Κρατάω στα χέρια μου ένα βιβλίο που παρουσιάζει χωρίς τα συνηθισμένα τους χαρακτηριστικά, δύο ζώα, κλασικούς ήρωες παραμυθιών, που τους έχουμε συνηθίσει αλλιώς. Το βιβλίο αυτό ανατρέπει την στερεοτυπική εικόνα του λύκου και του προβάτου… Πρόκειται για Το αρνάκι και το καινούριο τσοπανόσκυλο της Rebecca Van Slyke σε εικονογράφηση της Anka Sandu των εκδόσεων Κλειδάριθμος σε μετάφραση Ηλιάνας Αγγελή.
«Η Λάνα Λιν ήταν ένα τολμηρό αρνάκι. Τρελαινόταν να τρέχει μες στο άγριο δάσος τη νύχτα. Τρελαινόταν να μένει ξύπνια μέχρι αργά. Τρελαινόταν να ουρλιάζει στο φεγγάρι.» Η Λάνα Λιν δεν ήταν ένα συνηθισμένο αρνάκι…Το αντίθετο θα έλεγε κανείς. Ήταν δυναμική, θαρραλέα και αποφασιστική.
Το ήσυχο αρνάκι ουρλιάζει σαν λύκος. Και ο λύκος; Ένα ταλαιπωρημένο κι εξαντλημένο «τσοπανόσκυλο».
Η Λάνα Λιν δε βλέπει, ούτε την ενδιαφέρει να δει, πως έχει να κάνει μ’ έναν λύκο. Δεν την μετακινεί από την οπτική της ούτε το ότι ο Σον, ο φίλος της, τον κοιτάει με μια κάποια επιφύλαξη. Κι όταν ο λύκος φεύγει γιατί καταλαβαίνει πως δεν μπορεί να κερδίσει τίποτα από αυτό το παιχνίδι η Λάνα Λιν λέει: «Πφ, αυτό το καινούριο τσοπανόσκυλο δεν ήταν καθόλου θαρραλέο».
Στη συνέχεια έρχεται το κανονικό τσοπανόσκυλο, «μια σκυλίτσα με γλυκά καστανά μάτια και μαλακά αυτιά…». Η συγγραφέας μας δίνει μία δεύτερη ανατροπή της εικόνας του σκύλου φύλακα. Τώρα το κοπάδι το φυλάει ένα κανονικό τσοπανόσκυλο… και η τολμηρή Λάνα Λιν.
Θα μπορούσε ένα αρνάκι να είναι σαν την Λάνα Λιν; Θέλετε παιδιά ν’ αντιστρέψουμε τους ρόλους της ιστορίας; Να κάνουμε τον λύκο να τρομοκρατεί τα πρόβατα κι η Λάνα Λιν να τρέμει από φόβο; Πώς η ιστορία αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον και χιούμορ; Ελάτε να διαλέξουμε ρόλους. Το παιχνίδι ρόλων μ’ ένα σωματικό ζέσταμα στην αρχή ενεργοποιεί μία βιωματική προσέγγιση της ιστορίας κινητοποιεί την φαντασία και πυροδοτεί την σκέψη για συζήτηση. Τι μας άρεσε, τι δεν μας άρεσε, τι βλέπουμε ν’ αποτυπώνεται στην έκφραση ή στην στάση του σώματός των ηρώων; Μπορούν τα παιδιά με το σώμα τους να φωτογραφίσουν την διάθεση των ηρώων. Τα παιδιά παίζουν την ιστορία. Προσθέτουν και αφαιρούν γεγονότα κι αντιδράσεις, διασκεδάζουν και αλληλεπιδρούν σωματικά και λεκτικά. Και στο τέλος της δράσης ζωγραφίζουν τον ρόλο που τους αρέσει και μοιράζονται – αν θέλουν-τον λόγο που τον επέλεξαν.
