Διασκευασμένο σενάριο: Γιώργος Βλάχος
Σχέδιο: Ειρήνη Σκούρα
Εκδόσεις: Μικρός Ήρως
Χρονιά έκδοσης: 2024
Ηλικίες: 9+
Απορώ που δεν είχε σκεφτεί κανείς νωρίτερα να κάνει αυτή την ιστορία κόμικ και να την απευθύνει σε παιδιά! Ναι, είναι μια παρωδία της Ιλιάδας και έχει πολλά επίπεδα που μόνο ενήλικες καταλαβαίνουν αλλά αυτό συμβαίνει σε όλες τις καλές ιστορίες.
Το μικρό αυτό έπος ασχολείται με τη λυσσαλέα μάχη ανάμεσα σε βατράχους και ποντίκια, όταν ο Ψιχουλαρπάχτης, ο γιος του Ψωμοφάγου του βασιλιά των ποντικών γίνεται φίλος με τον Φουσκομάγουλο, τον πρίγκιπα των βατράχων. Σε μια βόλτα στη λίμνη, ο Ψιχουλαρπάχτης πνίγεται και ο Φουσκομάγουλος θεωρείται ο ένοχος. Τα ποντίκια ξεσηκώνουν πόλεμο που αναγκάζει μέχρι και τους θεούς να επέμβουν.
Μου άρεσε πολύ η μεταφορά. Ο Γιώργος Βλάχος κράτησε το ύφος και τον λόγο του πρωτότυπου κειμένου, αυτό το ψευδοηρωικό, ενώ είναι ποντίκια και βάτραχοι που βγάζει γέλιο από μόνο του και έβαλε και στοιχεία μιούζικαλ, με τραγούδια. Δεν πήρε τον εύκολο δρόμο να «απλοποιήσει» το λόγο, να κάνει μια μεταφορά σε λόγο σημερινό, να «πουλήσει» πιο πολύ σε παιδιά. Και καλά έκανε, γιατί κατάλαβε τί είναι στο κέντρο, στην ψυχή αυτό του μικρού κοσμήματος.
Για εμένα η ουσία είναι να εκθέτουμε τα παιδιά μας σε πιο δύσκολα κείμενα, σε πιο σύνθετα έργα και ας μην είναι όλα φρου φρου, ροζ συννεφάκια. Ας ζοριστούν και ας ζοριστούμε μαζί τους να εξηγήσουμε, να βάλουμε στόμφο διαβάζοντας, να εξηγήσουμε τι είναι έπος, τι είναι παρωδία. Μπορούν να καταλάβουν περισσότερα από όσα πιστεύουμε και αν το πιστέψουμε όλοι, ίσως γίνει καλύτερος ο κόσμος γενικά. Το πήγα μακριά, αλλά αν δεν ξεκινήσουν όλα από τα βιβλία, από πού περιμένουμε να ξεκινήσουν;
Όλη η ιστορία είναι εκεί όπως πρέπει να είναι, ωραίος ρυθμός και εξαιρετική σκηνοθεσία, ρέει και το μέγεθος που είναι αλμπούμ (αυτό το μέγεθος του Αστερίξ) δίνει ωραίο αέρα στα καρέ. Εξαιρετική και η δουλειά της Ειρήνης Σκούρα. Είναι τόσο μα τόσο γλυκό και καρτουνίστικο το σχέδιό της και ταιριάζει πολύ εδώ. Αν δεν ήταν για κανα δυο καρέ ακατάλληλα για μικρούς αναγνώστες, θα σας εκθείαζα εδώ και το Ίζομπελ της, τις περιπέτειες μια μαγισσούλας. Το έχει με τα πρόσωπα και ενώ έχει κάνει φανταστική δουλειά με ποντίκια και βατράχια, στις σελίδες με τους θεούς, που έχουν και λιγότερη δράση, απογειώνεται.
Η Βατραχομυομαχία σε κόμικ είναι μια εξαιρετική ιδέα που αναδεικνύει ένα έργο που δεν είναι και τόσοι πολλοί αυτοί που το γνωρίζουν. Και πέρα από το αστείο που μπορεί να βγάλει σε εμάς και στα παιδιά, είναι μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για το πόσο γελοίος είναι ο πόλεμος.
