Τον Οκτώβριο κυκλοφόρησαν από τις Εκδόσεις Μάρτης δύο νέα βιβλία που και τα δύο φέρουν την υπογραφή του αγαπημένου και στην Ελλάδα δημιουργού David Litchfield. Ο Βρετανός εικονογράφος, πιστός στο εικονογραφικό του στυλ που τον έχει καθιερώσει παγκοσμίως, συνεργάζεται με την Anne Booth στο νέο τους κοινό δημιούργημα μετά “Το Καταφύγιο της Λύπης”, ενώ μας παραδίδει και το νέο του, έβδομο βιβλίο, στο οποίο έχει γράψει και την ιστορία.
«Το Αγόρι, το τρολ και η κιμωλία» είναι το δεύτερο βιβλίο στο οποίο συνεργάζεται με την Anne Booth στη σειρά που εγκαινίασε το «Το καταφύγιο της Λύπης» που κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα πέρυσι (μτφρ. Αργυρώ Πιπίνη). Και ενώ στο πρώτο βιβλίο το βασικό θέμα της ιστορίας ήταν η ψυχική ανθεκτικότητα, εδώ οι δύο δημιουργοί συνδυάζουν την αγάπη τους για την τέχνη, με τη φαντασία που χρησιμοποιούν στη δουλειά τους, αλλά και τη δύναμη της καλοσύνης που θέλουν να βλέπουν στον κόσμο γύρω τους, και μας συστήνουν το αγόρι – πρωταγωνιστή της ιστορίας τους, αλλά και ένα μεγάλο, φοβερό και τρομακτικό τρολ, που βρίσκεται κρυμμένο σε μια σκοτεινή σπηλιά. Κι ενώ το αγόρι προσπαθεί να πλησιάσει το τρολ όταν όλοι γύρω τους το αποφεύγουν, γιατί φοβούνται, εκείνο, με δύναμη ψυχής δεν θα το αφήσει μόνο του, θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο – κι εν προκειμένω με τις κιμωλίες του – να το κάνει να βγει προς τα έξω. Όπως και στο Καταφύγιο της Λύπης, έτσι και εδώ, συγγραφέας και εικονογράφος δημιουργούν το κατάλληλο σκηνικό ώστε να εξελιχθεί η ιστορία τους, μια ιστορία που βλέπουμε πολλές φορές να συμβαίνει και στην πραγματικότητα, σε σχολεία και παιδικές χαρές και μας θυμίζουν πως όταν η καλοσύνη υπερισχύει, τότε όλα μα όλα μπορούν να αλλάξουν.
Στο δεύτερο βιβλίο που μας παρουσιάζουν οι Εκδόσεις Μάρτης και που βρίσκεται και αυτό ήδη στα βιβλιοπωλεία, ο David Litchfield, μας συστήνει ένα περίεργο δίδυμο, τη Λίζ, ένα κορίτσι όπως όλα τα άλλα και τον κ. Γουίλσον, που ενώ όλοι πίστευαν ότι ήταν σας όλους τους άλλους, η Λιζ ήξερε ότι ήταν διαφορετικός· πολύ διαφορετικός. Τι είναι όμως αυτό που κάνει τον κ. Γουίλσον να διαφέρει; Μήπως ο μακρύς λαιμός του, μήπως το πράσινό του χρώμα, μήπως ότι μοιάζει με υπερμεγέθη σαύρα και αγαπάει να τρώει λουλούδια; Ακόμα όμως και η Μέρι, η επικεφαλής των παλαιοντολόγων στο μουσείο δεν την πιστεύει. Μα, να είναι ο κ. Γουίλσον δεινόσαυρος; Πού ακούστηκε αυτό μετά από 65 εκατομμύρια χρόνια; Η Λιζ όμως δεν τα παρατάει και συνεχίζει να τον παρατηρεί και μια μέρα που τον παρακολουθεί, ο κ. Γουίλσον θα την ανακαλύψει αλλά θα την αφήσει να δει τον δικό του κόσμο, εκεί που πραγματικά ανήκει. Δυστυχώς όμως, δεν είναι η μόνη που τον έχει παρακολουθήσει. Όταν ο κ. Γουίλσον θα απομακρυνθεί από μια ομάδα επιστημόνων που θέλουν να τον εξετάσουν, η Λιζ συνειδητοποιεί ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να ζήσει τη ζωή που επιθυμεί και αποφασίζει να βοηθήσει να σωθεί ο φίλος της με κάθε τρόπο. Το «Ο γείτονάς μου ο δεινόσαυρος» είναι μια όμορφη ιστορία για την αποδοχή και την ανάγκη να αφήνουμε τους ανθρώπους να ζουν τη ζωή που θέλουν γραμμένη και εικονογραφημένη από τον δημιουργό πολύ αγαπημένων βιβλίων όπως η σειρά «Ο αρκούδος και το πιάνο», «Ο παππούς μου έχει φίλο έναν γίγαντα» και «Το παιδί των Χριστουγέννων» μεταξύ άλλων, μέσα από τα οποία τον γνωρίσαμε στην Ελλάδα.
Kαι τα δύο νέα βιβλία με την υπογραφή του David Litchfield στην εικονογράφηση κυκλοφορούν σε μετάφραση Αργυρώς Πιπίνη από τις Εκδόσεις Μάρτης.
