Εμείς οι ασταμάτητοι

Συγγραφεάς: Yuval Noah Harari
Εικονογράφηση: Ricard Zaplana Ruiz
Μετάφραση: Μιχάλης Λαλιώτης
Εκδόσεις: Μεταίχμιο – Αλεξάνδρεια
Χρονιά έκδοσης: 2022
Ηλικίες: 9+, 12+

«Είναι πολλά αυτά που δε γνωρίζουμε για το παρελθόν κι όταν δεν ξέρουμε κάτι είναι καλύτερα να λέμε «Δεν ξέρω». Στην επιστήμη είναι ιδιαίτερα σημαντικό να λέμε «δεν ξέρω». Είναι το πρώτο βήμα, επειδή μόνο αφού παραδεχτείς ότι δεν ξέρεις κάτι μπορείς να αρχίσεις να ψάχνεις την απάντηση. Αν ισχυρίζεσαι ότι γνωρίζεις τα πάντα, γιατί να μπεις στον κόπο;»

Ο Νώε Χαράρι απευθύνεται στα παιδιά με ένα βιβλίο που βάζει τα «πράγματα» στη θέση τους, ξεκινώντας την Ιστορία του Ανθρώπου από την αρχή, από την εμφάνισή του στη γη. Τους αφηγείται μια από τις πιο παράξενες ιστορίες που θα ακούσουν ποτέ: Πώς οι Άνθρωποι φτάσαμε να κυβερνάμε αυτόν τον πλανήτη. Και η ιστορία αυτή είναι αληθινή.

Με πυκνό κείμενο και με πολλά έξυπνα και κατανοητά παραδείγματα, ο Χαράρι μιλάει σε απλή γλώσσα και διαλέγεται με τους νοερούς συζητητές του με χιούμορ. Η γραφή είναι ένα από τα ατού του βιβλίου, αφού πετυχαίνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, κάθε ηλικίας, από την αρχή έως το τέλος. Αναφερόμενος στα σημαντικά στάδια των αρχών της προϊστορίας του ανθρώπου, κάνει παραλληλισμούς και αντιστοιχίες με τα σημερινά δεδομένα και εξηγεί πώς οι ενέργειες και ο τρόπος ζωής των μακρινών μας προγόνων, μας επηρεάζουν ακόμα και σήμερα.

Για τον μικρό αναγνώστη είναι μια ευκαιρία να  αντιληφθεί  την αλυσίδα την αλληλεπιδράσεων και των συνθηκών, που προκαλούν το κάθε επόμενο βήμα ή το κάθε επόμενο άλμα.

Ιστορικός και φιλόσοφος ο Χαράρι εξηγεί πολλά, όπως γιατί επικράτησε ο άνθρωπος των ζώων, τι διαβάζουμε στο εγχειρίδιο οδηγιών μας – το DNA, σε τι βοηθάνε οι ιστορίες, πώς τα παιδιά έχουν τη δύναμη  να μην κάνουν τα ίδια λάθη με τους προγόνους τους. Ο συγγραφέας θέτει ερωτήματα και κάνει υποθέσεις, δεμένες με  γεγονότα και ιστορίες, που ο αναγνώστης πιθανότατα δεν ξέρει. Σημαντικό είναι ότι, στα τέσσερα κεφάλαια του βιβλίου, κάθε θέμα εξηγείται ακολουθώντας την επιστημονική μέθοδο: εύρημα, παρατήρηση, μέτρηση, συσχετισμός με δεδομένα, υπόθεση, συνέπειες, συμπέρασμα.

Το βιβλίο  Εμείς οι Ασταμάτητοι είναι  η αφήγηση της Ιστορίας μας με τέτοιο τρόπο, ώστε να αναμετρηθούμε με το παρελθόν μας και να σχεδιάσουμε το μέλλον μας με κριτική σκέψη. Κι αυτό για τα παιδιά είναι σπουδαίο. Διαπιστώνουν ότι οι υπερδυνάμεις έχουν συνιστώσες, ότι οι ιστορίες μπορούν να σε πάνε μακριά, κι ότι μαθαίνουμε την Ιστορία για να μπορούμε να δούμε  το μέλλον μας πιο καθαρά.

Το βιβλίο είναι ο πρώτος από τους τέσσερις τόμους και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια – Μεταίχμιο.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Αγροτόσπιτο

“Είναι μια ιστορία φθοράς και μιας ιδιότυπης αναγέννησης. Η φθορά είναι φυσιολογική για τα πάντα, η αναγέννηση όμως, ακόμα και αν είναι μέσα από μια εικονογραφημένη ιστορία, έχει να κάνει με τη ματιά που ρίχνουμε στα πράγματα, στην εκτίμηση του παρελθόντος τους και στην προσπάθεια να διατηρήσουμε κάτι από την προηγούμενη ζωή τους ζωντανό, να δημιουργήσουμε μια σύνδεση με το παρελθόν ακόμα κι αν πρόκειται για μια οικογενειακή ιστορία που αλλιώς δεν θα μας αφορούσε, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα σπίτι που ποτέ δεν θα επισκεπτόμασταν. Είναι ένας γλυκός, ήπιος τρόπος για να μιλήσει ένα βιβλίο στα παιδιά γι’ αυτό που ζει, γερνάει και πεθαίνει – αλλά πεθαίνει χορτάτο από τη ζωή που έζησε και ξαναζεί γιατί κάποιος μας λέει την ιστορία του. Το “Αγροτόσπιτο” της Sophie Blackall είναι ένα διαμαντάκι για ευαίσθητους συλλέκτες ιστοριών και παρατηρητές της λεπτομέρειας”.

Το αγόρι που έφερε το χιόνι

Στην καρδιά μιας μεγάλης πόλης, εκεί που οι κάτοικοί της ζουν και περπατούν βιαστικά, ζει ένα αγοράκι, μαζί με τη μαμά του και τον μπαμπά τους. Για “σπίτι΄” τους έχουν ένα παγκάκι. Όταν όμως το αγόρι βρει ένα βράδυ, εντελώς μαγικά, μια χιονόμπαλα ακριβώς πλάι στο παγκάκι που κοιμάται, όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν. Στη χιονόμπαλα μέσα υπάρχει μια πόλη σαν αυτή που βρίσκεται εκείνος, με ενα παγκάκι ακριβώς σαν αυτό που κοιμάται τώρα. Οταν θα την κουνίσει κάτι μαγικό θα έχει συμβεί.

Η Μυρτιά και ο καθρέφτης

Στην «Μυρτιά», που είναι ένα εικονογραφημένο παραμύθι, ζωγραφιές σαν μενταγιόν ζωντανεύουν τις λέξεις που διαλέγει η  Κατερίνα Παούρη για να φτιάξει τον κόσμο της ηρωίδας: αρώματα από τη φωτιά που τριζοβολάει, από τα βιβλία, του τσουκαλιού, της λεβάντας, του χαμομηλιού, του κρόκου, της μυρτιάς μοσχοβολούν στα απάτητα δάση του παραμυθιού.