Η Αμαλία μεγαλώνει, βρίσκεται στην τελευταία τάξη του Αρσακείου και το όνειρό της να γίνει δασκάλα βρίσκεται πια μια ανάσα μακριά. Συνεχίζει να είναι γεμάτη περιέργεια, θάρρος, αλληλεγγύη και παρατηρητικότητα. Στη νέα της περιπέτεια λοιπόν η Αμαλία μπλέκει με ένα... φάντασμα!

Η πιο πλούσια αγελάδα του κόσμου

Με χιούμορ κι απλή γλώσσα, ο Barroux περιγράφει το dolce far niente για το οποίο μιλούν οι Ιταλοί και δίνει στον αναγνώστη μια αίσθηση της πραγματικής ευτυχίας, μιας ευτυχίας που τελικά τη συναντάμε στα πιο απλά, καθημερινά πράγματα.

Η ιστορία της υπέροχης Ριγέ

Η Δάφνη είναι ριγέ. Δεν είναι αυτό όμως το περίεργο. Άλλωστε, ζει στη χώρα των Ριγέ. Περίεργο είναι αυτό που συμβαίνει στις ρίγες της όταν μιλά ή τραγουδά. Ένα πρωτοφανές στα χρονικά των Ριγέ χαρακτηριστικό που την καθιστά ανεπιθύμητη. Η ιστορία που μας αφηγείται ο Βαγγέλης Παππάς είναι ξεκάθαρα μια ιστορία για τη διαφορετικότητα, που όμως μας μπερδεύει με τις περιττές λεπτομέρειες και την περίεργη πλοκή του.

Η βερικοκιά που φύτρωσε μέσα σε ένα κόκκινο γοβάκι

Ορίστε λοιπόν το θαυμαστό ταξίδι ενός μικρού κουκουτσιού. Ένα μικρό συννεφάκι έτρωγε βερίκοκα, και ένα από τα κουκούτσια τους το έκανε σφυρίχτρα και, όταν το βαρέθηκε, το πέταξε στη γη. Εκείνο προσγειώθηκε σε ένα παραπεταμένο και μοναχικό κόκκινο γοβάκι, και με τρόπο μαγικό, σπόριασε και φύτρωσε μες στο παπούτσι μια υπέροχη βερικοκιά, ήδη γεμάτη με ζουμερά βερίκοκα.

Χρατς, χρουτς, πιπ, πλουφ!

Η Κίτι Κράουθερ στήνει με απλές γραμμές και τις ξυλομπογιές της το σκηνικό της νυχτερινής αγωνίας, του αρχέγονου φόβου που γεννιέται στο σκοτάδι και στη μοναξιά, γι’ αυτό που παραμονεύει κάτω από το κρεβάτι, για τους ήχους που η νύχτα δυναμώνει..

Η φύση διηγείται

Ένα βιβλίο γνώσεων λίγο διαφορετικό, που αφηγείται ιστορίες για ζώα που έφτασαν στο χείλος της εξαφάνισης, μας μιλάει για παιδιά που φυτεύοντας βελανίδια μπορεί να φτιάξουν μελλοντικά δάση για τα παιδιά και τα εγγόνια τους, για το πως η μείωση του πληθυσμού των λύκων έφτασε να απειλεί ένα ολόκληρο οικοσύστημα.

Υπομονή

Η Ρέιτσελ Γουίλλιαμς μιλάει στα παιδιά για τον χρόνο μέσα από μια διαφορετική οπτική και τους εξηγεί πώς τα ωραιότερα πράγματα στη φύση θέλουν το χρόνο τους. Εδώ ο χρόνος δεν είναι αφηρημένη έννοια αλλά αποκτά υπόσταση καθώς είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να ολοκληρωθεί ένα συγκεκριμένο γεγονός που περιγράφεται σαν μικρή ιστορία και απλά λόγια. Και αυτό βοηθάει τις συζητήσεις εντός και εκτός τάξης. 

To κορίτσι με τα κολλημένα μάτια

Ένα κορίτσι περιπλανιέται στην πόλη, στην εξοχή, στο λιμάνι, ακόμα και στο διάστημα, συναντάει αρκούδες, δελφίνια, πειρατές, εξωγήινους. Κι όμως, τίποτα και κανείς δεν μπορεί να της τραβήξει τη ματιά. Με το κινητό πάντα στο χέρι και το βλέμμα κολλημένο στην οθόνη, είναι απόλυτα συνδεδεμένη με τον ψηφιακό κόσμο και εντελώς αποσυνδεδεμένη από τον πραγματικό. Δεν βλέπει τα σκυλιά που θέλουν να παίξουν μαζί της, δεν τρομάζει από τους βρομερούς πειρατές, δεν προσέχει την άγρια αρκούδα στο δάσος, ούτε καν τον εξωγήινο που την απαγάγει και τελικά την εκσφενδονίζει στο διάστημα, γιατί δεν του δίνει καμία σημασία. Όλοι προσπαθούν να της τραβήξουν την προσοχή. Μάταια όμως, αφού τα μάτια της είναι αλλού. Μέχρι που μια βόλτα με το τρενάκι του λούνα παρκ προκαλεί μια μικρή καταστροφή και γίνεται η αφορμή να αφήσει πίσω της το κινητό και να αρχίσει να βλέπει επιτέλους τον κόσμο γύρω της.

Απλά και διαφορετικά (vegan)

Η σειρά βιβλίων μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής «Απλά και Διαφορετικά» του Γιώργου Ευγενειάδη αποτελεί μια πρωτοποριακή προσέγγιση στη μαγειρική. Ο συγγραφέας, εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής σε μαθητές ενός δημόσιου ειδικού σχολείου, δημιούργησε βιβλία που καθιστούν τη μαγειρική προσβάσιμη σε όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας, εμπειρίας ή ικανοτήτων.

Κίτρινο του ηλιοτρόπιου

«Από πολύ μικρή η Ηλιάνα αγαπούσε όλο τον κόσμο. Τον έβρισκε όμορφο». Αυτό την έκανε να νιώθει ευτυχισμένη. Ήξερε πως θα σοβάρευε μεγαλώνοντας, γιατί «έτσι γινόταν πάντα.» Τι θα κάνουν όμως οι γονείς της, όταν καταλάβουν ότι η Ηλιάνα δεν μεγαλώνει όπως όλοι; Πώς θα τη συνετίσουν και θα την προστατέψουν; Πώς θα της δώσουν να καταλάβει ότι ο κόσμος δεν είναι πάντα όμορφος; Είναι τελικά δυνατόν να θαυμάζουμε τα πάντα και να παραμείνουμε ευτυχισμένοι, ως μεγάλοι;