Η μεγάλη κακιά αλεπού και ο ρόλος του γονέα

Τι είναι τελικά η γονεϊκότητα; Αποτελεί ο βιολογικός δεσμός ικανή και αναγκαία συνθήκη ή και όχι, για να χαρακτηριστεί κάποιος γονέας; Και όταν οι σεξουαλικές σου επιλογές δεν σου επιτρέπουν τη διαιώνιση των γονιδίων σου, ο μοναδικός δρόμος για τη γονεϊκότητα, ώστε να εξασφαλίσεις την γονιδιακή σύνδεση είναι η απόκτηση απογόνου μέσω παρένθετης μητέρας; Όλα αυτά τα ερωτήματα και αρκετά ακόμα στριφογυρίζουν έντονα τις τελευταίες ημέρες στο μυαλό μου και λόγω ειδησεογραφικής και πολιτικής επικαιρότητας. Τελικά, τα παιδιά αποτελούν την επέκταση του εαυτού μας σε εξωτερικά και εσωτερικά χαρακτηριστικά και τι ισχύει στις περιπτώσεις τεκνοθεσίας; Οι θετοί γονείς δεν θεωρούνται «πραγματικοί γονείς»;

Όντας θετή μητέρα ενός παιδιού που δε φέρει εξωτερικά κανένα από τα δικά μου χαρακτηριστικά, θλίβομαι και θυμώνω όταν νιώθω να αμφισβητείται η σχέση μου με το παιδί μου. Και έρχεται το βιβλίο του Benjamin Renner «Η Μεγάλη Κακιά Αλεπού» (μτφρ. Φίλιππος Μανδηλαράς, εκδ. Παπαδόπουλος, 2023) και φέρει το χαμόγελο στα χείλη. Ένα παιδικό βιβλίο που για μένα συνιστά πολλά παραπάνω από μια ξεκαρδιστική ιστορία, με αναπάντεχες ανατροπές και εξαιρετική εικονογράφηση.

Η Μεγάλη Κακιά Αλεπού, που ο λύκος την πείθει να κλέψει τα αυγά της κότας για να εξασφαλίσει εύκολη τροφή, θα ανακαλύψει νέες δεξιότητες, όπως το πώς να μάθει τα μικρά κοτοπουλάκια να τσιμπούν σπόρους από το έδαφος. Και είναι η ίδια που άλλοτε κοιμίζει τα μικρά κοτοπουλάκι μέσα σε μία χύτρα  και άλλοτε τα τυλίγει με την ουρά της. Όπως κάθε μαμά, εξαντλείται από τους τσακωμούς των παιδιών. Σαν όλες τις μαμάδες, αν και βαριέται, δεν αρνείται να παίζει με τα μικρά «πίνοντας τσάι» ακόμα και όταν το φλυτζάνι δεν είναι άλλο από μια ρέβα!

Η ανατροφή ενός παιδιού είναι ένα ταξίδι στο άγνωστο που καλείσαι να το διαχειριστείς κάθε μέρα χωρίς δίχτυ ασφάλειας. Έτσι η Μεγάλη Κακιά Αλεπού αναγκάζεται να μεταμφιεστεί σε κότα και να ζητήσει καταφύγιο στο πλέον εχθρικό περιβάλλον για αυτή, στο κοτέτσι, για να προφυλάξει τα μικρά της από τον λύκο. Και δεν διστάζει να χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και να γίνει πειραματόζωο για τις οργισμένες κότες, αρκεί τελικά να μπορεί να ζει με τα μικρά κοτοπουλάκια  που αγάπησε και την αγάπησαν και αυτά πολύ.

Οι ρόλοι “κοτόπουλο” και “αλεπού” εναλλάσσονται και το γέλιο βγαίνει αβίαστα, καθώς τα κοτοπουλάκια πιστεύουν ότι είναι αλεπουδάκια και δαγκώνουν τα άλλα κοτόπουλα μέσα στο κοτέτσι. Δίνουν έτσι αφορμή για συζήτηση για το ποιοι είμαστε τελικά. Και η εικόνα της βιολογικής μαμάς απογειώνεται, ως αδίστακτη «άγρια» κότα που τα βάζει με την αλεπού και τον λύκο!Τελικά μπορούμε να ξεφύγουμε από τα στερεότυπα της κλασικής οικογένειας; Η απάντηση δίνεται από τρία κοτοπουλάκια που φωνάξουν δυνατά γυρνώντας από το σχολείο «Μαμάδες!».

Η Μεγάλη Κακιά Αλεπού
Δημιουργός: Benjamin Renner
Μετάφραση: Φίλιππος Μανδηλαράς
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Χρονιά έκδοσης: 2023
Ηλικίες: (μεγαλόφωνη ανάγνωση) 7+, 9+

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Αρκεί ένα μέτριο βιβλίο για να μιλήσουμε για ένα σοβαρό θέμα;

Μας αρκεί ένα μέτριο βιβλίο για να ξεκινήσει μια συζήτηση πάνω σε ένα σοβαρό θέμα; Γιατί θεωρούμε ως καλή λύση το βιβλίο που κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του και όχι εκείνο που λέει τα πράγματα ως έχουν και αντιμετωπίζει το παιδί – αναγνώστη ως ισάξιό του; Φοβάται ο εκδότης να εκτεθεί ή ο δημιουργός ή μήπως όλοι φοβόμαστε την αλλαγή στον τρόπο σκέψης;