O φίλος μου ο Τίμος το κλαδάκι

Συγγραφέας: Άλισον Φαλκονάκη
Εικονογράφος: Νέαρχος Ντάσκας
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Χρονιά έκδοσης: 2020
Ηλικίες: 3+,5+

Η Άλισον Φαλκονάκη γράφει μια πολύ γλυκιά και συγκινητική ιστορία με πρωταγωνιστές ένα αγόρι και ένα μικρό κλαδάκι, τον Τίμο. Ολόκληρο το βιβλίο διατρέχει μερικές από τις πιο σημαντικές στιγμές στη ζωή του αγοριού, από όταν ήταν παιδί και έφτιαχνε παιχνίδια και αξιοπερίεργα όπλα, μέχρι και στιγμές από την νέα οικογένεια που έφτιαξε το αγόρι όταν μεγάλωσε και την οικογένεια που έφτιαξε το παιδί του όταν μεγάλωσε με τη σειρά του κι αυτό.

Ο αναγνώστης νιώθει να διαβάζει μια ιστορία στην οποία πρωταγωνιστούν δύο έμψυχα όντα που αισθάνονται, μοιράζονται, γεύονται και έχουν το δικό τους, μοναδικό χαρακτήρα. Αντ’ αυτού η ιστορία έχει μονάχα ένα αγόρι και ένα, φαινομενικά, απλό κομμάτι ξύλου. Το αγόρι δεν αναζητάει τρόπους και αντικείμενα για να αντικαταστήσει το κλαδάκι του, τα φανταχτερά αντικείμενα και τα παιχνίδια δεν το αφορούν καν. Από την άλλη, το μικρό κλαδί είναι δίπλα του και σχεδόν του δίνει δύναμη σε κάθε μικρό ή μεγάλο βήμα της ζωής του, μένοντας αναλοίωτο στον χρόνο που περνάει. Η ιστορία αυτή είναι ένα υπέροχο εργαλείο για κάθε παιδί ώστε να αντιληφθεί σιγά σιγά την μανιακή σχεδόν κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο σύγχρονος άνθρωπος που αποζητάει ολοένα και περισσότερα καινούργια αντικείμενα. Αλλά είναι, επίσης, ένα εξαιρετικό εργαλείο για να στοχαστεί κάθε ενήλικας αυτή την ασυγκράτητη τάση στην οποία μπαίνει, ακόμη και χωρίς να το συνειδητοποιήσει.

Το βιβλίο είναι μια πραγματική ωδή στις ουσιαστικές σχέσεις που διαρκούν στον χρόνο, περνάνε από χίλια κύματα και όμως καταφέρνουν να συνεχίζουν. Στις σχέσεις που οι άνθρωποι δημιουργούν ακόμη και με αντικείμενα που αποκτούν στη ζωή τους χωρίς να τα εγκαταλείπουν με ευκολία για κάτι καλύτερο, ομορφότερο, γρηγορότερο, πιο εξελιγμένο. Είναι μια ωδή στον χρόνο που αποκτά αξία μόνο όταν ο άνθρωπος επενδύει στο «μαζί», αντί να γοητεύεται από ό,τι νέο. Η εικονογράφηση, η οποία συνοδεύει ιδανικά την ιστορία, με απλότητα και χωρίς φανφάρες, είναι του Νέαρχου Ντάσκα.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ