Ο Μεγάλος γάτος και ο Μικρός γάτος ζουν καλά μαζί μέχρι την ημέρα που ο Μικρός γάτος αποφασίζει να ακολουθήσει ένα σαμιαμίδι σαύρα μέχρι την κορυφή ενός δέντρου. Η θέα εκεί είναι υπέροχη, αλλά εκεί θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα μεγάλο πρόβλημα: δεν ξέρει να κατέβει μόνος του, είναι πολύ ψηλά!
Αυτό είναι ένα βιβλίο που θα το επέλεγε ένα παιδί. Δεν ξέρω αν θα το έπειθε να σταματήσει να επιθυμεί διακαώς να αγοράσει κινητό, αλλά νομίζω θα αναγνώριζε πολλά κοινά με την μικρή ηρωιδά. Η Χρυσούλα Καρολίδου γράφει σε πρώτο πρόσωπο μία ιστορία απλή, κατανοητή με αρχή – μέση – τέλος.
Φανταστήκατε ποτέ να είχατε μια μύγα για ξεναγό στο Παρίσι; Η Αρετή Κατσαντώνη μας συστήνει τη Σελήνη, μια μύγα που της αρέσει να κάνει όλα όσα κάνουν οι μύγες. Ωστόσο, αν και της αρέσουν τα ήσυχα πράγματα, συχνά μπλέκει σε περιπέτειες. Και κάπως έτσι βρίσκεται να ακολουθεί ένα αγόρι στο αεροδρόμιο, να μπαίνει σε ένα αεροπλάνο και να προσγειώνεται στο Παρίσι.
Αν νομίζετε ότι γνωρίζετε τα φυτά, ίσως να πρέπει να το ξανασκεφτείτε. Οι Michael Holland και Philip Giordano, με το βιβλίο τους “Έφαγα λιακάδα για πρωινό”, προσκαλούν τους αναγνώστες σε μια μοναδική γιορτή των φυτών από όλο τον κόσμο.
Η Εύη Πίνη χρησιμοποιεί λόγο μελετημένο, αρκετά σύγχρονο και ευκολοδιάβαστο, χωρίς όμως να χάνει σε ατμόσφαιρα, καθώς διατηρεί ακέραιες τις συνθήκες, τα έθιμα και τις πεποιθήσεις των ανθρώπων της εποχής. Χρησιμοποιεί μάλιστα και με τρόπο ισορροπημένο και τη ντοπιολαλιά των περιοχών και της εποχής, δίνοντας τις απαραίτητες σημειώσεις όπου χρειάζεται. Ευχάριστο βιβλίο, ευκολοδιάβαστο και σίγουρα μια πολύ ωραία ευκαιρία για κάθε παιδί άνω των 9 ετών ώστε να ενδιαφερθεί και να μάθει την Ιστορία του τόπου του, το πώς αυτός λεηλατήθηκε και ποιοι τον καπηλεύτηκαν.
Τι γίνεται όταν ξαφνικά χαθεί το θάρρος μας; Πώς το ξαναβρίσκουμε; Και μέχρι να το ξαναβρούμε τι γίνεται; Διαβάζοντας το βιβλίο των Διονύση Σταθακόπουλου και Πέτρου Μπουλούμπαση σκεφτόμουν ότι όταν χάνεις το θάρρος σου – που είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό – είναι σημαντικό να έχεις κοντά σου κάποιον να σου θυμίζει τι έχεις καταφέρει και τι αξίζεις.
Πως φαίνεται, στα παιδικά μάτια το μεγάλωμα ενός μωρού στην οικογένεια; Έκφραση συναισθήματος, ενέργεια και παρόρμηση που συνοδεύονται από συμβουλές, όπως «να μην ανησυχείς για όσα δεν είσαι… να χαίρεσαι μ’ όλα αυτά που είσαι…»! ή «να έχεις, θάρρος…περηφάνεια…να λάμπεις»! Πρόκειται για ένα παιδί «σούπερ ντούπερ»! Στην ιστορία μας, ο μεγάλος αδελφός μιλάει στον μικρό, μακρυά από την οποιαδήποτε ενήλικη αναπαράσταση. Είναι εξ ολοκλήρου παιδική υπόθεση, λοιπόν, το βιβλίο αυτό.
Η Sophie de Mullenheim με την αρωγή της εικονογράφησης της Annick Masson μας μεταφέρει τις ανησυχίες του Βίκτωρα, δίνει τη λύση μέσα από τις συμβουλές της γιαγιάς και τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή με τη φωτογραφική του μηχανή ανά χείρας, και αποδεικνύει ότι τα παιδιά δεν χρειάζονται διδακτισμό αλλά ιδέες μέσα από ιστορίες και αναζητήσεις πρωταγωνιστών, με τους οποίους μπορούν να ταυτιστούν.
Διαβάζουμε συχνά στα βιβλία για παιδιά για το πόσο διαφορετικοί και ξεχωριστοί είμαστε, μοναδικοί στον κόσμο αυτόν! Το συγκεκριμένο βιβλίο το ανατρέπει αυτό από την πρώτη σελίδα: «Κάπου σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχει ένα παιδί ακριβώς σαν και σένα»! Με ξάφνιασε, ωστόσο γρήγορα κατάλαβα γιατί: Όσο διαφορετικοί και αν είμαστε εξωτερικά, ο εσωτερικός μας κόσμος μοιάζει.