Η νέα ιστορία της Ιωάννας Μπαμπέτα ανήκει στην σειρά του Πατάκη “Xωρίς σωσίβιο” και απευθύνεται σε παιδιά της Α’ και Β’ δημοτικού, που έχουν αρχίσει να διαβάζουν και πλέον μπορούν να ολοκληρώνουν μόνα τους μικρές ιστορίες.
Είναι οι τελευταίες μέρες του καλοκαιριού και δύο αδέρφια, η Έλλη και ο Μάνος, περνούν τις ανέμελες στιγμές τους στο παλιό βασιλικό κτήμα του Τατοΐου. Σύντομα θα γνωρίσουν τον Ζαχίρ και τη Λεϊλά, που έχουν χάσει το σκυλάκι τους, τον Μαξ, και θα τους βοηθήσουν να τον βρουν. Ο Μαξ βρίσκεται καταχωνιασμένος σε μια παλιά κρυψώνα, και δίπλα του… ένα ολόκληρο μυστήριο ξεχασμένο!
“Ντροπαλούς ανθρώπους μάλλον έχετε συναντήσει, ντροπαλά βιβλία, άραγε, έχετε πιάσει ποτέ στα χέρια σας;” μάς ρωτάει ο συγγραφέας Μισέλ Φάις. Τα ντροπαλά βιβλία υπάρχουν, μα δεν τα βλέπουμε, καθώς φυσικά κρύβονται· αφού είναι ντροπαλά! Και μάλιστα, δεν κρύβονται απλώς. Γίνονται έξτρα δημιουργικά: τρυπώνουν μέσα σε συρτάρια με ρούχα, χώνονται πίσω από τα έπιπλα, πέφτουν δίχως δισταγμό στην σακούλα των σκουπιδιών.
Ο Οδυσσέας σήμερα γίνεται 7 χρονών και το δώρο των γονιών του είναι ασύγκριτο: ένα ταξίδι στην παγωμένη Γροιλανδία!
Η εννιάχρονη Ναταλία βρίσκεται σε καινούριο σχολείο, κάτι που της συμβαίνει συχνά, λόγω της δουλειάς του μπαμπά της. Ξεκινά την Δ’ δημοτικού με τη λαχτάρα να κάνει καινούριους φίλους, αλλά το καθεστώς εκεί δεν είναι το ιδανικό: ο Ζαχαρίας, ο ανιψιός του διευθυντή, είναι ένας μπούλης που εκφοβίζει όλο το σχολείο χωρίς καμία συνέπεια. Το πρώτο του θύμα είναι φυσικά η Ναταλία, ως καινούρια, και το κορίτσι μας περνά πολύ άσχημα.
Στο γυμνάσιο του Πυγμαλίωνα συμβαίνει κάτι φοβερό: η χρυσή σφαίρα (ναι, η αυθεντική, από το στούντιο στα γυρίσματα της ταινίας του Χάρι Πότερ) που έφερε ο Γρηγόρης από το Λονδίνο για να δείξει στους φίλους του… έχει κλαπεί! Ο Δημοσιογραφικός Όμιλος του Γυμνασίου δεν αργεί να εκμεταλλευτεί την περίσταση και να αποκτήσει μεγάλη επιτυχία στην εφημερίδα του.
Ένας βασιλιάς που αγαπάει πολύ τις κορώνες και το χρυσαφί χρώμα, μια μύγα που δεν τον αφήνει σε ησυχία και που πάει και κάθεται όπου εκείνος αγαπάει περισσότερο. Ο βασιλιάς αρχίζει να σκέφτεται τους πιο πιθανούς και απίθανους τρόπους για να την ξεφορτωθεί, μόνο που τελικά όταν τα καταφέρει, δεν θα του αρέσει και πολύ.
Σαλιγκάρια που κουβαλούν πάντα το σπίτι τους μαζί, ψάρια που βρίσκουν ασφαλή κρυψώνα στα κουφάρια βυθισμένων πλοίων, παιδιά που σκαρφαλώνουν σε δεντρόσπιτα, γάτες κουλουριασμένες σε καλάθια, κούκλες που περιμένουν το νέο τους κουκλόσπιτο, άνθρωποι εκτοπισμένοι που αναζητούν ελπίδα και ευτυχία στο νέο τους σπιτικό, στη νέα τους πατρίδα. Και μια Γη που την παίρνει αγκαλιά ολόκληρο το σύμπαν, όπως ακριβώς κάνει το παιδί στο εξώφυλλο.
Μια τρομερή καταιγίδα ξεσπά ένα βράδυ στο σπίτι του μικρού Φοίβου, και το ρεύμα κόβεται. Ο μπαμπάς ανάβει ένα κερί και ο Φοίβος το κοιτά και κάνει μια σπουδαία ερώτηση στον μπαμπά του: αν έχει φοβηθεί ποτέ. Ο μπαμπάς την παίρνει σαν αφορμή και αρχίζει να μιλάει στον γιο του για τον φόβο. Για τα διάφορα είδη φόβου, για το γεγονός ότι όλοι φοβόμαστε, για τό ότι ο φόβος μας μπορεί να λειτουργήσει ως κρυψώνα, ως εμπόδιο, αλλά και σαν μια έγκαιρη προειδοποίηση.