Μαζί με τον άνθρωπό τους, ο Κούκι, ο Μάφιν και ο μικρός Σνούπι πάνε για κάμπινγκ στην φύση. Και ο Μάφιν, γάτος γαρ, ξεπορτίζει και τον ακολουθεί ο Σνούπι, ενώ ο Κούκι επιλέγει τη βολή του. Η μικρή περιπέτεια εξελίσσεται σε εφιάλτη όταν γάτος και κουτάβι πέφτουν στο ποτάμι. Τι θα συμβεί άραγε μετά;;;
Η Helene Druvert με το μοναδικό της τρόπο έφτιαξε ένα βιβλίο-ζωγραφιά που λέει στα μικρά παιδιά ότι μπορούν να είναι ο εαυτός τους, ότι έχουν δικαίωμα να ονειρεύονται πριγκίπισσες, πύργους, μάχες και ιππότες και φυσικά να κάνουν ό,τι επάγγελμα επιθυμεί το καθένα. Και όλο αυτό μέσα από μοναδικά εικαστικά που ξεπερνούν στερεότυπα και φωνάζουν συμπερίληψη, κοπτικά που επιτρέπουν στις σκέψεις ενός παιδιού να ξετυλίγονται.
Ο Άλφονς δεν παίζει με κορίτσια. Κανένα αγόρι δεν παίζει με τα κορίτσια. Ο Άλφονς παίζει με τον Βίκτορ, που φέρνει μαζί και την ξαδέλφη του, τη Μίλα. Η Μίλα δεν είναι κορίτσι σαν και τ’ άλλα: φτιάχνουν μαζί δεντρόσπιτο και τώρα ετοιμάζει και το γραμματοκιβώτιό του. Επίσης κάνει κατακόρυφο και γελοίες γκριμάτσες. Τι θα γίνει όταν οι φίλοι του Άλφονς τον τσακώσουν να παίζει με κορίτσι; Και τι θα γίνει όταν διαπιστώσουν για τι είναι ικανή η Μίλα;
Η Ζάχρα είναι ένα από τα πολλά γαϊδουράκια που ζουν στην πόλη της Γάζας. Συνοδεύει τον Σάμι στις καθημερινές δουλειές του στην πόλη. Παλαιότερα μετέφερε φαγητό σε σπίτια, σε σχολεία και άλλα χρειαζούμενα πράγματα σε ανθρώπους χωρίς αυτοκίνητο. Απ΄όταν ξέσπασε ο πόλεμος, άλλαξε καθήκον και προορισμό. Ταυτόχρονα, βλέπει τον κόσμο αλλιώς, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Και περιμένει…
Μια όμορφη τρυφερή ιστορία για όλους μας, για το πόσο σημαντικό είναι να αναγνωρίζουμε τις πραγματικές μας δυνάμεις, να βλέπουμε τα αδύναμα και τα δυνατά μας σημεία, να τα εκτιμούμε και να τα αξιοποιούμε κατά περίπτωση. Και κυρίως να απολαμβάνουμε τα σπάνια και πολύτιμα δώρα που μας χαρίζουν οι αληθινές φιλίες.
Πρόκειται για ένα βιβλίο, που ναι μεν συγκαταλέγεται στην (προ-)εφηβική βιβλιογραφία, αλλά είναι πολύτιμο για κάθε αναγνώστη που ενδιαφέρεται για τη βιογραφία αξιόλογων και πολύφημων ανθρώπων, όπως η Μαρί Κιουρί.
Στο βιβλίο του “Ο καυχησιάρης κόκορας που ήθελε να γίνει πλανητάρχης” σε εικονογράφηση Αιμιλίας Κονταίου, ο Χρήστος Μπουλώτης θίγει με πολύ έξυπνο τρόπο τη ματαιοδοξία των ατόμων και τις συνέπειες της στην κοινωνική ομάδα.
Πανδώρα, Μέδουσα, Αριάδνη, Ελένη, Μήδεια, Αταλάντη, Πενθεσίλεια και Κίρκη: οκτώ γυναίκες της μυθολογίας, ηρωίδες. Τι ξέρουμε για αυτές και τι μπορούμε ακόμα να μάθουμε; Γιατί διακρίθηκαν και ποιος ο ρόλος τους στον κάθε μύθο; Τι έχουν να μας πουν; Αυτό είναι ένα δίκαιο ζητούμενο, μιας και οι μύθοι συνήθως λέγονται από την οπτική γωνία των ανδρών. Εδώ, οι ηρωίδες μιλούν σε πρώτο πρόσωπο, λέγοντας οι ίδιες την ιστορία τους.
Αγαπώ τα αστυνομικά και νουάρ και τις ιστορίες με ιδιωτικούς ντετέκτιβ, για να το ξεκαθαρίσουμε. Και εδώ, σε αυτή την παιδική ιστορία, έχουμε όλα τα βασικά κλισέ: ντετεκτίβ σε θλιβερό γραφείο πάνω από γαλατάδικο, απελπισμένος για δουλειά, μια απλή υπόθεση που αναλαμβάνει γιατί έχει ανάγκη, μια υπόθεση που είναι πολλά περισσότερα από αυτό που φαίνεται. Και όλα αυτά σε ένα πια αγαπημένο στα αστυνομικά σκανδιναβικό περιβάλλον. Τσεκ σε όλα, οπότε βουτάμε.