Ολοι μπορούν να ζωγραφίσουν

Δημιουργοί: Zsofi Barabas – Zsuzsa Moiser

Απόδοση: Μαρία Χρίστου

Εκδόσεις: Χαραμάδα

Χρονιά έκδοσης: 2018

Ηλικίες: από 3+

 

Ενα από τα πιο αγαπημένα βιβλία δραστηριοτήτων είναι οι Μουτζουροζωγραφιές του Ιάπωνα Taro Gomi και από τότε που εξαντλήθηκαν δεν έχω καταφέρει να βρω άλλο παρόμοιο που να το φτάνει σε επίπεδο, αισθητική και πρωτοτυπία. Μέχρι που έφτασε από τις πατρινές εκδόσεις Χαραμάδα το “Ολοι μπορούν να ζωγραφίσουν” των Σόφι Μπαραμπάς και Σούζα Μόιζερ.

Οι δύο καλλιτέχνιδες από την Ουγγαρία, με σπουδές και οι δύο τόσο στα εικαστικά όσο και στα παιδαγωγικά, δημιούργησαν ένα βιβλίο που θα κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν τη ζωγραφική, αν δεν την αγαπούν ήδη. Το μόνο που απαιτείται από το παιδί είναι να έχει τους μαρκαδόρους του, τα μολύβια του, ένα τραπέζι και πολλή όρεξη και διάθεση για ζωγραφική. Ακόμα κι αν δεν διαθέτει κάποιος το “χάρισμα”, ακόμα κι αν δεν έχει πιάσει καλά-καλά το μολύβι, ακόμα κι αν νομίζει πως δεν θα τα καταφέρει ποτέ, αυτό το βιβλίο έχει έρθει για να του μάθει πως “Ολοι μπορούν να ζωγραφίζουν!” Εκατόν εβδομήντα έξι σελίδες γεμάτες ιδέες για ζωγραφική, διασκέδαση, παιχνίδι και ευκαιρίες για να μπορέσουν να αναπτύξουν τα παιδιά τη δημιουργικότητά τους και να χρησιμοποιήσουν στο έπακρο τη φαντασία τους. Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά από 3 ετών και άνω, σε παιδιά προσχολική, πρωτοσχολικής ακόμα και έφηβους.

 

 

 

 

 

 

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Αγροτόσπιτο

“Είναι μια ιστορία φθοράς και μιας ιδιότυπης αναγέννησης. Η φθορά είναι φυσιολογική για τα πάντα, η αναγέννηση όμως, ακόμα και αν είναι μέσα από μια εικονογραφημένη ιστορία, έχει να κάνει με τη ματιά που ρίχνουμε στα πράγματα, στην εκτίμηση του παρελθόντος τους και στην προσπάθεια να διατηρήσουμε κάτι από την προηγούμενη ζωή τους ζωντανό, να δημιουργήσουμε μια σύνδεση με το παρελθόν ακόμα κι αν πρόκειται για μια οικογενειακή ιστορία που αλλιώς δεν θα μας αφορούσε, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα σπίτι που ποτέ δεν θα επισκεπτόμασταν. Είναι ένας γλυκός, ήπιος τρόπος για να μιλήσει ένα βιβλίο στα παιδιά γι’ αυτό που ζει, γερνάει και πεθαίνει – αλλά πεθαίνει χορτάτο από τη ζωή που έζησε και ξαναζεί γιατί κάποιος μας λέει την ιστορία του. Το “Αγροτόσπιτο” της Sophie Blackall είναι ένα διαμαντάκι για ευαίσθητους συλλέκτες ιστοριών και παρατηρητές της λεπτομέρειας”.

Το αγόρι που έφερε το χιόνι

Στην καρδιά μιας μεγάλης πόλης, εκεί που οι κάτοικοί της ζουν και περπατούν βιαστικά, ζει ένα αγοράκι, μαζί με τη μαμά του και τον μπαμπά τους. Για “σπίτι΄” τους έχουν ένα παγκάκι. Όταν όμως το αγόρι βρει ένα βράδυ, εντελώς μαγικά, μια χιονόμπαλα ακριβώς πλάι στο παγκάκι που κοιμάται, όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν. Στη χιονόμπαλα μέσα υπάρχει μια πόλη σαν αυτή που βρίσκεται εκείνος, με ενα παγκάκι ακριβώς σαν αυτό που κοιμάται τώρα. Οταν θα την κουνίσει κάτι μαγικό θα έχει συμβεί.

Η Μυρτιά και ο καθρέφτης

Στην «Μυρτιά», που είναι ένα εικονογραφημένο παραμύθι, ζωγραφιές σαν μενταγιόν ζωντανεύουν τις λέξεις που διαλέγει η  Κατερίνα Παούρη για να φτιάξει τον κόσμο της ηρωίδας: αρώματα από τη φωτιά που τριζοβολάει, από τα βιβλία, του τσουκαλιού, της λεβάντας, του χαμομηλιού, του κρόκου, της μυρτιάς μοσχοβολούν στα απάτητα δάση του παραμυθιού.