Διαβάζοντας το “There’s a ghost in this house”

Γράφει η Αργυρώ Πιπίνη, συγγραφέας – μεταφράστρια

Τον Oliver Jeffers τον αγαπώ. Όχι όπως παλιότερα, αλλά τον αγαπώ. Και μέσα στα δέκα βιβλία για παιδιά που διαβάζω και ξαναδιαβάζω και για τα οποία μιλώ στους μαθητές μου υπάρχει και το Heart and the bottle. Έχω όμως την εντύπωση ότι τα concept των νέων του βιβλίων, αυτών που υπογράφει και ως εικονογράφος και ως συγγραφέας, τα υπαγορεύει η ανάγκη να δοκιμάσει νέα πράγματα, νέες φόρμες ― εικονογραφικά, εκτυπωτικά, τυποτεχνικά. Κι ενώ θαυμάζεις το αποτέλεσμα, δε συγκινείσαι, δεν το ξαναδιαβάζεις, δεν το σκέφτεσαι. Εξαιρώ το Βρισκόμαστε εδώ: Σημειώσεις για τη ζωή στον πλανήτη Γη.

Να όμως που χτες βράδυ κρατώντας στα χέρια μου το καινούριο του βιβλίο There’s a ghost in this house ξαναβρήκα εκείνο το λαίμαργο για περιπέτειες αγόρι των Πώς να πιάσεις ένα αστέρι, Πιγκουίνος χάθηκε – Πιγκουίνος βρέθηκε, Πετάνε οι πιγκουίνοι; και Ο δρόμος για το σπίτι, κι εκείνο το κορίτσι των ιστοριών από το Ένα παιδί από βιβλία.

Η εικαστική σύλληψη είναι εξαιρετική – το ριζόχαρτο πριν από κάθε σελίδα με κείμενο σε ξεγελά και διαβάζεις δυο φορές την ιστορία (αφού το βλέπεις μέσα απ’ το ριζόχαρτο και μετά, γυρίζοντας τη σελίδα, το ξαναδιαβάζεις κανονικά), τα στοιχεία από τα άυλα, αλλά ορατά πλάσματα που εμφανίζονται πάνω και μόνο σ’ αυτό ακριβώς το ημιδιάφανο χαρτί, το τζάκετ που τυλίγει το εξώφυλλο που είναι και αυτο από ριζόχαρτο. Και το χιούμορ του κειμένου ― οι ερωτήσεις που κάνει η ηρωίδα (Υπάρχουν φαντάσματα;, Κυκλοφορούν μόνο τη νύχτα;, κ.λπ.), καθώς μας ξεναγεί σ’ αυτό το μνημειώδες βικτωριανό σπίτι με τους πολυελαίους και τις σκάλες και τα κρεβάτια με ουρανό και τη βαριά επίπλωση. Η σιγουριά της ηρωίδας ότι, τελικά, δεν υπάρχουν φαντάσματα, αφού δεν τα βλέπει, ενώ εκείνα στοιχειώνουν ολόκληρο το σπίτι ―γελούν σκανταλιάρικα δίπλα από τη σκάλα, πάνω στο ράφι του τζακιού, στον καθρέφτη του μπάνιου πίσω της, στο καθιστικό πίνοντας τσάι, στα πιο ψηλά ράφια της εμβληματικής βιβλιοθήκης―, θα σας διασκεδάσουν αφάνταστα.

Τα βιβλία του Jeffers δεν είναι μόνο για παιδιά. Αλλά είναι σπουδαίο που χαρακτηρίζονται ως βιβλία για παιδιά, μιας και τους χαρίζουν απλόχερα έναν κόσμο φαντασίας, ομορφιάς και ζωής.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Ευχαριστώ

Ένα μικρό αγόρι κάνει κάτι διαφορετικό σε κάθε σελίδα: περπατά, ποδηλατεί, κάθεται, είναι με φίλους, τη γάτα του, στο μπάνιο, στο παράθυρο … και σε όλες τις στιγμές του έχει ένα ‘ευχαριστώ’ να πει: σε ζώα, φυτά, πράγματα, ακόμη και στον ίδιο του τον εαυτό! 

Τα ήσυχα βράδια

Η θεματολογία του βιβλίου αυτού περιστρέφεται γύρω από τη νύχτα και απ’ ό,τι συμβαίνει ‘στα σκοτεινά’. Σε τι οφείλεται η ύπαρξη της νύχτας, τι συμβαίνει στο σκοτεινό ουρανό, πως λειτουργεί ο ύπνος, γιατί το μαύρο κυριαρχεί στην όραση του ανθρώπου το βράδυ, ποια η σχέση των ζώων και κάποιων φυτών με τη νύχτα; Αυτές και πολλές άλλες ερωτήσεις που τυχόν έχουμε μεγάλοι και μικροί γύρω από τα λιγότερο φανερά και γνωστά ‘καμώματα της ημέρας’, απαντώνται μέσα σε 19 δισέλιδα.

Ο κύριος Γεμάτος και ο κύριος Αδειανός

Η Christina Bellemo με το απλό, μα βαθιά φιλοσοφικό, κείμενο της κατορθώνει από τις πρώτες μόλις σελίδες του βιβλίου να ανακινήσει τα έντονα, αλλά και τα πιο οικεία συναισθήματα. Με ρήματα όπως «νιώθω», «χρειάζομαι», «φοβάμαι», «συγκινούμαι», που φανερώνουν αμέσως τη συναισθηματική κατάσταση των δύο ηρώων, πετυχαίνει την ταύτιση των αναγνωστών/ριών και παράλληλα τους δίνει τη δυνατότητα να αναστοχαστούν τις έννοιες της συνύπαρξης, της συνδιαλλαγής και της συμπόρευσης.