Σενάριο/ Σχέδιο: Benjamin Chaud
Μετάφραση: Μαριάννα Ψύχαλου
Εκδόσεις: Μικρή Σελήνη
Ηλικίες: 3+, 5+
Άλλοι όπου φύγει-φύγει από την πόλη και άλλοι πάνε τη βόλτα τους εκεί. Ο λόγος για τα μικρά της οικογένειας που ένας μεσημεριανός ύπνος σε μια βαλίτσα τα παίρνει μακριά από τη ζούγκλα τους και τα φέρνει στη μεγάλη πόλη.
Σας έχω ήδη γράψει με ενθουσιασμό για το πρώτο βιβλίο με τις περιπέτειες της οικογένειας Μαρσουπιλαμί από τον εξαιρετικό Benjamin Chaud. Το κατοικίδιο των Spirou και Fantasio, της γνωστής σειράς comics που απέκτησε το δικό του comic και που έγινε και τηλεοπτική σειρά, συνεχίζει ένα επιτυχημένο franchise. Το γεγονός ότι υπάρχουν απόγονοι Μαρσουπιλαμί είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για παιδικά βιβλία. Σίγουρα θα ταυτιστούν τα παιδιά με τα αδερφια Πι, Λα και Μι και θα νιώσουν την οικογένεια τους και δική τους.
Σε αυτό το βιβλίο, αποκαλύπτεται ότι στο σύμπαν των Μαρσουπιλαμί υπάρχουν και άνθρωποι. Στο πρώτο βιβλίο Η νέα φωλιά των Μαρσουπιλαμί είχαμε συναντήσει μόνο ζωάκια και θα μπορούσα με να υποθέσουμε ότι έτσι είναι αυτός ο πολύχρωμος κόσμος. Εδώ μαθαίνουμε ότι αυτός ο κόσμος μοιάζει με το δικό μας, με αεροπλάνα και μεγαλουπόλεις. Σε μια τέτοια μεγαλούπολη καταλήγουν τα αδερφάκια και αποφασίζουν να εξερευνήσουν την πόλη. Η βουή και η πολυκοσμία της τα τρομάζει και τα κουράζει και κρύβονται στα σκουπίδια όπου κάνουν έναν νέο φίλο. Ένα αγόρι που μαζεύει όλα όσα οι άλλοι πετούν και τα μεταμορφώνει σε απίθανες εφευρέσεις.
Το πρώτο βιβλίο της σειράς ήταν άρτιο. Είχε μια δύσκολη ιστορία, βαριά θέματα, αλλά έναν όμορφο τρόπο να απαλύνει την πίκρα αυτή, να πει κάτι όμορφο, να δώσει ένα μήνυμα και να εμπνεύσει αισιοδοξία. Σε αυτό το δεύτερο βιβλίο δεν κατάλαβα ακριβώς τί ήθελε να ειπωθεί. Μας μιλά για τη δύσκολη, πολύβουη και απρόσωπη ζωή των μεγαλουπόλεων; Για τα παιδιά που ζουν από τα σκουπίδια; Για τη διαφορετικότητα; Για τη φιλία; Υπάρχει μια αποσπασματικότητα σε όσα συμβαίνουν σε αυτή την ιστορία που δε βοηθά ένα κεντρικό νήμα να αναδειχθεί. Όταν είδα το αγόρι στα σκουπίδια, σφίχτηκα. Πίστευα πώς θα πάρει αυτή την τροπή η ιστορία και από τη μία στενοχωριόμουν που θα πρέπει να ανοίξω αυτό το θλιβερό, σκληρό κομμάτι του κόσμου μας στο παιδί μου και από την άλλη ήλπιζα ότι το βιβλίο θα δώσει πάλι μια όμορφη, γλυκιά λύση για να μαλακώσει την αγωνία του. Αλλά όχι. Ίσως τότε να μιλήσει για το φόβο του αποχωρισμού από την οικογένειά τους, αλλά δεν είδα τα αδέρφια Μαρσουπιλαμί να σφιχταγκαλιάζονται από αγωνία που είναι μακριά από τη Μαμά και τον Μπαμπά Μαρσού. Απλά περιηγούνται και όταν είναι ώρα να φύγουν φτιάχνουν μαζί με το αγόρι-ρακοσυλλέκτη-εφευρέτη έναν φαντασμαγορικό καταπέλτη που τα στέλνει πίσω στη φωλιά τους.
Δε βοηθά και το σχέδιο του Benjamin Chaud. Ενώ προσπαθεί να μας πείσει για το πως εμείς στις πόλεις προχωράμε σκυφτοί και αγέλαστοι, ο ένας πίσω από τον άλλο, χωρίς να ανταλλάσουμε ματιές, το σχέδιο του είναι υπέροχο, πολύχρωμο, φωτεινό, με ανθρώπους στυλάτους, ενδιαφέροντες, διαφορετικούς, κάτι που δεν πείθει. Έκατσα και παρατήρησα έναν έναν τους χαρακτήρες που έχει φτιάξει και είπα ότι αν έτσι βλέπει την πόλη αυτός ο καλλιτέχνης αξίζει να τη δω και εγώ έτσι. Και μετά είναι αυτό το «σαλόνι» με τις δύο σελίδες μέσα στο μουσείο που με άφησε άφωνη. Απλά μαγευτικό. Δεν σταματούσα να χαζεύω τα έργα, να ψάχνω τις αναφορές, να ανακαλύπτω κάπου τον Νταλί και τον Γουόρχολ και να συναντώ γνώριμα πρόσωπα από την προηγούμενη, πολύβουη σελίδα. Με λίγα λόγια, αν και δεν έχει τη μαγεία και το βάθος του πρώτου βιβλίου, το ταλέντο του Chaud είναι τέτοιο που ό,τι και να αποφασίσει να απεικονίσει, θα το κάνει δελεαστικό. Αφεθείτε, λοιπόν, στη μαγεία του των εικόνων του.
* Γράφει η Βασιλεία Βαξεβάνη / Athens Comics Library