Σενάριο: Παναγιώτης Πανταζής, Γιώργος Γούσης
Σχέδιο: Παναγιώτης Πανταζής
Εκδόσεις: Polaris Εκδόσεις
Χρονιά έκδοσης: 2021
Ηλικίες: 15+
Ναι, το ξέρουμε ότι πλησιάζουν Χριστούγεννα, αλλά εμείς θα μιλήσουμε για την άλλη τη γιορτή. Την εντελώς δική μας: το Πάσχα. Και πιο συγκεκριμένα, το Πάσχα στο χωριό! Οι περισσότεροι από εμάς το έχουμε ζήσει σε πολλές διαφορετικές φάσεις της ζωής μας. Πάσχα στο χωριό ως παιδιά με ατελείωτα παιχνίδια, με τους φίλους εξερευνώντας και πλάθοντας έναν φανταστικό κόσμο, επιδεικνύοντας τις λαμπάδες μας. Πάσχα στο χωριό ως ενήλικες, εκεί πια από δική μας επιλογή. Πάσχα γονείς βλέποντας την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Αλλά ανάμεσα σε αυτά, υπάρχουν και κάποια ξεχωριστά, ιδιαίτερα και μοναδικά: Πάσχα ως έφηβοι. Για εκείνα μας μιλούν ο Παναγιώτης Πανταζής και ο Γιώργος Γούσης με το comic τους Μέρες Λατρείας.
Ο Τίτος είναι αποφασισμένος πώς αυτό το Πάσχα στο χωρίο θα είναι διαφορετικό από τα άλλα. Φέτος θα «παίξει» κάτι. Θα παίξει κάτι με το άπιαστο όνειρο που λέγεται Μάγδα. Δύο χρόνια μεγαλύτερη, όμορφη και cool. Ο πρώτος, μοναδικός, ανεπανάληπτος, δυνατός, ανατρεπτικός εφηβικός έρωτας. Μαζί και η πίκρα, η απογοήτευση, το πάθος και όλα όσα σημαίνουν να είσαι έφηβος. Και μέσα σε όλα αυτά, οι ρημάδες οι Πανελλήνιες.
Αυτό είναι και το Μέρες Λατρείας. Όλα όσα σημαίνει να είσαι έφηβος μέσα σε έξι μέρες γύρω από το Πάσχα, την ανάσταση την άλλη που αναζητούν οι έφηβοι, το ξύπνημα της φύσης μέσα από το ξύπνημα της σάρκας τους, με το ένα πόδι στο παιδί που ήταν – κείνο το παιδί που αγαπά το φαγητό της γιαγιάς και θέλει τους γονείς του μαζί – και τον ενήλικα που θα γίνουν με τα όνειρα για το μέλλον και την αγωνία συνάμα.
Είναι δύσκολο να γράφεις για εφήβους και ειδικά για εκείνους τους πραγματικούς στον πραγματικό κόσμο με τα πραγματικά προβλήματα. Μεγάλη παγίδα να πέσεις σε στερεότυπα, να κάνεις μια φαρσοκωμωδία είτε εμφανίζοντας τους ως ανώριμα, εγωκεντρικά παιδάκια ή σα μικρομέγαλους με μεγαλόστομη σοφία. Ευτυχώς, ο Παναγιώτης Πανταζής και ο Γιώργος Γούσης απέφυγαν την παγίδα. Και αυτό το κατάφεραν με έναν απλό τρόπο, τον μόνο στην ουσία τρόπο που έχει κανείς όταν μιλά σε εφήβους και για εφήβους: με ειλικρίνεια.
Ακόμα και αν δε μας το έλεγαν οι ίδιοι στα βιογραφικά τους, θα καταλαβαίναμε ότι άντλησαν από τις δικές τους εμπειρίες, από τα δικά τους Πάσχα, από τους δικούς τους πρώτους έρωτες και τις φιλίες της εφηβείας που κρατάνε γερά. Αυτός είναι και ο λόγος που το comic αυτό είναι αληθινό, το αναγνωρίζουμε εμείς που τα ζήσαμε κάποτε όλα αυτά και σίγουρα ότι θα το αναγνωρίσουν και οι έφηβοι που θα το πιάσουν στα χέρια τους. Δεν γίνεται τίποτα σε αυτό το comic: δεν τα βάζουν με διαγαλαξιακούς εχθρούς οι ήρωές μας, δεν ανατρέπουν απολυταρχικά καθεστώτα, δεν ανακαλύπτουν αποκρυφιστικές δυνάμεις. Αλλά οι εμπειρίες τους είναι εξίσου δυνατές. Γιατί στην εφηβεία, μαζεύεις όλο το θάρρος σου και φέρνεις στο άκυρο λουλούδια για τον Επιτάφιο απλά για να σε δει, ξεροσταλιάζεις στο σημείο που μαζεύεστε όλοι για ένα βλέμμα και πας καροτσάδα στο μοναδικό μπαρ της περιοχής για να γίνεις λιώμα από αλκοόλ. Το τίποτα είναι τα πάντα. Και αυτή την αίσθηση την έπιασαν και οι δύο δημιουργοί με τον πιο εύστοχο τρόπο.
Δε θα μπορούσε να βρει τελειότερο αφηγηματικό μέσο μια τέτοια ιστορία από το κόμικ. Είναι ένα μέσο κοντά στον τρόπο έκφρασης των εφήβων, ενώ παράλληλα έχει τη δυναμική της οπτικής επικοινωνίας που λέει πολλά χωρίς να λέει τίποτα. Το σχέδιο του Παναγιώτη Πανταζή μοιάζει φτιαγμένο για μια τέτοια ιστορία. Όμορφα, εκφραστικά πρόσωπα, ξεχωριστά το κάθε ένα σε ένα τοπίο τόσο αναγνωρίσιμο σε κάθε έναν από εμάς που πέρασε Πάσχα και καλοκαίρια κάπου «εκεί».
Το τέλος γλυκό και πικρό μαζί, ανοιχτό για τη ζωή που έρχεται, για το πολυπόθητο καλοκαίρι μετά από «εκείνο» το Πάσχα. Το σίγουρο είναι ότι οι μέρες λατρείας στο χωριό επιτέλεσαν το ρόλο τους και πια τίποτα δε θα είναι το ίδιο.
*Γράφει η Βασιλεία Βαξεβάνη
