Δημιουργός: Paula White
Μετάφραση: Φίλιππος Μανδηλαράς
Εκδόσεις: Μάρτης
Χρονιά έκδοσης: 2023
Ηλικίες: 5+, 7+
Ένα μικρό αγόρι αφηγείται την ιστορία του χωριού του και των ανθρώπων που κατοικούν σε αυτό. Ο μικρός πρωταγωνιστής μας γνωρίζει τους κατοίκους του παραθαλάσσιου χωριού του και τα επαγγελματά τους, ενώ μέσα από τη σχεδόν ασπρόμαυρη εικονογράφηση, η Paula White παρουσιάζει ένα βιβλίο για περασμένες εποχές και επαγγέλματα που πλέον δεν εξασκούνται.
Κι ενώ το χωριό ως παραθαλάσσιο που είναι αποτελεί και τη βασική πηγή ενασχόλησης των κατοίκων, δεν αποτελεί το κέντρο της ιστορίας της White. Η δημιουργός δεν επικεντρώνεται τόσο στους ψαράδες, τους επιδιορθωτές διχτυών ή τις γυναίκες που καθαρίζουν και συσκευάζουν τα ψάρια για να πουληθούν στην αγορά, αλλά στη ζωή ενός φούρναρη, που αν και φαινομενικά το επάγγελμά του είναι άσχετο με τη ζωή στο παραθαλάσσιο χωριό, η ενασχόλησή του με την καθημερινή παραγωγή άρτου και γλυκών είναι αυτή που είχε τελικά ζωτική σημασία.
Με επίκεντρο, λοιπόν, τον φούρναρη του χωριού και πατέρα του αφηγητή, η δημιουργός μεταφέρει την προσοχή του αναγνώστη σε ένα επάγγελμα που δεν είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη θάλασσα, ένα επάγγελμα που στον μικρό αφηγητή δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα, καθώς στα μάτια του οι ψαράδες φαίνονται πιο θαραλλέοι και δυνατοί από τον πατέρα του. Όσο εκείνος παραμένει προφυλαγμένος στη ζεστασιά του φούρνου του, περιτυλιγμένος από την καθυσηχαστική μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού και της γλύκας των μπισκότων και των κέικ, οι ψαράδες παλεύουν με τα τεράστια κύματα και την αγριάδα της θάλασσας. Ο πατέρας του όμως θα του εξηγήσει πως το ψωμί είναι ο συνδετικός κρίκος όλων: των ψαράδων, των επισκευαστών διχτυών, των γυναικών που καθαρίζουν και συσκευάζουν τα ψάρια, των κατοίκων όλου του χωριού. Γιατί αν οι ψαράδες δεν έχουν έχουν γαλέτες να βουτήξουν στη σούπα τους, δεν θα είναι ζεστοί για να μπορούν να αντιμετωπίσουν το κρύο, το ίδιο και οι γυναίκες που δουλεύουν στη συσκευασία ψαριών. Το ψωμί είναι αυτό που τους δίνει τη δύναμη που χρειάζονται για να ζήσουν, να χορτάσουν και να είναι δυνατοί για να κάνουν τη δουλειά τους. Και κάθε επάγγελμα είναι εξίσου σημαντικό.
Η εικονογράφηση της White, με τα μολύβια και τις σκιές και τις αλλού γαλάζιες πινελιές- αναφορά στη αναφορά στη θάλασσα με την οποία συνορεύει το χωριό, και τις κίτρινες – που παραπέμπουν στη ζεστασιά του φούρνου -, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα βγαλμένη λες από το μακρινό παρελθόν. Εντέλει όμως, η White δε δημουργεί απλώς μια ιστορία για το πάλαι ποτέ και τα επαγγέλματα του παρελθόντος. “Ο Φούρναρης δίπλα στη θάλασσα” δεν είναι απλώς ένα νοσταλγικό εικονογραφημένο βιβλίο, με υπέροχη εικονογράφηση, αλλά ένα βιβλίο που εξυμνεί τη σημασία της οικογένειας, της κοινότητας και της αλληλοστήριξης των ανθρώπων που την απαρτίζουν.
