Η Ελένη Βασιλειάδη γράφει ένα βιβλίο θετικής γονεϊκότητας. Ένα βιβλίο που στόχο έχει να βοηθήσει τους γονείς να δουν τις αιτίες πίσω από τη συμπεριφορά των παιδιών τους. Μας συστήνει λοιπόν τη Σοφία, ένα κορίτσι που ετοιμάζεται για το πρώτο καλοκαιρινό μπάνιο και την πρώτη βουτιά της ζωής της από τον μόλο.
“Μπαμάδες και μαμπάδες”: πρόκειται για τυπογραφικό λάθος, για γλυκό ή για αλμυρό!; Σίγουρα είναι ένας διασκεδαστικός γλωσσοδέτης! Ίσως και ένα αίνιγμα που πάει κάπως έτσι: «μπορεί να είναι χνουδωτοί, μπορεί και με φολίδες, μπορεί να είναι καραφλοί ή να ‘χουνε κοτσίδες. Ποιοι είναι;». Ας το ανακαλύψουμε μέσα από μια ιστορία για μικρά παιδιά και για όλους τους γονείς.
“Το σαρδελάκι” είναι ένα βιβλίο που σίγουρα δίνει αφορμή για συζήτηση ανάμεσα γονείς και εκπαιδευτικούς και τα παιδιά. Ωστόσο διαβάζοντάς το αναρωτήθηκα έντονα για το κίνητρο ενός παιδιού να το επιλέξει, πόσο μάλλον ένα παιδί 5+, το οποίο μπορεί να το κουράσει το εκτενές, καθαρά αφηγηματικό κείμενο.
«Η μυστική Πόρτα» του Μακ Μπαρνέτ είναι ένα παθιασμένο δοκίμιο για τη σημασία της παιδικής λογοτεχνίας. Με ευαισθησία και χιούμορ, ο συγγραφέας υπερασπίζεται τη σοβαρότητα του είδους, καταρρίπτοντας στερεότυπα περί “κατώτερης τέχνης”. Υποστηρίζει πως τα παιδιά αξίζουν ιστορίες ουσίας, φαντασίας και συναισθηματικού βάθους, ενώ ασκεί κριτική στον τρόπο που οι ενήλικες συχνά υποτιμούν τη λογοτεχνία για παιδιά. Το βιβλίο του είναι πρόσκληση στους μεγάλους να πάρουν στα σοβαρά τη λογοτεχνία που διαμορφώνει το βλέμμα των παιδιών στον κόσμο.
Δύο κόσμοι αλληλοσυγκρουόμενοι μέσα στον άνθρωπο, δυο ανάγκες που συνυπάρχουν ταυτόχρονα: από τη μία το «κάπου», με αυτή την ήρεμη και σιωπηλή αίσθηση του ανήκειν, της συμπερίληψης, της επαφής και από την άλλη το «πουθενά», με μια ηχηρή επιδίωξη ανεξαρτησίας, απομάκρυνσης και απομόνωσης. Και τελικά; Το «Κάπου» της Jeanne Willis παρουσιάζει αυτή την εσωτερική μάχη που ξεκινά από μικρή ηλικία και πολλές φορές συνεχίζεται στον άνθρωπο ως τα βαθιά γεράματα.
Η απώλεια αγαπημένων προσώπων είναι αδιαμφισβήτητα βαριά και δύσκολη. Μπορεί άραγε ένα βιβλίο να βάλει σε λέξεις αυτά που περνάμε, να δώσει χώρο στα άβολα και επώδυνα συναισθήματα και με κάποιον τρόπο να προσφέρει παρηγοριά, οδηγώντας προς την ίαση της ψυχής; Αυτό ακριβώς επιχειρούν να κάνουν οι Καρίσα Κούλθαρντ και Σαμ Άσερ μέσα από ένα βιβλίο που μιλάει για τις «όμορφες στιγμές» και η προσωπική εμπειρία λέει ότι το επιτυγχάνουν πολύ καλά.
H εικονογράφος Jennifer Smith γράφει και εικονογραφεί την άγρια ζωή που λάμπει και ακτινοβολεί σε έναν κόσμο βιοφωταύγειας, στο βιβλίο της «Φως, τα θαύματα της βιοφωταύγειας».
Η Βυζαντία Πυριόχου-Γκυ γράφει για τα δυο πρώτα βιβλία της σειράς “Αμαλία” της Λένας Διβάνη.
Η μαμά αποφασίζει να κάνει μια απογευματινή επίσκεψη σε φιλικό σπίτι μαζί με το παιδί της. Όμως, η απόφαση αυτή δεν ευχαριστεί καθόλου το μικρό κορίτσι… Τι να κάνει με τη μεγαλύτερη κόρη, που το μόνο που θέλει είναι την ησυχία της και με ένα μωρό με πιπίλα που την ακολουθεί συνεχώς;