Δημιουργός: Ερίκ Πιμπαρέ (Eric Puybaret)
Μετάφραση: Άγγελος Αγγελίδης και Μαρία Αγγελίδου
Εκδόσεις: Διόπτρα
Χρονιά έκδοσης: 2024
Ηλικίες: 5+, 7+
Μια από τις όμορφες ιστορίες του Έρικ Πιμπαρέ επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα σε νέα μετάφραση από τους Άγγελο Αγγελίδη και Μαρία Αγγελίδου. Έντεκα χρόνια μετά την πρώτη τους κυκλοφορία, Τα κόκκινα ξυλοπόδαρα με την υπέροχη, αέρινη εικονογράφηση του Γάλλου εικονογράφου και συγγραφέα, έρχονται για να υποδεχτούν με τον καλύτερο τρόπο το φετινό φθινόπωρο.
Τον Πιμπαρέ, που στην Ελλάδα γνωρίσαμε μέσα από τον Φεγγαροσκεπαστή του όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2013 από τις εκδόσεις Αίσωπος, τον αγαπάμε ως αναγνωστικό κοινό και τα βιβλία του τα διαβάζουμε και τα ξαναδιαβάζουμε. Μαγευόμαστε μεγάλοι και μικροί από τις αιθέριες εικονογραφήσεις τους, τις εξωπραγματικές φιγούρες του και τις ιστορίες του, που μας μεταφέρουν σε κόσμους φανταστικούς.
Εδώ, μας ταξιδεύει νοητά στη Νεράλια, μια πόλη ονειρική, χτισμένη πάνω στο νερό, εκεί που οι άνθρωποι περπατούν πάνω σε ξυλοπόδαρα για να μη βρέχονται. Τα σπίτια τους ήταν στηριγμένα πάνω σε πασσάλους και οι δρόμοι ήταν ποτάμια. Ο Λεοπόλδος είχε τα πιο ψηλά ξυλοπόδαρα από όλους, φτιαγμένα από ξύλο κόκκινης λεύκας, το πιο δυνατό και ανθεκτικό δέντρο όλης της περιοχής. Του άρεσε να περπατάει και να περνάει κοντά στις στέγες των σπιτιών, χαμένος στις σκέψεις του, φτάνοντας ως τα σύννεφα. Δεν του άρεσαν οι άνθρωποι, τον ενδιέφερε μόνο η ομορφιά του φυσικού κόσμου. Εκεί ψηλά είχε για μόνη του παρέα μια κίσσα. Οι δυο τους δεν μιλούσαν, ένα μόνο βλέμμα τους αρκούσε για να καταλάβει ο ένας τον άλλο. Όσο ο Λεοπόλδος περπατούσε ανάμεσα στα σύννεφα, οι άνθρωποι από κάτω ετοιμάζονταν να γιορτάσουν τη Μεγάλη Γιορτή του Χειμώνα και μαζί με αυτούς και η φίλη του η κίσσα. Όταν ο Λεοπόλδος έμεινε για πρώτη φορά μόνος του, έσκυψε το κεφάλι και κοίταξε την πόλη στα πόδια του. Έγειρε τα ξυλοπόδαρά του και ακουμπώντας πάνω στους τοίχους των σπιτιών για να φτάσει όσο πιο κοντά γινόταν αντιλήφθηκε τη λύπη των ανθρώπων για τη χαμένη γιορτή. Θα μπορέσει ο Λεοπόλδος να τους βοηθήσει;
Η ιστορία του Γάλλου δημιουργού απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους εξίσου και μιλά για την ανάγκη του ανήκειν και τη δύναμη της προσφοράς της βοήθειας και αν και γράφτηκε και εκδόθηκε στα γαλλικά πριν από σχεδόν 20 χρόνια, παραμένει επίκαιρη και σημαντική όσο τότε.
