Σίγουρα δεν είναι ασυνήθιστη εικόνα η ανάγνωση βιβλίου στο τρένο ή στο λεωφορείο. Ευκαιρία ίσως για χαλάρωση, ίσως και απομόνωση όταν ο χρόνος μας πιέζει. Κάθε λεπτό διαθέσιμο είναι πολύτιμο. Είχα αρκετό καιρό να κυκλοφορήσω στην Αθήνα. Ένεκα η ζωή στο νησί.
Τρίτη απόγευμα, με βρίσκει στον ηλεκτρικό. Το βαγόνι γεμάτο, αλλά όχι ασφυκτικά. Προσπαθώ να πιαστώ όμως είναι και η τσάντα του υπολογιστή στη πλάτη που με δυσκολεύει. Βολεύομαι τελικά. Εντάξει, δύο στάσεις είναι μόνο σκέφτομαι. Παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου. Ακούω κάτι σαν μουρμουρητό. Προσπαθώ να ακούσω πιο προσεκτικά. Όχι, κάποιος διαβάζει μεγαλόφωνα. Μου ακούγεται αρχικά σαν ποίημα. Και όμως πεζό είναι τελικά. Ψάχνω τριγύρω μου. Η φωνή επιμένει. Έρχεται από τα αριστερά μου. Δυο καθίσματα πιο πέρα. Ένας άντρας και δύο κορίτσια, γύρω στα επτά, οχτώ. Πάνω στα πόδια του άντρα είναι ανοιχτό ένα μεγάλο κόκκινο βιβλίο. Στο πάτωμα ακουμπούν δύο μεγάλες παιδικές τσάντες. Δύο κεφάλια που ακουμπούν στους ώμους του άντρα, του μπαμπά πιθανολογώ. Κρέμονται κυριολεκτικά πάνω από το βιβλίο.
Κρατάω την όμορφη εικόνα. Κοιτάζω διακριτικά. Το βιβλίο είναι το «Μπάμπι» του Felix Salten από τις εκδόσεις Κόκκινη Κλωστή Δεμένη (εικ. Benjamin Lacombe, μτφρ. Άννα Κοντολέων). Το κείμενο δεν φαίνεται μικρό. Ρίχνω λοξές ματιές στην εικονογράφηση που είναι εντυπωσιακή και τραβάει αμέσως το μάτι μου. Από το μεγάφωνο ακούγεται «Επόμενος σταθμός Πετράλωνα». Το βιβλίο κλείνει. Τα παιδιά σηκώνονται. Ο μπαμπάς παίρνει τις τσάντες. Κατεβαίνουν. Το χαμόγελο σκαλώνει στο χείλη. Η ανάγνωση παραμυθιού γίνεται ευκαιρία για σύνδεση. Στιγμές ξεκούρασης ίσως, μετά από μια μεγάλη μέρα στο σχολείο. Ακόμα και μέσα στη βοή του τρένου.
Και αναρωτιέμαι. Υπάρχει άραγε κατάλληλο μέρος για μεγαλόφωνη ανάγνωση; Η βιβλιοθήκη του σχολείου, η τάξη, μια αγκαλιά το βράδυ πριν τον ύπνο, ένα πάρκο ή ίσως και όχι. Να λοιπόν που ένας μπαμπάς καταφέρνει να καταρρίψει ένα ακόμη στερεότυπο. Ίσως, γιατί η μεγαλόφωνη είναι πρωτίστως επιλογή. Επιλογή που καθορίζεται κυρίως από την ανάγκη για σύνδεση ακόμα και όταν ο χρόνος είναι λιγοστός. Η μεγαλόφωνη μπορεί να χαλαρώσει ένα κουρασμένο παιδί, να γίνει αντίδοτο στη βουή της πόλης. Απλά την ανακαλείς όταν την χρειάζεσαι. Για αυτό καλού κακού, ειδικά όταν έχετε μαζί σας παιδιά, βάλτε ένα βιβλιαράκι στη τσάντα, μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία. ‘Ετσι, για περίπτωση ανάγκης…
