Συγγραφέας: Thomas Gordon
Mετάφραση: Ζωή – Μυρτώ Ρηγοπούλου
Εκδόσεις: Μάρτης & Gordon Hellas
Πόσο πιο εύκολο θα ήταν αν, όταν γεννιούνταν τα παιδιά, μαζί με το βιβλιάριο ασθενειών/εμβολίων τους, να έπαιρνε ο γονιός μαζί του με την έξοδο από το μαιευτήριο κι ένα εγχειρίδιο λειτουργίας; Θα απάλλασε πολλούς νέους γονείς από τις αγωνίες, τα “τι;“, τα “πώς;” και τα “μα, τι κάνω επιτέλους λάθος;” και θα άφηνε περισσότερο χρόνο για ποιοτική ενασχόληση με τα παιδιά. Ομως, προφανώς, δεν λειτουργεί έτσι. Η γονεϊκότητα είναι ίσως το δυσκολότερο πράγμα στον πλανήτη και κάθε ένας την αντιμετωπίζει διαφορετικά. Η ουσία είναι πάντως πως σε κάποια φάση της ζωής τους, τα παιδιά θα αντιμετωπίσουν κάποιες δυσκολίες, που θα βγουν στη συμπεριφορά τους και ο γονιός θα κληθεί να βοηθήσει. Γενικά, δεν είμαι φαν των εγχειριδίων και αντιμετωπίζω με μεγάλο σκεπτικισμό αναλόγου περιεχομένου βιβλία, όμως αυτό δεν με σταματά από το να τα διαβάζω και να κρατάω κάποια στοιχεία που ταιριάζουν στον δικό μου χαρακτήρα και τον τρόπο που αντιμετωπίζω το παιδί μου και τον ρόλο μου σαν γονιός.
Αυτό που προτείνει ο Gordon ειναι μέτρα που προάγουν την ουσιαστική επικοινωνία και την αποτελεσματική επίλυση των προβλημάτων και επίσης τρόπους που παρέχουν τη σιγουριά ότι δεν υποθηκεύεται η πνευματική και ψυχική υγεία των παιδιών. Με γνώμονα την θεμελιωμένη πλέον άποψη πως η τιμωρία και η επιβολή εξουσίας είναι αναποτελεματικές μέθοδοι, ο Gordon “εκπαιδεύει” τους γονείς να αναζητούν μια πιο ζεστή και αρμονική σχέση με τα παιδιά, μια σχέση που χτίζεται επάνω στον αμοιβαίο σεβασμό και την κατανόηση, και όχι στον φόβο, στις φωνές και τις τιμωρίες.
Ο Thomas Gordon (1918-2002) ήταν ένας επιφανής επιστήμονας, κλινικός ψυχολόγος και συνεργάτης του βραβευμένου, επίσης ψυχολόγου, Carl Rogers. Μετά από χρόνια μελετών, ο Gordon δημιουργησε τη δική του θεωρία για την πιο αποτελεσματική επικοινωνία των γονιών με τα παιδιά και τη δίδασκε για πολλά χρόνια σε σχολές γονέων πριν να την αποτυπώσει σε χαρτί. Στην εισαγωγή του βιβλίου, αναφέρει μάλιστα πως το αφιερώνει στη μεγάλη του κόρη, στην οποία δοκίμασε και επαλήθευσε την αποτελεσματικότητα των λεγομένων του. Το 1999 τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο της Ένωσης Αμερικάνων Ψυχολόγων για τη συνεχή προσφορά του στην Ψυχολογία και το 2000 με το Βραβείο Επίτευγμα Ζωής από την Ένωση Ψυχολόγων της Καλιφόρνια, ενώ ήταν ο πρώτος παραλήπτης του Βραβείου Επιτεύγματος Καριέρας από την Αμερικάνικη Ένωση Εκπαιδευτών Ανατροφής των Παιδιών. Ως αναγνώριση της προσφοράς του, προτάθηκε για το Νόμπελ Ειρήνης το 1997, το 1998 και το 1999.
