«Η μυστική Πόρτα» του Μακ Μπαρνέτ είναι ένα παθιασμένο δοκίμιο για τη σημασία της παιδικής λογοτεχνίας. Με ευαισθησία και χιούμορ, ο συγγραφέας υπερασπίζεται τη σοβαρότητα του είδους, καταρρίπτοντας στερεότυπα περί "κατώτερης τέχνης". Υποστηρίζει πως τα παιδιά αξίζουν ιστορίες ουσίας, φαντασίας και συναισθηματικού βάθους, ενώ ασκεί κριτική στον τρόπο που οι ενήλικες συχνά υποτιμούν τη λογοτεχνία για παιδιά. Το βιβλίο του είναι πρόσκληση στους μεγάλους να πάρουν στα σοβαρά τη λογοτεχνία που διαμορφώνει το βλέμμα των παιδιών στον κόσμο.

Λουίτζι – Το αραχνάκι που ήθελε να γίνει γατάκι

Σε αρκετά σπίτια εμφανίζονται αράχνες. Έτσι έγινε και στης κυρίας Μπέτι. Μόνο που ούτε λόγος για να το διώξει! Του φέρθηκε όπως θα έκανε σε ένα γατάκι: το καλωσόρισε το τάισε, έπαιξε μαζί του, το κοίμισε και του έδωσε όνομα: Λουίτζι. Μπορεί όμως μια αράχνη να ζει για πάντα ως γατούλα προκειμένου να είναι αγαπητή; Και τι θα γίνει όταν γίνει και πάλι ένα μεγάλο, τριχωτό αραχνάκι;

Οικογένεια Άντερσον

Μία οικογένεια από το Μπράιτον κληρονομεί μια κλασική έπαυλη στην εξοχή της Σκοτίας. Εκεί θα μετακομίσουν λίγες μέρες αργότερα και δεν θα αργήσουν να έρθουν αντιμέτωποι με κάποια ανεξήγητα γεγονότα που θα τους ταρακουνήσουν για τα καλά. Από τον πιο μικρό στον πιο μεγάλο, τα μέλη της οικογένειας Άντερσον έχουν μέσα τους το μικρόβιο της περιπέτειας αλλά και της περιέργειας. Σιγά σιγά η ήσυχη καθημερινότητα γεμίζει μυστήριο και ανατριχίλα… κάτι κρύβεται ΣΙΓΟΥΡΑ στην κατά τα άλλα βαρετή βίλα Άλμπα Χάους.

Ανάμεσα στους πάγους

Για πολλούς ανθρώπους η Αρκτική και η Ανταρκτική περιβάλλονται από ένα πέπλο μυστηρίου και μικρές δόσεις σύγχυσης. Η πρώτη σκέψη αφορά σίγουρα χαμηλές θερμοκρασίες και την εικόνα μεγάλων εκτάσεων από λευκό πάγο. Ακολουθούν οι πιγκουίνοι και για τους πιο διαβασμένους ίσως και οι φάλαινες. Και όμως υπάρχουν πολλά περισσότερα στην εκπληκτική φύση της Αρκτικής και της Ανταρκτικής. Αν κάποιος σου έλεγε ότι το καλοκαίρι πολύχρωμα λουλούδια πλημμυρίζουν την Αρκτική θα τον πίστευες;

Όχι τον αλιγάτορα!

Το “Όχι τον αλιγάτορα” είναι ένα πανέξυπνο και τρομερά αστείο βιβλίο, γραμμένο από τον Βραζιλιάνο Αντόνιο Πράτα και εικονογραφημένο από την Ταλίτα Χόφμαν, ιδανικό ακόμα και για πολύ μικρά παιδιά (3+).

Ο χρόνος κυλά σαν το ποτάμι

Η Έμα Καρλάιλ μιλάει στα παιδιά για κάτι που τους είναι δύσκολο να αντιληφθούν σε όλη του την έκταση. Τι σημαίνει η έννοια του χρόνου για ένα παιδί; Τα παιδιά μετρούν το χρόνο κυρίως με τη σύντομη διάστασή του, τις στιγμές: πότε θα έχουμε διάλειμμα, πότε θα πάμε εκδρομή, πότε θα έρθει ο φίλος μου… Ο χρόνος γεννά αναμνήσεις, που στα παιδιά, λόγω ηλικίας είναι αποσπασματικές. Όμως εδώ η συγγραφέας αξιοποιεί ένα εύρημα για να αντιληφθεί ο νεαρός αναγνώστης τον χρόνο: το ποτάμι.

Σαν στο σπίτι σου

Ένα βιβλίο γνώσεων για μία ιδιαίτερα πρωτότυπη αναζήτηση: ασυνήθιστων σημερινών κατοικιών ανά τον κόσμο.

Ακολουθώντας το φεγγάρι

Από τον συγγραφέα των παγκόσμιων best seller «Το μεγάλο Πάντα και ο Μικρός Δράκος», «Το ταξίδι του Πάντα και του Δράκου» και «Ο Γάτος που δίδασκε Ζεν», μας έρχεται μια συγκινητική ιστορία με τίτλο Ακολουθώντας το φεγγάρι, υπέροχα εικονογραφημένη, ενός σοφού και ηλικιωμένου λύκου που παίρνει υπό την καθοδήγησή του ένα νεαρό, ορφανό κουτάβι.

Υπάρχει ένας τίγρης στο τρένο

Μια φαινομενικά απλή και συνηθισμένη διαδρομή με το τρένο με προορισμό μια παραλία, μεταμορφώνεται σε συναρπαστική περιπέτεια φαντασίας για ένα παιδί και τον μπαμπά του. Η ιστορία της Dulak συνομιλεί με μικρούς και μεγάλους, υπογραμμίζοντας τη σημασία της παρουσίας και της ουσιαστικής επικοινωνίας.

Ένα αγόρι που το έλεγαν Βιβλίο

«…Πώς θα το ονομάσετε; Ρώτησε ο γιατρός; Η μητέρα του είπε: Βιβλίο. …Μα τι σόι όνομα είναι το βιβλίο; Είναι το όνομά του, απάντησε η μαμά του. Και το θέμα έκλεισε…ώσπου μια μέρα (Το Βιβλίο) ρώτησε: Γιατί με λένε Βιβλίο; Γιατί η ζωή σου είναι μια ιστορία, του είπε η μαμά του. Μπορείς να τη γράψεις όπως θες». Έτσι και έγινε.