Νάκο και Λολίτα

Συγγραφέας: Pam Munoz Ryan

Εικονογράφηση: Claudia Rueda

Απόδοση: Μάνος Κοντολέων

Εκδόσεις: Άγκυρα

Χρονιά έκδοσης: 2007

Ηλικίες: 5+, 7+

 

Μια ιστορία από την κοιλάδα του Σαν Χουάν, στην Καλιφόρνια, μας φέρνει η Pam Munoz Ryan. Σε ένα μέρος σκαμμένο από την ξηρασία και καλυμμένο από ένα πέπλο σκόνης, προσγειώνεται μια μέρα ένα πουλί με πολύχρωμα φτερά, ένα πιτακότσε. Ο Νάκο κάθεται στο κλαδί ενός ψηλού δέντρου κι από εκεί παρατηρεί τις προετοιμασίες των κατοίκων της πόλης για τη μαρτιάτικη γιορτή του Αγίου Ιωσήφ, που συμπέφτει με την άφιξη των χελιδονιών στην περιοχή. Το πολύχρωμο πιτακότσε ξεκινά ένα υπέροχο τραγούδι που μαγεύει τους πάντες, όμως όσο κι αν τραγουδάει ωραία, όσο όμορφος και πολύχρωμος είναι, όσο κι αν τον κοιτούν με θαυμασμό όλοι, εκείνος αισθάνεται μόνος. Λυπημένος και μόνος. Μέχρι που θα φτάσει η Λολίτα το χελιδόνι. Οι δυό τους θα περάσουν την άνοιξη και το καλοκαίρι μαζί, θα την βοηθήσει να φτιάξει τη φωλιά της για να γεννήσει τα αυγά της, να βρει τροφή να τα ταϊσει όταν γεννηθούν, να τα μάθει μαζί με τη Λολίτα να πετούν. Και οι μήνες περνούν και οι δυό τους περνούν όλο τους τον χρόνο μαζί, αχώριστοι, μέχρι που φτάνει το φθινόπωρο και η Λολίτα πρέπει να φύγει μαζί με τα υπόλοιπα χελιδώνια. Ο Νάκο την παρακαλά να μείνει μαζί του, όμως ο βαρύς χειμώνας θα ήταν καταστροφικός για εκείνη και τα χελιδονάκια της. Ο Νάκο είναι απαρηγόρητος, δεν μπορεί να την χάσει! Ετσι, με τη δική της βοήθεια αυτή τη φορά, θα μάθει να πετάει μακριά κρατόντας ένα κλαδί στα πόδια του, να το ρίχνει στη θάλασσα και να ξαποσταίνει πάνω του όταν αισθάνεται ότι κουράζεται, για να μπορέσει να κάνει μαζί της το μεγάλο ταξίδι. Παρά την προπόνηση, ο Νάκο δεν καταφέρνει να φύγει μαζί της και επιστρέφει μόνος και πληγωμένος στο καμπαναριό του Αγιου Ιωσήφ, εκεί που είχαν χτύσει τη φωλιά τους. Θα επιστρέψει άραγε η Λολίτα πίσω στον Νάκο; Θα μπορέσουν αυτά τα δύο διαφορετικά πουλιά να ζήσουν μαζί;

Μια μαγευτική ιστορία αγάπης, πλημμυρισμένη από χρώματα και τραγούδια, με πανέμορφη εικονογράφηση, εμπνευσμένη από έναν παλιό μεξικάνικο μύθο που είχε ακούσει η συγγραφέας τη γιαγιά της να της διηγείται. Με στοιχεία από τον μύθο αυτόν και εκτενή έρευνα στις προφορικές παραδόσεις των λαών της περιοχής, η Ryan  μιλάει για την ανιδιοτελή φιλία και την αγάπη ανάμεσα σε δύο φαινομενικά τόσο διαφορετικά πουλιά.

 

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Αγροτόσπιτο

“Είναι μια ιστορία φθοράς και μιας ιδιότυπης αναγέννησης. Η φθορά είναι φυσιολογική για τα πάντα, η αναγέννηση όμως, ακόμα και αν είναι μέσα από μια εικονογραφημένη ιστορία, έχει να κάνει με τη ματιά που ρίχνουμε στα πράγματα, στην εκτίμηση του παρελθόντος τους και στην προσπάθεια να διατηρήσουμε κάτι από την προηγούμενη ζωή τους ζωντανό, να δημιουργήσουμε μια σύνδεση με το παρελθόν ακόμα κι αν πρόκειται για μια οικογενειακή ιστορία που αλλιώς δεν θα μας αφορούσε, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα σπίτι που ποτέ δεν θα επισκεπτόμασταν. Είναι ένας γλυκός, ήπιος τρόπος για να μιλήσει ένα βιβλίο στα παιδιά γι’ αυτό που ζει, γερνάει και πεθαίνει – αλλά πεθαίνει χορτάτο από τη ζωή που έζησε και ξαναζεί γιατί κάποιος μας λέει την ιστορία του. Το “Αγροτόσπιτο” της Sophie Blackall είναι ένα διαμαντάκι για ευαίσθητους συλλέκτες ιστοριών και παρατηρητές της λεπτομέρειας”.

Το αγόρι που έφερε το χιόνι

Στην καρδιά μιας μεγάλης πόλης, εκεί που οι κάτοικοί της ζουν και περπατούν βιαστικά, ζει ένα αγοράκι, μαζί με τη μαμά του και τον μπαμπά τους. Για “σπίτι΄” τους έχουν ένα παγκάκι. Όταν όμως το αγόρι βρει ένα βράδυ, εντελώς μαγικά, μια χιονόμπαλα ακριβώς πλάι στο παγκάκι που κοιμάται, όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν. Στη χιονόμπαλα μέσα υπάρχει μια πόλη σαν αυτή που βρίσκεται εκείνος, με ενα παγκάκι ακριβώς σαν αυτό που κοιμάται τώρα. Οταν θα την κουνίσει κάτι μαγικό θα έχει συμβεί.

Η Μυρτιά και ο καθρέφτης

Στην «Μυρτιά», που είναι ένα εικονογραφημένο παραμύθι, ζωγραφιές σαν μενταγιόν ζωντανεύουν τις λέξεις που διαλέγει η  Κατερίνα Παούρη για να φτιάξει τον κόσμο της ηρωίδας: αρώματα από τη φωτιά που τριζοβολάει, από τα βιβλία, του τσουκαλιού, της λεβάντας, του χαμομηλιού, του κρόκου, της μυρτιάς μοσχοβολούν στα απάτητα δάση του παραμυθιού.