Η γη κάτω από τα πόδια μου & Ο ουρανός πάνω από τα μάτια μου

Κείμενα: Charlotte Guillain
Εικονογράφηση: Yuval Zommer
Μετάφραση: Αγγελική Τζαβάρα
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Χρονιά έκδοσης: 2023
Ηλικίες: 7+, 9+

Πόσα διαφορετικά πράγματα μπορείς να σκεφτείς ότι βρίσκονται στη γη κάτω από τα πόδια σου και πόσα ότι βρίσκονται σηκώνοντας τα μάτια σου, ψηλά στον ουρανό; Σίγουρα τα παιδιά γνωρίζουν πολλά σχετικά και τους κινείται το ενδιαφέρον όταν, πριν ανοίξει κανείς τα δυο βιβλία, προσπαθούν να ανατρέξουν στις πληροφορίες που έχουν συλλέξει από εμπειρίες, ακούσματα, από βιβλία σχολικά και γνώσεων.

Όμως είναι βέβαιο ότι και τα δύο αυτά βιβλία πρόκειται να εκπλήξουν τους μικρούς αναγνώστες, καθώς οι αναδιπλούμενες σελίδες θα διαδέχονται η μία την άλλη, για να αποκαλύψουν στρώμα- στρώμα όσα κρύβονται κάτω από τη Γη, στη μια περίπτωση και όσα ορατά και μη υπάρχουν, όταν σηκώνουμε ψηλά τα μάτια μας, στη δεύτερη.

Ο Γιουβάλ Ζόμερ εικονογραφεί με πολλές λεπτομέρειες ωραίες μεγάλες εικόνες, τόσο του υπόγειου όσο και του ουράνιου κόσμου. Η περιήγηση ξεκινάει για τον αναγνώστη από εκεί που στέκεται ο ίδιος – από το σημείο που του είναι οικείο και γνωστό: από έναν δρόμο πόλης. Και από αυτό το σημείο εκκίνησης γίνεται στο βιβλίο «Η Γη κάτω απ΄ τα πόδια μου» η καταβύθιση στη διαστρωμάτωση της γης, ώσπου να φτάσουμε στον εσωτερικό της πυρήνα και να επιστρέψουμε στην επιφάνεια, περνώντας άλλη μια φορά τα υπόγεια στρώματα, αντικρύζοντας όμως διαφορετικά φυσικά φαινόμενα και ευρήματα. Αντίστοιχα, στο «Ο Ουρανός πάνω από τα μάτια μου» φτάνουμε σταδιακά έως το εξωπλανητικό μας σύστημα, στα σουπερνόβα και τους λευκούς νάνους. Επιστρέφουμε διαπερνώντας στρώμα -στρώμα και πάλι την ατμόσφαιρα, για να προσγειωθούμε ανάσκελα στην εξοχή, με την πλάτη στο χώμα και τα μάτια ψηλά ν’ αγναντεύουν το υπέροχο, πλούσιο σύμπαν. Και τα δύο βιβλία λειτουργούν σαν ένα είδος χάρτινου ακορντεόν, με την εικονογράφηση και το κείμενο να απλώνεται και να παρουσιάζεται μέσα από ένα μεγάλο σε μεγέθος και χορταστικό σε χρώματα και σχέδια ανάπτυγμα, που μπορεί να πιάσει όλο το δωμάτιο!

Το κείμενο της Σάρλοτ Γκιλέν, με λόγο άμεσο, σε πρώτο πρόσωπο και με πλούσιο λεξιλόγιο προσκαλεί και οδηγεί τα παιδιά στον υπόγειο και στον ουράνιο κόσμο, αποκαλύπτοντάς τους όσα δε φαντάστηκαν, όσα δεν ήξεραν και όσα πολλά ακόμα θα τους προκαλέσουν τον ενδιαφέρον για να μάθουν περισσότερα.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Αγροτόσπιτο

“Είναι μια ιστορία φθοράς και μιας ιδιότυπης αναγέννησης. Η φθορά είναι φυσιολογική για τα πάντα, η αναγέννηση όμως, ακόμα και αν είναι μέσα από μια εικονογραφημένη ιστορία, έχει να κάνει με τη ματιά που ρίχνουμε στα πράγματα, στην εκτίμηση του παρελθόντος τους και στην προσπάθεια να διατηρήσουμε κάτι από την προηγούμενη ζωή τους ζωντανό, να δημιουργήσουμε μια σύνδεση με το παρελθόν ακόμα κι αν πρόκειται για μια οικογενειακή ιστορία που αλλιώς δεν θα μας αφορούσε, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα σπίτι που ποτέ δεν θα επισκεπτόμασταν. Είναι ένας γλυκός, ήπιος τρόπος για να μιλήσει ένα βιβλίο στα παιδιά γι’ αυτό που ζει, γερνάει και πεθαίνει – αλλά πεθαίνει χορτάτο από τη ζωή που έζησε και ξαναζεί γιατί κάποιος μας λέει την ιστορία του. Το “Αγροτόσπιτο” της Sophie Blackall είναι ένα διαμαντάκι για ευαίσθητους συλλέκτες ιστοριών και παρατηρητές της λεπτομέρειας”.

Το αγόρι που έφερε το χιόνι

Στην καρδιά μιας μεγάλης πόλης, εκεί που οι κάτοικοί της ζουν και περπατούν βιαστικά, ζει ένα αγοράκι, μαζί με τη μαμά του και τον μπαμπά τους. Για “σπίτι΄” τους έχουν ένα παγκάκι. Όταν όμως το αγόρι βρει ένα βράδυ, εντελώς μαγικά, μια χιονόμπαλα ακριβώς πλάι στο παγκάκι που κοιμάται, όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν. Στη χιονόμπαλα μέσα υπάρχει μια πόλη σαν αυτή που βρίσκεται εκείνος, με ενα παγκάκι ακριβώς σαν αυτό που κοιμάται τώρα. Οταν θα την κουνίσει κάτι μαγικό θα έχει συμβεί.

Η Μυρτιά και ο καθρέφτης

Στην «Μυρτιά», που είναι ένα εικονογραφημένο παραμύθι, ζωγραφιές σαν μενταγιόν ζωντανεύουν τις λέξεις που διαλέγει η  Κατερίνα Παούρη για να φτιάξει τον κόσμο της ηρωίδας: αρώματα από τη φωτιά που τριζοβολάει, από τα βιβλία, του τσουκαλιού, της λεβάντας, του χαμομηλιού, του κρόκου, της μυρτιάς μοσχοβολούν στα απάτητα δάση του παραμυθιού.