ή συγγραφείς), της Σιμόν ντε Μποβουάρ (δοκιμιογράφος, μυθιστοριογράφος, φιλόσοφος, συγγραφέας του Δεύτερου Φύλου, συνιδρύτρια του πολιτικού περιοδικού Les Temps modernes), της Κάθριν Τζόνσον (φυσικός, μαθηματικός και μηχανικός αεροδιαστημικής, εργάστηκε στη NASA, βοήθησε μέσα από τη δουλειά της στην κατάκτηση του διαστήμος, αλλά αγνοήθηκε όπως πολλές άλλες συναδέλφισσές της επειδή ήταν μαύρες και γυναίκες), της Ζιζέλ Χαλιμί (Γαλλοτυνήσια δικηγόρος που υπερασπίζεται θύματα βιασμών που επιθυμούν ή προβαίνουν σε αμβλώσεις, το 1980 γίνεται αφορμή μέσα από μια πολύκροτη δίκη δύο θυμάτων ομαδικού βιασμού να αλλάξει ο νόμος στη Γαλλία και να ποινικοποιηθεί ο βιασμός- ως τότε ήταν απλώς πλημμέλημα), της Σιμόν Βέιλ (πολιτικός που εισηγήθηκε το 1974 στο γαλλικό Κοινοβούλιο νομοσχέδιο για την τεχνιτή διακοπή της κύησης μπροστά σε ακροατήριο που αποτελείται κατά 95% από άντρες. Ο νόμος θα ισχύσει το 1975.), της Ναουάλ Aλ Σααντάουι* (Αιγύπτια συγγραφέας, επαναστάτρια, μιλά μέσα από τα βιβλία της για θέματα όπως η κλειτοριδεκτομή, η μαντίλα, ο γάμος, η συζυγική βία, το 1981 φυλακίστηκε για το έργο της και αργότερα, εξαιτίας απειλών για τη ζωή της, αναγκάστηκε να φύγει από την Αίγυπτο. Χαρακτηρίζεται ευρέως ως «η Σιμόν ντε Μπωβουάρ του αραβικού κόσμου»*), της Μάργκαρετ Άτγουντ (Καναδή συγγραφέας, δημιουργός του Handmade’s Tale – Η ιστορία της Θεραπαίνιδας, το δυστοπικό μυθιστόρημα του 1985, όπου σχεδόν όλες οι γυναίκες είναι στείρες. Αυτές που δεν είναι στείρες χρησιμοποιούνται σαν πορφυρές δούλες που τεκνοποιούν στη θέση των συζύγων ανδρών της ελίτ. Το βιβλίο της Ατγουντ έγινε τηλεοπτική σειρά το 2017, ενέπνευσε το φεμιστικό κίνημα στις ΗΠΑ και την πορεία των γυναικών κατά του Τραμπ), της Πίνα Μπάους (Γερμανίδα χορευτρια και μια από τις πιο σημαντικές χορογράφου του σύγχρονου χορού. δημιουργός του λεγόμενου Tanztheater), της Αλισον Μπέχντελ (Αμερικανή συγγραφέας και δημιουργός κόμικς, μία από τις πρώτες που έφεραν στο προσκήνιο τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις με τη σειρά κόμικς της Dykes to watch out for, συγγραφέας του graphic novel Fun Home, που έγινε μιούζικαλ και τιμήθηκε με βραβείo Tony), της Γουόρις Ντίρι (Σομαλή, πολιτικογραφημένη Αυστριακή, μοντέλο, ηθοποιός και συγγραφέας που μέσα από την ιστορία της κάνει γνωστή στον κόσμο την πρακτική της κλειτοριδεκτομής σε μικρά κορίτσια, ιδρύτρια του Desert Flower Foundation) και τέλος της Μπεθ Ντίτο (ερμηνεύτρια, συνθέτρια και στιχουργός , front woman του συγκροτήματος Gossip, εκμεταλλεύεται τη διασημότητά της για να μιλήσει ανοιχτά για θέματα που αφορούν τα άτομα της ΛΟΑΤΚ κοινότητας, αλλά και των ατόμων που περιθωροποιούνται λόγω της εξωτερικής τους εμφάνισης, γίνεται ίνδαλμα της νέας γενιάς φεμινιστριών).
Ενα μοναδικό βιβλίο με πληθώρα αναφορών, μέσα από το οποίο όχι μόνο μαθαίνεις για τις σαράντα αυτές γυναίκες, αλλά έρχεσαι σε επαφή με τα έργα τους, τα βιβλία τους, τις τηλεοπτικές σειρές που ενέπνευσαν, τις μουσικές του, την αρθρογραφία τους, τα επιστημονικά τους επιτεύγματα. Ενα βιβλίο που σε κάνει θα θες να ψάξεις να βρεις και να διαβάσεις πολλά παραπάνω πράγματα για αυτές τις γυναίκες. Ενα βιβλίο που απευθύνεται πρωτίστως σε παιδιά και που προβάλλει γυναίκες διαφορετικών φυλών, σεξουαλικών προτιμήσεων και πολιτικών πεποιθήσεων. Ενα βιβλίο που τολμά να βάλει στο εξώφυλλό του μια μαύρη γυναίκα. Επιτέλους, σαν να φαίνεται πως κάτι αλλάζει…
*Μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά το βιβλίο της
Ναουάλ Aλ Σααντάουι, Φιρντάους, σε μετάφραση από τα αραβικά της Ελένης Καπετανάκη (εκδόσεις Δώμα).
