Συγγραφέας – Εικονογράφος: Nicola Kinnear
Μετάφραση: Μάρω Ταυρή
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Χρονιά έκδοσης: 2025
Ηλικία: 3+, 5+
Υπάρχουν κάποια θέματα στα παιδικά βιβλία που τα συναντάς ξανά και ξανά, ακριβώς γιατί καλύπτουν ένα τεράστιο μέρος του μικρόκοσμου των παιδιών. Ένα από αυτά είναι και η φιλία…
Ο Τζακ είναι ένας χαρωπός σκυλάκος που ζει μόνος του σε ένα νησί. Το γεγονός ότι είναι μόνος του δεν τον ανησυχεί καθόλου, αφού έτσι μπορεί και κάνει ό,τι ακριβώς θέλει. Φευγαλέα περνά από το μυαλό του η σκέψη πως θα ήταν ωραία να είχε έναν φίλο, μα αμέσως την απορρίπτει: με τους φίλους δημιουργούνται προβλήματα, προκύπτουν παρεξηγήσεις, καλύτερα μόνος του!
Μέχρι που μια μέρα, εμφανίζεται ξαφνικά μια φώκια, η Περλ. Η Περλ θέλει κι αυτή να παίξει και ακολουθεί τον Τζακ παντού. Η παρουσία της δείχνει να τον ενοχλεί: του χαλάει τα παιχνίδια, μπαίνει μπροστά στις φωτογραφίες… Με λίγα λόγια τον σκάει, ώσπου τη διώχνει κακήν-κακώς. Φαίνεται, όμως, να του λείπει λιγάκι… Πάνω που αναρωτιέται αν ήταν πολύ αυστηρός μαζί της, συνειδητοποιεί ότι η Περλ έχει μπλεξίματα και χωρίς δεύτερη σκέψη, τρέχει να βοηθήσει «τη φίλη του». Αυτό είναι! Οι δυο τους γίνονται πλέον αχώριστοι…
Το «Μπορώ να παίξω;» είναι ένας ύμνος στη φιλία. Η συγγραφέας είναι ταυτόχρονα και εικονογράφος και αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την ιστορία της. Μια ιστορία που αφήνει να διαφανούν όλες οι σκέψεις που περνούν από το μυαλό ενός παιδιού όταν εμφανίζεται ξαφνικά και κάποιο άλλο φιλαράκι, όλα τα συναισθήματα που βιώνει τη στιγμή που καλείται άθελά του να μοιραστεί τα παιχνίδια του, τον χώρο του και τον χρόνο του. Οι εκφράσεις των ηρώων είναι συγκλονιστικές, ενώ ενδιαφέρον έχει και η επιλογή της συγγραφέως να δώσει τον ρόλο του «κακού» στα παιχνιδιάρικα δελφίνια.
Το «Μπορώ να παίξω;» είναι ένα τρυφερό κι αληθινό βιβλίο, που τα παιδιά θα το απολαύσουν. Αν αναγνωρίσουν και τον εαυτό τους κάπου μέσα στις σελίδες του, μπορεί ασυνείδητα να βρουν και απαντήσεις σε διαχρονικά ερωτήματα, χωρίς ίχνος διδακτισμού. Γιατί το να θέλεις να παίξεις με κάποιον και να μη σε αφήνει, είναι πολύ συνηθισμένο. Το ίδιο συνηθισμένο είναι να νιώθεις όπως νιώθεις όταν κάποιος εισβάλλει στον χώρο σου και διεκδικεί τα παιχνίδια σου. Στην τελική, βέβαια, τίποτα δε συγκρίνεται με το να ξέρεις πως έχεις το δικό σου φιλαράκι, που σε νοιάζεται και περνάτε ωραία μαζί…
Μια ιστορία απλή, καθημερινή και τόσο ωραία δοσμένη αξίζει σίγουρα μια θέση στις παιδικές βιβλιοθήκες!
