“5” θα πει τα πέντε πιο αγαπημένα βιβλία ενός εικονογράφου. Κάθε μήνα ένας Έλληνας ή μία Ελληνίδα δημιουργός επιλέγει και παρουσιάζει πέντε εικονογραφημένα βιβλία – ελληνικά ή ξένα, καινούρια ή παλιότερα, για παιδιά ή ενήλικες. Μέσα από αυτές τις επιλογές και τα μικρά κείμενα που συνοδεύουν τα βιβλία – ένα είδος λεζάντας – παίρνουμε μια μικρή γεύση από τις αναγνωστικές προτιμήσεις των καλλιτεχνών, τα βιβλία των οποίων έχουμε στα σπίτια μας και ξεφυλλίζουμε σχεδόν καθημερινά. Μια ιδέα ίσως από τις επιρροές τους, τους καλλιτέχνες που θαυμάζουν, τα έργα που αγαπούν να έχουν στη βιβλιοθήκη τους. Παράλληλα, μέσα από τις επιλογές αυτές γνωρίζουμε βιβλία και δημιουργούς που ίσως να μην ξέραμε ως τώρα. Ένα ταχύρυθμο μάθημα εικαστικών, μια εισαγωγή στον υπέροχο κόσμο της εικονογράφησης, που μόνο οι ίδιοι οι εικονογράφοι μπορούν να κάνουν.
Επιμέλεια στήλης: Ζωή Κοσκινίδου
Τον Χρήστο Κούρτογλου τον αναγνωρίζεις από τη δουλειά του, στα εξώφυλλα της ενήλικης λογοτεχνίας που έχει φιλοτεχνήσει, αλλά και από τις εικονογραφήσεις του στα παιδικά βιβλία που έχει κατά καιρούς αναλάβει. Ζωγραφική, νεροχρώματα, κολάζ, διαφορετικές υφές και άλλες τεχνικές που αναμειγνύονται και συνθέτουν το προσωπικό στυλ του δημιουργού. Σπούδασε Κοινωνιολογία, αλλά ακολούθησε την κλίση του προς τις τέχνες. Δούλεψε επαγγελματικά ως γραφίστας, αποτέλεσε μέλος της δημιουργικής κολλεκτίβας Indyvisuals, δημιούργησε από αφίσες και εξώφυλλα περιοδικών και δίσκων ως animation και πλέον τον γνωρίζουμε ως εικονογράφο εξωφύλλων και βιβλίων για παιδιά. Η δουλειά του έχει εκτεθεί σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις, websites, ενώ έχει διακριθεί και σε διεθνή Μπιενάλε.
Θα ξεκινήσω με ένα πολυαγαπημένο ελληνικό Παραμύθι με τα χρώματα (εκδ. Κέδρος) του Αλέξη Κυριτσόπουλου. Πρώτη έκδοση το 1976, ακόμα κυκλοφορεί και είναι ένα φανταστικό δώρο για παιδιά. Η ιδέα είναι πολύ έξυπνη και ξεδιπλώνεται με μια ελευθερία στην εικονογράφηση που είναι μοναδική. Τέμπερες, κολάζ και πενάκι συνδυάζονται όμορφα και με τρυφερότητα. Κάτι που μου αρέσει πολύ και δεν βλέπεις ιδιαίτερα σήμερα είναι πως τα γράμματα είναι μέρος των ζωγραφικών συνθέσεων και κάποιες φορές είναι και η ίδια η εικόνα.
Το A lion in Paris της Beatrice Alemagna (Ενα λιοντάρι στο Παρίσι, εξαντλημένο, εκδ. Κόκκινο, επανέκδοση από εκδ. Παπαδόπουλος, 2023). H Αlemagna έχει βγάλει πληθώρα εξαιρετικών βιβλίων, ωστόσο δεν μου αρέσουν όλα τα κείμενα της. Εδώ βρήκα την ιστορία πολύ εμπνευσμένη και ως συνήθως πανέμορφα δοσμένη με ζωγραφική και κολάζ. Χαζεύεις κάθε εικόνα πολλή ώρα, οι συνθέσεις είναι έξυπνες, έχουν πολλή και λεπτομερή δουλειά. Επίσης το μεγάλο μέγεθος του βιβλίου το κάνει ένα ανάγνωσμα πραγματικά πολύ πλούσιο.
Το The promise (Η υπόσχεση, εκδ. Πατάκη) των Nicola Davies και Laura Carlin είναι μια όμορφη ιστορία, αλλά για μένα όλο το βιβλίο είναι η εικονογράφηση της Laura Carlin, η οποία πραγματικά εξυψώνει το συνολικό αποτέλεσμα. Από τις άχρωμες εικόνες του μουντού αστικού τοπίου μέχρι τις σταδιακές μεταμορφώσεις στις πολύχρωμες πόλεις, οι εικόνες είναι όλες υπέροχες, δεν χορταίνεις να τις κοιτάς.
To Du Iz Tak? της Carson Ellis είναι ένα βιβλίο που άνετα θα μπορούσε να είναι βουβό. Η ιδιαιτερότητα του είναι ότι η Ellis εφηύρε μια γλώσσα που μιλάνε τα έντομα που δίνει στο βιβλίο πολύ περισσότερο ενδιαφέρον. Δημιουργεί κατά κάποιο τρόπο ένα παιχνίδι για τα παιδιά, να φτιάξουν τη δική τους μετάφραση της επινοημένης γλώσσας. Εξαιρετική και η εικονογράφηση με υπέροχα φτιαγμένα έντομα.
H Aλίκη στην χώρα των θαυμάτων με την εικονογράφηση της Lisbeth Zwerger. Το πασίγνωστο έργο του Lewis Carroll έχει εικονογραφηθεί από τόσους πολλούς και κάποιες φορές με αποτελέσματα θεωρητικά πιο κοντά στα δικά μου γούστα, αλλά αυτό που σε συγκινεί σε διαλέγει, έτσι η αγαπημένη μου είναι αυτή η έκδοση. Η Lisbeth Zwerger έχει φτιάξει ένα κόσμο τόσο αέρινο και αλλόκοτο, μυστηριώδη, σκοτεινό, ακόμα και ενοχλητικό ίσως, σαν να βλέπεις ένα όνειρο που δεν μπορείς να καταλάβεις αν σου αρέσει ή όχι. Όπως ακριβώς πρέπει δηλαδή για αυτό το κείμενο.
