Μέχρι ν’ αγκαλιαστούμε

Συγγραφέας: Όουεν ΜακΛάφλιν
Εικονογράφος: Πόλι Ντάνμπαρ
Μετάφραση: Μάρω Ταυρή
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Ηλικίες: 3+, 5+

Ενα από τα πιο όμορφα εικονογραφημένα βιβλία που κυκλοφόρησαν μέσα στην πανδημία και αναφέρονται σ’ αυτήν είναι το “Μέχρι ν’αγκαλιαστούμε” του Όουεν ΜακΛάφλιν σε εικονογράφηση Πόλι Ντάνμπαρ. Ο σκαντζόχοιρος και η χελώνα, δύο χαρακτήρες που γνωρίσαμε μέσα από το πρώτο βιβλίο των δύο δημιουργών, “Η αγκαλιά” (εκδ. Μεταίχμιο, 2019), ξέρουν ότι δεν μπορούν να συναντηθούν και ν’ αγκαλιαστούν κι αυτό τους προκαλεί σύγχυση και στενοχώρια. Η κουκουβάγια όμως, ως σοφή, τους δείχνει πως υπάρχουν πολλοί τρόποι να πούμε στον άλλον πόσο τον αγαπάμε και πόσο μας έχει λείψει, χωρίς να χρειαστεί να διακινδυνέψει η υγείας μας. Μέχρι όλα να ξαναγίνουν όπως πριν και να μπορέσουμε να πάρουμε ο ένας τον άλλον την πιο σφιχτή αγκαλιά. Ο Oουεν ΜακΛάφλιν καταφέρνει μέσα από το λιγοστό του κείμενο να μιλήσει στα παιδιά για τη δύσκολη αυτή περιόδο που όλοι μας βιώνουμε. Το να χρειάζεται να μένουμε μακριά ο ένας από τον άλλο είναι κάτι που ειδικά τα μικρότερα σε ηλικία παιδιά αδυνατούν να κατανοήσουν πλήρως. Χωρίς να χρειάζεται να αναφέρει λεπτομέρειες για την Covid-19, το αναγκαίο social distancing ή το τί συμβαίνει εκεί έξω κι όλα τα άσχημα που εμείς οι μεγάλοι βλέπουμε να συμβαίνουν, χωρίς να τ’ αναστατώσει στιγμή, το κειμενό του λειτουργεί κατευναστικά, ήδη από τις πρώτες σελίδες, δημιουργώντας ένα ήρεμο αναγνωστικό πλαίσιο. Το “Μέχρι ν’ αγκαλιαστούμε” είναι ιδανικό για μικρά παιδάκια, αλλά και ενήλικες που αναζητούν μια δόση αισιοδοξίας μέσα στη μαυρίλα της καθημερινότητας.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Αγροτόσπιτο

“Είναι μια ιστορία φθοράς και μιας ιδιότυπης αναγέννησης. Η φθορά είναι φυσιολογική για τα πάντα, η αναγέννηση όμως, ακόμα και αν είναι μέσα από μια εικονογραφημένη ιστορία, έχει να κάνει με τη ματιά που ρίχνουμε στα πράγματα, στην εκτίμηση του παρελθόντος τους και στην προσπάθεια να διατηρήσουμε κάτι από την προηγούμενη ζωή τους ζωντανό, να δημιουργήσουμε μια σύνδεση με το παρελθόν ακόμα κι αν πρόκειται για μια οικογενειακή ιστορία που αλλιώς δεν θα μας αφορούσε, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα σπίτι που ποτέ δεν θα επισκεπτόμασταν. Είναι ένας γλυκός, ήπιος τρόπος για να μιλήσει ένα βιβλίο στα παιδιά γι’ αυτό που ζει, γερνάει και πεθαίνει – αλλά πεθαίνει χορτάτο από τη ζωή που έζησε και ξαναζεί γιατί κάποιος μας λέει την ιστορία του. Το “Αγροτόσπιτο” της Sophie Blackall είναι ένα διαμαντάκι για ευαίσθητους συλλέκτες ιστοριών και παρατηρητές της λεπτομέρειας”.

Το αγόρι που έφερε το χιόνι

Στην καρδιά μιας μεγάλης πόλης, εκεί που οι κάτοικοί της ζουν και περπατούν βιαστικά, ζει ένα αγοράκι, μαζί με τη μαμά του και τον μπαμπά τους. Για “σπίτι΄” τους έχουν ένα παγκάκι. Όταν όμως το αγόρι βρει ένα βράδυ, εντελώς μαγικά, μια χιονόμπαλα ακριβώς πλάι στο παγκάκι που κοιμάται, όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν. Στη χιονόμπαλα μέσα υπάρχει μια πόλη σαν αυτή που βρίσκεται εκείνος, με ενα παγκάκι ακριβώς σαν αυτό που κοιμάται τώρα. Οταν θα την κουνίσει κάτι μαγικό θα έχει συμβεί.

Η Μυρτιά και ο καθρέφτης

Στην «Μυρτιά», που είναι ένα εικονογραφημένο παραμύθι, ζωγραφιές σαν μενταγιόν ζωντανεύουν τις λέξεις που διαλέγει η  Κατερίνα Παούρη για να φτιάξει τον κόσμο της ηρωίδας: αρώματα από τη φωτιά που τριζοβολάει, από τα βιβλία, του τσουκαλιού, της λεβάντας, του χαμομηλιού, του κρόκου, της μυρτιάς μοσχοβολούν στα απάτητα δάση του παραμυθιού.