Τα μυστήρια είναι παιδική αγάπη
Ο συγγραφέας που υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ρομαντισμού και “πατέρας” της αστυνομικής λογοτεχνίας και των ιστοριών τρόμου και φαντασίας, ο Εντγκαρ Αλαν Πόε, αποτέλεσε τη βασική έμπνευση για την Αγγελική Ράδου και έτσι δημιουργήθηκε ο χαρακτήρας των δύο – μέχρι στιγμής – βιβλίων της σειράς “Οι Σκοτεινές ιστορίες του νεαρού Πόε” (εκδόσεις Polaris). Εμείς μιλήσαμε μαζί της για το πως είναι να γράφει κανείς ιστορίες μυστυρίου και τρόμου για παιδιά.
Καταρχήν πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με την συγγραφή;
Με το γράψιμο ασχολούμαι πολλά χρόνια. Από το δεύτερο κιόλας έτος των σπουδών μου στη Δημοσιογραφία αρθρογραφούσα σε περιοδικά και λίγο μετά άρχισα να συμμετέχω σε κάποια συλλογικά βιβλία των εκδόσεων Αρχέτυπο. Ήταν θέμα χρόνου να δημιουργήσω κάτι δικό μου.
Τι είναι αυτό που σε γοητεύει στα μυστήρια; Πως καταπιάστηκες με αυτό το είδος λογοτεχνίας;
Τα μυστήρια είναι παιδική αγάπη. Διάβαζα με μανία τα βιβλία της Κίρας Σίνου, τους Μυστικούς Εφτά και φυσικά Άγκαθα Κρίστι. Αυτό που με ελκύει περισσότερο στις ιστορίες μυστηρίου είναι το στοιχείο της έκπληξης και του αναπάντεχου. Ο αναγνώστης μπαίνει στη θέση του πρωταγωνιστή, προσπαθεί ο ίδιος να βρει τα στοιχεία και τους ενόχους, βάζει στοίχημα με τον εαυτό του για τον δολοφόνο και το τέλος της ιστορίας. Αυτή η ταύτιση είναι που με γοητεύει σ’ αυτό το είδος και γι’ αυτό θέλησα να γράψω κάτι ανάλογο.
Εκτός από τον “Δαιμόνιο Βάκχο”, ένα βιβλίο μυστηρίου που έχεις συγγράψει με τον Αντώνη Αντωνιάδη, έχεις δημιουργήσει τον χαρακτήρα του νεαρού Εντγκαρ Αλαν Ποε. Πως έφτασες να δημιουργήσεις αυτόν τον χαρακτήρα;
Το 2012, κι ενώ είχαμε τελειώσει τη συγγραφή του “Δαιμόνιου Βάκχου”, έψαχνα μια ιδέα για επόμενο βιβλίο. Ο Αντώνης ήξερε την αγάπη μου για τον Πόε, απ’ τη μακροχρόνια συνεργασία μας στα περιοδικά του Αρχέτυπου και σε μια κουβέντα μας, μού είπε ξαφνικά “γιατί δεν γράφεις μια ιστορία με τον Πόε σε νεαρή ηλικία; Πιστεύω ότι θα τα κατάφερνες”. Η ιδέα με χτύπησε σαν κεραυνός και άρχισα να διαβάζω απ’ την αρχή τα διηγήματα του Πόε και τις βιογραφίες που είχα στο σπίτι. Έτσι γεννήθηκε ο Νεαρός Πόε, ένας χαρακτήρας που βασίζεται στα πραγματικά βιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα, αλλά βιώνει πρωτότυπες περιπέτειες, ανάλογες με την ηλικία και την εποχή του.
Τα κείμενά σου απευθύνονται μέχρι στιγμής σε ενήλικες. Ποιες διαφορές υπάρχουν όταν απευθύνεσαι σε παιδιά;
Με εξαίρεση τον Δαιμόνιο Βάκχο, δεν θα έλεγα πως τα κείμενα μου απευθύνονται μόνο σε ενήλικες. Οι Σκοτεινές Ιστορίες του Νεαρού Πόε είναι φτιαγμένες για παιδιά που τους αρέσουν τα τρομακτικά μυστήρια και οι μεταφυσικές ιστορίες. Κάποιοι γονείς μπορεί να τις βρουν πολύ τρομακτικές για την ηλικία των 10 ετών αλλά έχω και παραδείγματα, όπως έναν μπαμπά που με πλησίασε για να του υπογράψω το δεύτερο βιβλίο της σειράς για την δεκάχρονη κόρη του και μου εκμυστηρεύτηκε πως της διαβάζει ο ίδιος τα διηγήματα του Πόε, παραλείποντας τα αποσπάσματα που θεωρεί πολύ μακάβρια. Γράφοντας πάντως αυτά τα βιβλία πρόσεξα πολύ τη γλώσσα και αφαίρεσα από μόνη μου κάποια στοιχεία που θα μπορούσαν να είναι ακατάλληλα για παιδιά. Έπρεπε όμως να παραμείνω πιστή στην ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία του Πόε και να απεικονίσω το ζόφο της εποχής του, για να είναι καλές οι ιστορίες. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που τα συγκεκριμένα βιβλία έχουν αγαπηθεί πολύ κι από ενήλικες.
Ηδη υπάρχουν δύο βιβλία με τις περιπέτειες του νεαρού Πόε. Θα υπάρξει και συνέχεια;
Βέβαια! Γράφω ήδη το τρίτο βιβλίο της σειράς –μια ιστορία που θα έχει και βρικόλακες!- και αν προλάβουμε θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι, όπως και τα δύο προηγούμενα βιβλία. Κι έρχονται κι άλλα…
