Στις σελίδες των βιβλίων που έχουν εικονογραφηθεί και γραφτεί για παιδιά, ο ενίοτε βαρετός πραγματικός κόσμος μεταμορφώνεται σε έναν χώρο χρώματος και… τσαχπινιάς! Υπάρχουν διόδια που εξαφανίζονται, δρόμοι με κίτρινα τούβλα και υπνοδωμάτια που μετατρέπονται σε μέρη όπου κατοικούν άγρια… τέρατα! Το σκηνικό που χρησιμοποιείται σε μια ιστορία που απευθύνεται σε παιδιά είναι συχνά τόσο ενδιαφέρον όσο και η ίδια η ιστορία.
Μια νέα έκθεση στο Εθνικό Μουσείο Κτιρίων στην Ουάσιγκτον DC των Ηνωμένων Πολιτειών, εξερευνά τα κτίρια, τα περιβάλλοντα και τους κόσμους που υπάρχουν μέσα σε αυτές τις ιστορίες που γράφτηκαν για να διαβαστούν από παιδιά. Συμπεριλαμβανομένων εικαστικών, θεμάτων και χαρακτήρων από περισσότερα από 150 κλασικά και σύγχρονα παιδικά βιβλία, το «Building Stories» αποτελεί μια καθηλωτική εξερεύνηση των τρόπων με τους οποίους το δομημένο περιβάλλον έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παιδική λογοτεχνία. Από το «μεγάλο πράσινο δωμάτιο» στο Καληνύχτα, φεγγάρι της Margaret Wise Brown και το σπίτι που καταστράφηκε από τους ανεμοστρόβιλους στον Μάγο του Οζ του Λ. Φρανκ Μπάουμ μέχρι τους χωροταξικούς μετασχηματισμούς στην Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων του Lewis Carroll, η έκθεση εξετάζει τους τρόπους με τους οποίους τα σκηνικά και τα κτίρια στα παιδικά βιβλία επηρεάζουν τις ιστορίες αυτές καθαυτές.
«Πολλές φορές τα κτίρια δεν αποτελούν απλώς το φόντο των βιβλίων πάνω στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία, αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι λειτουργούν σαν ένας από τους χαρακτήρες των ιστοριών», λέει η Cathy Frankel, αναπληρώτρια διευθύντρια ερμηνευτικού περιεχομένου στο Εθνικό Μουσείο Κτιρίων. Η ιδέα αυτής της έκθεσης πάει πίσω σχεδόν δέκα χρόνια. Η Frankel είχε επισκεφτεί μια έκθεση για την ιστορία των παιδικών βιβλίων στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης το 2013 και άρχισε να σκέφτεται τα πολλά βιβλία και τις ιστορίες η πλοκή των οποίων εκτυλίσσεται μέσα σε κτίρια. Σκέφτηκε τότε μια πιθανή εκδοχή αυτής της έκθεσης επικεντρωμένη όμως στο αντικείμενο του Εθνικού Μουσείου Κτιρίων. «Εκείνη την εποχή σκεφτόμουν την ιδέα της κατασκευής», λέει η Frankel. «Αυτό που είχα στο μυαλό μου θα αφορούσε το κτίριο ως πραγματικό αντικείμενο». Επικοινώνησε με τον επιμελητή της έκθεσης στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, τον ειδικό σε θέματα παιδικών βιβλίων Leonard Marcus, και τον κάλεσε να κάνει πραγματικότητα την ιδέα της. Η πρώτη επίσημη συνάντηση για το project έγινε στις αρχές του 2019. Ο Marcus ζήτησε από τα μέλη του προσωπικού του μουσείου να έρθουν στη συνάντηση με ένα παιδικό βιβλίο για να συμπεριληφθεί στην έκθεση. «Φτιάξαμε πραγματικά μια τόσο ενδιαφέρουσα συλλογή βιβλίων», θυμάται η Frankel. Τα βιβλίο μάλιστα που διάλεξε η ίδια ήταν το «Eloise» της Kay Thompson σε εικονογράφηση Hilary Knight και είναι η ιστορία ενός μικρού κοριτσιού που ζει στον τελευταίο όροφο του ξενοδοχείου Plaza στη Νέα Υόρκη. «Αυτό που αποκομίσαμε στο τέλος της συνάντησης ήταν ότι τα παιδικά βιβλία μιλούν για παιδιά που ψάχνουν τον ρόλο και τη θέση τους στον κόσμο».
Αυτό έδωσε τη μορφή στην έκθεση που ανοίγει τώρα στο Εθνικό Μουσείο Κτιρίων, και η οποία περιλαμβάνει και εμπνέεται από βιβλία που εκδόθηκαν τα τελευταία 150 χρόνια και προέρχονται από 28 διαφορετικές χώρες. Σκοπός της έκθεσης είναι να δείξει πώς τα κτίρια γίνονται βασικό μέρος του τρόπου με τον οποίο τα παιδιά βιώνουν, επεξεργάζονται και αλληλοεπιδρούν με τον κόσμο. Η έκθεση θα έχει διάρκεια δέκα χρόνια και μερικά από τα βιβλία από τα οποία έχει αντλήσει έμπνευση είναι τα “Καληνύχτα, φεγγάρι” της Margaret Wise Brown, “Ο Γουίνι το αρκουδάκι” του Α.Α. Μιλν, “The Snowy Day” του Ezra Jack Keats, “Eloise” της Kay Thompson, το “The Phantom Tollbooth” του Norton Juster, το “Χόμπιτ” του J. R. R. Tolkien, το “Rome Antics” του David Macaulay, το “Harold and the Purple Crayon” του Crockett Johnson το “Οδός Αγοράς, τέρμα του Matt De La Pena και το Here We Are.
Πηγές: archinect.com & fastcompany.com
