Συγγραφείς: Τζανκάρλο Μακρί & Καρολίνα Τζανότι
Εικονογράφηση: Mάουρο Σάκο & Ελίζα Βαλαρίνο
Mετάφραση: Κατερίνα Καρόγιαννη
Εκδόσεις: Susaeta
Χρονιά έκδοσης: 2022
Ηλικίες: 5+, 7+
Ένας αυστηρός, αυταρχικός και καθόλου διαλακτικός μπλε βασιλιάς, κατεβαίνει μια μέρα από τον θρόνο του και βλέποντας πως η χώρα του δεν κατοικείται πλέον μόνο από μπλε άτομα, αλλά από άτομα όλων των χρωμάτων, αποφασίζει πως η πολυμορφία δεν του ταιριάζει και διατάζει την απομάκρυνση όλων των ατόμων που δεν έχουν το ίδιο χρώμα με εκείνον. Για να καταφέρει τον διαχωρισμό, διατάζει να υψωθεί ένα τείχος που θα ξεχωρίσει τους μπλε από όλους τους υπόλοιπους. Στην πορεία όμως και ζητώντας να γίνουν διάφορα έργα στο βασίλειό του, θα καταλάβει πως είναι απαραίτητη η συμβολή όλων των ατόμων, ανεξαρτήτως χρώματος, για να χτιστεί ξανά η πόλη όπως τη θέλει.
«Οι άνθρωποι χτίζουν τείχη από τον 10ο αιώνα πΧ. Τα αρχαία τείχη χτίζονταν κυρίως για αμυντικούς σκοπούς. Σήμερα, χτίζονται πιο πολύ για να αποτρέψουν τη μετανάστευση, την τρομοκρατία ή την εισροή ναρκωτικών. Αλλά υπάρχει μια κοινή σύνδεση, που είναι η ιδέα να κρατήσουν τους ξένους έξω», αναφέρει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας Ντέιβιντ Φράι στο βιβλίο του Walls: A History of Civilization in Blood and Brick. Ό,τι ακριβώς κάνει και ο μπλε βασιλιάς: στήνει ένα τείχος θέλοντας να κρατήσει μακριά το διαφορετικό,το ξένο και να περιχαρακώσει το βασίλειό του.
Το πολύχρωμο Τείχος των Ιταλών Μακρί, Τζανότι, Σάκο και Βαλαρίνο είναι ένας ύμνος στην ανεκτικότητα και την αποδοχή του διαφορετικού και μια υπενθύμιση πως τα τείχη μόνο δημιουργούν προβλήματα, αντί να τα λύνουν. Χρησιμοποιώντας το εύρημα του αναδιώμενου τείχους στη ράχη του βιβλίου, οι δημιουργοί του δίνουν πραγματική υπόσταση στο τείχος αυτό που στήνει ο μισαλλόδοξος βασιλιάς και που διαχωρίζει τα μπλε από όλα τα υπόλοιπα άτομα. Μόνο που το τείχος αυτό θα πέσει όταν πια ο βασιλιάς συνειδητοποιήσει την αναγκαιότητα όλων των ατόμων σε μια κοινωνία. Σύμβολο διαχωρισμού ιστορικά (τείχος του Βερολίνου, τείχος του Μεξικού, τείχος στον Εβρο, τείχος που χωρίζει την Πολωνία από τη Λευκορωσία, τη Βόρεια από τη Νότιο Κορέα, το Ισραήλ από την Παλαιστίνη, κλπ), το Τείχος των Μάκρι και Τζανότι είναι πράγματι μια διαχρονική ιστορία (όπως αναφέρεται και στην ελληνική έκδοση), αλλά και μια υπενθύμιση πως όσα τείχη κι αν χτιστούν, η πρόοδος στις κοινωνίες θα έρθει μόνο όταν κοινότητες διαφορετικών ατόμων συναντηθούν, συνδιαλλαγούν, ανταλλάξουν ιδέες και γνώσεις και τελικά αποδεχτούν η μια την άλλη.
