Ο ιππότης που είπε όχι

Συγγραφέας: Lucy Rowland
Εικονογράφος: Kate Ηindley
Μετάφραση: Μαριάννα Ψύχαλου
Εκδόσεις: Μικρή Σελήνη
Χρονιά έκδοσης: 2020
Ηλικίες: 3+, 5+

Ο Νεντ είναι ένας μικρός ιππότης που μένει στο κάστρο μαζί με τη μαμά του και τον μπαμπά του. Είναι καλός και ευγενικός, βοηθάει πάντα όταν του το ζητάνε και ακολουθεί πιστά τις οδηγίες που του δίνουν, χωρίς ποτέ να γκρινιάζει. Σε όλα λέει ναι. Ωσπου μια μέρα θα εμφανιστεί μια κόκκινη, μεγάλη και φοβερή δράκαινα και θα σκορπίσει τον πανικό στο κάστρο. Και μαζί με τη δράκαινα θα αλλάξει και ο Νεντ. Τι του συμβαίνει; Γιατί αντί για “ναι”, πλέον αγαπά να λέει μόνο “όχι”; Και τι ρόλο θα παίξει η φοβερή και τρομερή δράκαινα στη ζωή του;

Η Lucy Rowland, χρησιμοποιώντας ρίμες, τη μακρά εμπειρία της ως λογοθεραπεύτρια και την καθημερινή της επαφή με παιδιά και νέους, δημιούργησε μια φανταστική, εξαιρετικά αστεία ιστορία, με ήρωα ένα μικρό αγόρι που προσπαθεί να διαχειριστεί ένα εντελώς νέο συναίσθημα: τον θυμό. Αυτός είναι που τον αλλάζει και τον κάνει από ένα καλόβολο αγόρι, να γίνει στριφνός και αρνητικός σε όλα. Είναι όμως και δικαιολογημένος, καθώς πουθενά στο βιβλίο δεν φαίνεται να έχει φίλους. Ολοι όσοι τον πλαισιώνουν είναι ένηλικες, που ζουν με τους δικούς κανόνες. Ώσπου θα εμφανιστεί ένα πλάσμα που θα του αλλάξει τη ζωή του. Ενα πλάσμα που κι αυτό φαίνεται να είναι εξίσου θυμωμένο και έτοιμο να καταστρέψει τα πάντα γύρω του, προσπαθώντας έτσι να τραβήξει την προσοχή. Ομως ο Νεντ θα δει κάτι στη δράκαινα που κανείς άλλος δεν μπορεί: την ανάγκη της για παρέα, για έναν φίλο που θα την καταλαβαίνει.

Η ιστορία της Rowland συμπληρώνεται από την εκπληκτική εικονογράφηση της Kate Ηindley. Τα έντονα χρώματα, η επιμονή στη λεπτομέρεια, τα επαναλαμβανόμενα γεωμετρικά σχέδια, ο τρόπος που η εικονογράφος παίζει με τα μεγέθη (μικρός Νεντ, τεράστιο κάστρο, τεράστιοι ενήλικες, τεράστια δράκαινα) προσθέτουν έξτρα στοιχεία στην ιστορία της Rowland. Η εικονογράφος δεν μετατρέπει απλώς τις λέξεις της συγγραφέως σε εικόνες, αλλά δημιουργεί νέες ιστορίες, που εκτυλίσσονται παράλληλα με τη βασική πλοκή. Στα υπέρ του βιβλίου και η μετάφραση και διατήρηση των ομοιοκαταληξιών, όπως ακριβώς και στο πρωτότυπο, αγγλικό κείμενο.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Αγροτόσπιτο

“Είναι μια ιστορία φθοράς και μιας ιδιότυπης αναγέννησης. Η φθορά είναι φυσιολογική για τα πάντα, η αναγέννηση όμως, ακόμα και αν είναι μέσα από μια εικονογραφημένη ιστορία, έχει να κάνει με τη ματιά που ρίχνουμε στα πράγματα, στην εκτίμηση του παρελθόντος τους και στην προσπάθεια να διατηρήσουμε κάτι από την προηγούμενη ζωή τους ζωντανό, να δημιουργήσουμε μια σύνδεση με το παρελθόν ακόμα κι αν πρόκειται για μια οικογενειακή ιστορία που αλλιώς δεν θα μας αφορούσε, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα σπίτι που ποτέ δεν θα επισκεπτόμασταν. Είναι ένας γλυκός, ήπιος τρόπος για να μιλήσει ένα βιβλίο στα παιδιά γι’ αυτό που ζει, γερνάει και πεθαίνει – αλλά πεθαίνει χορτάτο από τη ζωή που έζησε και ξαναζεί γιατί κάποιος μας λέει την ιστορία του. Το “Αγροτόσπιτο” της Sophie Blackall είναι ένα διαμαντάκι για ευαίσθητους συλλέκτες ιστοριών και παρατηρητές της λεπτομέρειας”.

Το αγόρι που έφερε το χιόνι

Στην καρδιά μιας μεγάλης πόλης, εκεί που οι κάτοικοί της ζουν και περπατούν βιαστικά, ζει ένα αγοράκι, μαζί με τη μαμά του και τον μπαμπά τους. Για “σπίτι΄” τους έχουν ένα παγκάκι. Όταν όμως το αγόρι βρει ένα βράδυ, εντελώς μαγικά, μια χιονόμπαλα ακριβώς πλάι στο παγκάκι που κοιμάται, όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν. Στη χιονόμπαλα μέσα υπάρχει μια πόλη σαν αυτή που βρίσκεται εκείνος, με ενα παγκάκι ακριβώς σαν αυτό που κοιμάται τώρα. Οταν θα την κουνίσει κάτι μαγικό θα έχει συμβεί.

Η Μυρτιά και ο καθρέφτης

Στην «Μυρτιά», που είναι ένα εικονογραφημένο παραμύθι, ζωγραφιές σαν μενταγιόν ζωντανεύουν τις λέξεις που διαλέγει η  Κατερίνα Παούρη για να φτιάξει τον κόσμο της ηρωίδας: αρώματα από τη φωτιά που τριζοβολάει, από τα βιβλία, του τσουκαλιού, της λεβάντας, του χαμομηλιού, του κρόκου, της μυρτιάς μοσχοβολούν στα απάτητα δάση του παραμυθιού.