Θυμάμαι πάντα όταν πηγαίναμε με την μικρή μου κόρη για ν’ αγοράσουμε παπούτσια. Καθόμουν από πάνω της μήπως και πάρει κανένα παπούτσι με φωτάκια ή κανένα απ’ αυτά τα γυαλιστερά που δεν ήταν καθόλου της αισθητικής μου, παρόλο που εκείνης της άρεσαν…
Η επιλογή των βιβλίων όμως ήταν ξεκάθαρα δική της υπόθεση. Γιατί για εμένα τα βιβλία ήταν, είναι και θα είναι πάντα προτεραιότητα, χαρά και υπέροχο μοίρασμα. Μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι γεμάτο βιβλία, ήταν μέρος της καθημερινότητάς μου και αν και ξεκίνησα να διαβάζω μεγάλη, καταλαβαίνω τώρα μετά από πολλά χρόνια το πόσο καθοριστικά λειτούργησε η εικόνα της γεμάτης βιβλιοθήκης στη ζωή μου.
Η καθημερινή επαφή με τα βιβλία, με τη μεγαλόφωνη ανάγνωση και με τη χαρά της ανάγνωσης από τη βρεφική ηλικία, είναι σημαντικά για τη διαμόρφωση ενός διά βίου αναγνώστη. Όταν ένα παιδί μπαίνει σ’ έναν χώρο με βιβλία, σε μία βιβλιοθήκη ή σ’ ένα βιβλιοπωλείο, η φυσική του περιέργεια θα το οδηγήσει να ψάξει, να ξεφυλλίσει και να επιλέξει κάποια από αυτά. Η ελευθερία επιλογής σ’ αυτήν την πρώτη επαφή με τα βιβλία είναι πολύ σημαντική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ιστορία μίας φίλης δασκάλας που έλεγε για μία μαθήτρια της: “Από το «Μικρό μου πόνυ» της βιβλιοθήκης του σχολείου που ζήτησε να το δανειστεί γιατί της άρεσαν τα άλογα, οδηγήθηκε από το ένα βιβλίο στο άλλο στην «Παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας”.
Στα βιβλιοπωλεία που δουλεύω έχω συναντήσει πολλές φορές γονείς, ιδιαίτερα μαμάδες, που αποτρέπουν τα παιδιά τους από το να «διαβάσουν» κάποια βιβλία που δεν αρέσουν στις ίδιες. Το καταλαβαίνω ως ένα σημείο. Δεν είναι εύκολο να διαβάζεις σ’ ένα παιδί ένα βιβλίο που δεν σου αρέσει.
– Όχι αυτό, δεν στο διαβάζω με τίποτα.
– Γιατί αυτό το βιβλίο; Για δες αυτό που διάβαζα κι εγώ όταν ήμουν μικρή. Είναι και κλασσικό.
– Έλα τώρα, αυτά είναι βιβλία για μωρά!
Όλοι οι γονείς, φροντιστές, εκπαιδευτικοί, εμψυχωτές έχουμε ανοίξει έστω και μία φορά κάποιο παιδικό βιβλίο και το έχουμε κλείσει αμέσως, γιατί διαφωνούμε με την οπτική, με τη διαχείριση του θέματος, με την εικονογράφηση, με την τρομακτική ιστορία που αφηγείται ή με κάτι άλλο. Αλλά τι γίνεται όταν δούμε ένα τέτοιο βιβλίο στα χέρια ενός παιδιού; Θα του απαγορεύσουμε να το δανειστεί, να το αγοράσει ή απλώς να το ξεφυλλίσει; Ή θα το αφήσουμε στα χέρια του, για να επιλέξει μόνο του τη διαδρομή της αναγνωστικής του πορείας;
