Τις Κυριακές στο πάρκο

Κείμενο – εικονογράφηση: Έφη Λαδά
Εκδόσεις: Διόπτρα
Χρονιά έκδοσης: 2021
Ηλικίες: 5+, 7+

Η Άννα κι ο Φραγκίσκος γνωρίστηκαν μια Κυριακή στο πάρκο, όταν μπερδεύτηκαν οι χαρταετοί τους στον ουρανό. Είπαν τα ονόματά τους και από τότε κάτι άλλαξε μέσα τους. Τα σπίτια τους τα χώριζε ένας δρόμος και το πάρκο όπου μαζεύονταν τα παιδιά. Τις Κυριακές η Άννα πήγαινε στο πάρκο για να παίξει και ο Φραγκίσκος για να κάνει ποδήλατο. Άρχισαν να μιλάνε για τα πράγματα που τους άρεσαν και ονειρεύονταν πώς θα είναι όταν θα μεγαλώσουν… Ώσπου μια μέρα ο Φραγκίσκος αρρώστησε κι η Άννα του έστειλε για παρέα την αγαπημένη της κούκλα.

Η Έφη Λαδά στο βιβλίο Τις Κυριακές στο πάρκο δημιουργεί ένα ονειρικό εικονογραφικό τοπίο, πολύ οικείο, και μιλάει για τις πρώτες αγάπες και τα σκιρτήματα των παιδικών χρόνων με έναν πολύ όμορφο και πολύ ζωντανό τρόπο μέσα από την ιστορία των δύο παιδιών. Η Άννα κι ο Φραγκίσκος παίρνουν ζωή από τα πινέλα και τα μολύβια της, ενώ τα έντονα χρώματα που χρησιμοποιεί η δημιουργός είναι σαν να αντανακλούν τη δύναμη και το βάθος των πρώτων εκείνων συναισθημάτων που βιώνουμε στην παιδική – προεφηβική ηλικία την περίοδο των πρώτων σκιρτημάτων.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Αγροτόσπιτο

“Είναι μια ιστορία φθοράς και μιας ιδιότυπης αναγέννησης. Η φθορά είναι φυσιολογική για τα πάντα, η αναγέννηση όμως, ακόμα και αν είναι μέσα από μια εικονογραφημένη ιστορία, έχει να κάνει με τη ματιά που ρίχνουμε στα πράγματα, στην εκτίμηση του παρελθόντος τους και στην προσπάθεια να διατηρήσουμε κάτι από την προηγούμενη ζωή τους ζωντανό, να δημιουργήσουμε μια σύνδεση με το παρελθόν ακόμα κι αν πρόκειται για μια οικογενειακή ιστορία που αλλιώς δεν θα μας αφορούσε, ακόμα κι αν πρόκειται για ένα σπίτι που ποτέ δεν θα επισκεπτόμασταν. Είναι ένας γλυκός, ήπιος τρόπος για να μιλήσει ένα βιβλίο στα παιδιά γι’ αυτό που ζει, γερνάει και πεθαίνει – αλλά πεθαίνει χορτάτο από τη ζωή που έζησε και ξαναζεί γιατί κάποιος μας λέει την ιστορία του. Το “Αγροτόσπιτο” της Sophie Blackall είναι ένα διαμαντάκι για ευαίσθητους συλλέκτες ιστοριών και παρατηρητές της λεπτομέρειας”.

Το αγόρι που έφερε το χιόνι

Στην καρδιά μιας μεγάλης πόλης, εκεί που οι κάτοικοί της ζουν και περπατούν βιαστικά, ζει ένα αγοράκι, μαζί με τη μαμά του και τον μπαμπά τους. Για “σπίτι΄” τους έχουν ένα παγκάκι. Όταν όμως το αγόρι βρει ένα βράδυ, εντελώς μαγικά, μια χιονόμπαλα ακριβώς πλάι στο παγκάκι που κοιμάται, όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν. Στη χιονόμπαλα μέσα υπάρχει μια πόλη σαν αυτή που βρίσκεται εκείνος, με ενα παγκάκι ακριβώς σαν αυτό που κοιμάται τώρα. Οταν θα την κουνίσει κάτι μαγικό θα έχει συμβεί.

Η Μυρτιά και ο καθρέφτης

Στην «Μυρτιά», που είναι ένα εικονογραφημένο παραμύθι, ζωγραφιές σαν μενταγιόν ζωντανεύουν τις λέξεις που διαλέγει η  Κατερίνα Παούρη για να φτιάξει τον κόσμο της ηρωίδας: αρώματα από τη φωτιά που τριζοβολάει, από τα βιβλία, του τσουκαλιού, της λεβάντας, του χαμομηλιού, του κρόκου, της μυρτιάς μοσχοβολούν στα απάτητα δάση του παραμυθιού.