Συγγραφέας: Θοδωρής Τσεκούρας
Εικονογράφηση: Λέλα Στρούτση
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Χρονιά έκδοσης: 2021
Ηλικίες: 9+
Ο Θοδωρής Τσεκούρας έγραψε ένα βιβλίο που σε «κρατάει» από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα. Ο ήρωας του, ο Ωρίωνας καλείται να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει μία μεγάλη απώλεια. «Η λύπη του έγινε θυμός. Θυμός για τον πατέρα του που τους άφησε και πήγε σε μία άλλη ήπειρο. «Θα έρθω σε έναν μήνα», είπε. Το είπε; Το είπε! Γιατί το είπε και δεν το εννοούσε; Είπε ψέματα! …Γιατί δεν πρόσεχε όταν έπεφταν βόμβες; Γιατί δεν πρόσεχε όταν γκρεμίστηκε το νοσοκομείο; Γιατί δεν πρόσεχε;».
Η ιστορία του Τσεκούρα κινείται σε δύο επίπεδα. Στο α΄ επίπεδο ο μικρός Ωρίωνας με συντρόφους την γάτα του Τούμσι και ένα ρόμποτ θα εμπλακούν σε μία περιπέτεια , σε ένα ταξίδι ανεύρεσης του αγαπημένου του σκύλου που έχει εξαφανιστεί και κινδυνεύει. Να σημειωθεί ότι και αυτός μιλάει. Φανταστείτε λοιπόν ,έναν τεράστιο χάρτη που οι σταθμοί του είναι βιβλία , τους τρεις φίλους να αναζητούν τον 4ο της παρέας, στο διάβα τους να συναντούν τον Πινόκιο αλλά και την Χιονάτη , τους νάνους, την Αλίκη… Από το ένα βιβλίο μπαίνουν στο άλλο. «Νομίζω ότι σου έχω πει όλους τους βασικούς κανόνες. Ένα: όταν μπαίνεις σε ένα βιβλίο το αφήνεις πίσω και πρέπει πάντα να έχεις ένα βιβλίο για να επιστρέψεις. Δύο: για να πας σε πραγματικό σημείο στον χώρο πρέπει να μπεις σε άτλαντα, σε ταξιδιωτικό ή επιστημονικό βιβλίο. Τρία: αν μπεις σε λογοτεχνικό μπορείς να αλλάξεις την ιστορία χωρίς να χαλάσεις τα υπόλοιπα βιβλία, μόνο το δικό σου, και ότι η ιστορία συνεχίζεται ακόμα και μετά το τέλος του βιβλίου. Τέσσερα: δε θυμάμαι. Πέντε: στα ξενόγλωσσα οι ήρωες μιλάνε τη γλώσσα του βιβλίου… Έξι: τα ιστορικά βιβλία δε σε πάνε στο παρελθόν. Επτά: το βιβλίο δεν χρειάζεται να είναι στο πάτωμα. Οκτώ: καλό είναι, το βιβλίο να μην είναι πάνω σε πορσελάνη.».
Χιούμορ, ανατροπές, αγωνία …είναι τα συναισθήματα που χαρακτηρίζουν το α’ επίπεδο. Τα ονόματα των προσώπων και των τόπων γίνονται αφορμή για να γίνει ο αναγνώστης ερευνητής. Ποιος ήταν ο Ωρίωνας; Χρειάστηκε να ψάξω και να θυμηθώ την ιστορία του. Με βοήθησε να τη θυμηθώ το βιβλίο των εκδόσεων Καπόν Κοιτάζοντας τα αστέρια της Σάρας Γκίλινχαμ. Ποιοι ήταν οι Γκριμ; Ξανά ψάξιμο! Ένιωθα ότι ανακάλυπτα συνεχώς καινούριους αναγνωστικούς κόσμους. Καθώς το διάβαζα σκεφτόμουν ότι αυτό που πετυχαίνει ο Τσεκούρας είναι να κινητοποιήσει την αναγνωστική επιθυμία του μικρού αναγνώστη χωρίς καθόλου διδακτισμό, αλλά με πολύ ευρηματικό και διαδραστικό τρόπο.
Σε δεύτερο επίπεδο ο Τσεκούρας μιλάει για το πένθος. Ο ήρωας του περνάει από όλα τα στάδια: άρνηση, θυμό, διαπραγμάτευση, λύπη, αποδοχή. Καταφύγιο του εκτός από το δωμάτιό του, από το οποίο αρνείται να βγει, γίνονται τα βιβλία. Η αλληλεπίδραση του με τους ήρωες και τις περιπέτειές τους θα τον βοηθήσουν να αναγνωρίσει τα συναισθήματά του και να αποδεχτεί στο βαθμό που μπορεί την απώλεια.
Η ιστορία του Τσεκούρα έχει δομή- αρχή , μέση , τέλος. Η στέρεη αφήγηση βοηθάει τον μικρό αναγνώστη να μη χαθεί με τις πολλαπλές αναφορές προσώπων. Οι ιστορίες συνδέονται μεταξύ τους και δημιουργούν μία καινούρια ιστορία. Έχει χιούμορ που γίνεται κατανοητό. Έχει συγκίνηση και ειλικρίνεια. Είναι ένα βιβλίο που θα το διάβαζε ένα παιδί και θα το πρότεινε σε ένα άλλο παιδί. Είναι ένα βιβλίο που θα το διάβαζε ένας ενήλικας και θα καταλάβαινε πόσο σημαντική δύναμη έχει η φαντασία και η αξιοποίηση ιστοριών στην διαχείριση θεμάτων που άπτονται της ψυχική υγείας.
