Κρατάω στα χέρια μου το «Μπιζζζζ», ένα εικονογραφημένο βιβλίο που μου κάνει εντύπωση ο τίτλος του. Το ανοίγω. Ενθουσιάζομαι από την πρώτη στιγμή. Υπάρχουν τέσσερα παράλληλα επίπεδα ανάγνωσης! Αυτό των άμεσων αντιδράσεων των προσώπων, αυτό των σκέψεών τους, αυτό της διαδρομής ενός εντόμου που είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας και τυχαία βρίσκεται στον χώρο τους και τέλος αυτό της εικονογράφησης. Υπάρχουν συνεπώς πολλοί τρόποι για να μοιραστούμε με τα παιδιά αυτό το καλοφτιαγμένο βιβλίο. Από τις δύο πρώτες σελίδες σκέφτομαι για άλλη μια φορά πως το πιο σημαντικό στοιχείο επιλογής ενός βιβλίου από έναν γονιό, φροντιστή, δάσκαλο, αφηγητή, εμψυχωτή, είναι το πόσο του αρέσει.
Πόσο μου αρέσει ο κόσμος ενός βιβλίου για να «βουτήξω» σ’ αυτόν και να το απολαύσω; Πόσο μου αρέσει η αισθητική ενός βιβλίου για να το ανοίξω μπροστά στα μάτια ενός παιδιού και να ταξιδέψουμε μαζί; Κι ακόμη πόσο μου αρέσει η ιστορία του και ο τρόπος που αυτή αποτυπώνεται στο χαρτί από τον/την συγγραφέα και τον/την εικονογράφο;
«Μπιζζζζ» των Άγγελου Αγγέλου, Έμης Σίνη και Ντανιέλας Σταματιάδη από τις εκδόσεις Ίκαρος!
«Μπιζζζζ» για το άγνωστο, θορυβώδες, ενοχλητικό, επιθετικό, σιχαμερό, τρομακτικό…
«Μπιζζζζ» για το γοητευτικό, χρωματιστό, σπάνιο, εκπληκτικό, μοναδικό…
«Μπιζζζζ» ένα βιβλίο που αναφέρεται στον φόβο προς το ξένο και στον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται για να το οικειοποιηθούμε και μπορεί, ποιος ξέρει, στο τέλος – όταν αποκτήσουμε σχέση μαζί του – να το αγαπήσουμε. Είναι η ιστορία ενός μπάμπουρα που μπαίνει από το παράθυρο σε μια σχολική τάξη τρίτης δημοτικού στο μάθημα της γεωγραφίας. Δημιουργεί μια αναστάτωση και μια κινητικότητα. Όλοι στην αρχή ξαφνιάζονται. Κάποιοι μαθητές φοβούνται, κάποιοι θέλουν να συνεχιστεί το μάθημα. Σε άλλους γεννιέται η περιέργεια να γνωρίσουν αυτό το πλάσμα. Υπάρχει κι ένας μαθητής στο τελευταίο θρανίο που παίζει με το κινητό του, αμέτοχος σε όλο αυτό που συμβαίνει. Η δασκάλα διακριτικά αφήνει κι αυτή χώρο στο συμβάν.
Έχω το βιβλίο στα χέρια μου κι ανυπομονώ. Το δάχτυλο μου διατρέχει μια γραμμή που χωρίζει στα δύο τις πρώτες σελίδες. Στο ένα μέρος τα κεφάλια των παιδιών μέσα στην τάξη, στο άλλο το περιβάλλον έξω από την τάξη. Γυρίζουμε σελίδα. Τα κεφάλια των παιδιών κοιτάνε προς τα πάνω και τι είναι αυτό στην άκρη της σελίδας; Μοιάζει με τεράστια μέλισσα. Υπάρχει μια πολυφωνία, μια αμεσότητα λόγου, μία κίνηση μέσα στο κείμενο.
Πάμε λοιπόν: «Κάτι με άγγιξε στο αφτί! Βοήθεια! ΖΖΖΖζζζΖΖΖ Τώρα βρήκε να έρθει; Τώρα που έχουμε Γεωγραφία; Τι γλυκούλη! Νομίζω μας χαμογελάει. Είναι επικίνδυνο. Γέμισε ο κόσμος σιχαμερά έντομα. Να τον πούμε Τσάρλι! Κάνει αεροπλανικά. Είναι φοβερός. Μη χαίρεσαι! Ένας βρωμομπάμπουρας είναι. Δεν μιλάει ελληνικά…ΑΑΑΑΖζζζζ Ο μπάμπουρας είναι ένα εκπληκτικό έντομο. Είμαστε πολύ τυχεροί που τον βλέπουμε. Ο Τσάρλι έπεσε. Μα εμείς δε θέλουμε να πεθάνει… Απλώς τον φοβόμαστε λίγο… Έφυγε. Τι έγινε, ρε παιδιά; Πού πάτε όλοι; Τι έχασα;». Η εικονογράφηση αναπτύσεται και φωτίζει από διαφορετικές μεριές τον χώρο. Σα να υπάρχει μια κάμερα που αλλάζει συνεχώς θέση που πλησιάζει και μετά απομακρύνεται. Τόσες φορές το έχω διαβάσει μα είμαι σίγουρη πως την επόμενη φορά θα ανακαλύψω κάτι καινούργιο.
Το Μπιζζζζ ήταν ένα παιχνίδι που έπαιζα όταν ήμουνα μικρή. Ένας από την παρέα γύριζε πλάτη κι οι υπόλοιποι μετά από συνεννόηση διάλεγαν κάποιον που θα τον ακουμπούσε στην πλάτη. Μετά όλοι μαζί κάνανε μια κυκλική κίνηση με το χέρι τους και έλεγαν “Μπιζζζζ”. Αυτός που ήταν πλάτη προσπαθούσε να καταλάβει ποιος τον άγγιξε και τον κυνηγούσε. Όταν το έπαιζα μου δημιουργούσε διάφορα συναισθήματα. Μια αγωνία γιατί δεν γνώριζα τι γινόταν από πίσω μου, μια ευφορία και μια έξαψη όταν ήμουν στην ομάδα και τέλος μια χαρά όταν όλοι μαζί τρέχαμε και κυνηγιόμασταν. Θα μπορούσαμε να το παίξουμε με τα παιδιά μετά το τέλος της ανάγνωσης για να βιώσουμε όλοι τις αλλαγές της θέσης μας σε μια ομάδα, σε μια μικρή κοινωνία. Μπιζζζζ, ένα παιχνίδι…
Το βιβλίο “Μπιζζζζ” των Άγγελου Αγγέλου & Έμης Σίνη, σε εικονογράφηση Ντανιέλας Σταματιάδη, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος.
