*Γράφει η Βασιλεία Βαξεβάνη
Αν ονειρεύεστε την τέλεια παρέα για τις γιορτές, την βρήκατε. Δεν είναι άλλη από τον Charlie Brown και τα υπόλοιπα Peanuts. Αυτή η παρέα που έχει ένα μυστήριο, σχεδόν αινιγματικό όνομα – άκου εκεί «φιστίκια» – αλλά που είναι πια τόσο οικείο που όταν ακούσετε τη λέξη peanuts πρώτα θα σκεφτείτε τα αξιολάτρευτα πιτσιρίκια και τον ακόμη πιο αξιολάτρευτο Snoopy και μετά τον ξηρό καρπό.
Τα Peanuts είναι ένα από τα πιο γνωστά comic strips όλων των εποχών, με πέντε ολόκληρες δεκαετίες ζωής και παρόλο που το τελευταίο strip δημοσιεύτηκε στις 3 Ιανουαρίου του 2000, είναι σαν να μην έφυγαν ποτέ από τις ζωές μας. Και γιατί να φύγουν δηλαδή; Θα βρείτε πιο υπέροχη, τρελή, βαθιά φιλοσοφική και ακόμη βαθύτερα ανθρώπινη συντροφιά;
Τα Peanuts συνδυάζουν την αφέλεια με τον κυνισμό, τη σκανταλιά με τη φιλοσοφία, το μπέηζμπολ με το γκολφ, την τρυφερότητα με λίγο από βία. Ίσως φταίει ότι στον κόσμο των Peanuts οι ενήλικες απουσιάζουν εντελώς και έτσι μοιάζει σαν ένα παράλληλο σύμπαν όπου υπάρχουν μόνο παιδιά και οι σκύλοι περπατούν στα πίσω πόδια. Πάντα έτσι το φανταζόμουν εγώ, τελοσπάντων. Και δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι πώς θα ήμουν εγώ σαν… φυστικάκι σε εκείνο τον κόσμο.
Τα Peanuts κυκλοφορούσαν στο απόγειο της δόξας τους σε άπειρες καθημερινές εφημερίδες στον κόσμο, με εκείνα τα αναγνωρίσιμα 4 καρέ που χώραγαν έναν ολόκληρό κόσμο μέσα τους. Οι Κυριακές όμως ήταν ιδιαίτερες. Τις Κυριακές η μία γραμμή που είχε ο δημιουργός στη διάθεσή του γίνονται 3 και εκεί ξεδιπλώνει το ταλέντο του ακόμη περισσότερο, βγάζει ακόμα περισσότερο γέλιο και βρίσκει ευκαιρία να μας προβληματίσει.
Τα περισσότερα από το Χριστουγεννιάτικά strips που έφτιαξε o Charles M. Schulz έχουν όλα όσα περιμένουμε σε μια τόσο σημαντική γιορτή: δέντρα, δώρα, αναμονή, φαΐ, θαλπωρή και αγάπη. Και κάμποσα που μόνο τα Peanuts θα μπορούσαν να συνδυάσουν με όλα αυτά: γκρίνια, αμφισβήτηση, κριτική και νευρώσεις. Ναι, ναι, νευρώσεις.
Μέσα από αστείες, αγνά αφελείς και βαθιά φιλοσοφικές αναζητήσεις, το κάθε Peanut αντιμετωπίζει τα Χριστούγεννα διαφορετικά. Από τον προβληματισμό πάνω στον καταναλωτισμό του Charlie, τη στυγνή εκμετάλλευση της Lucy, τις προσωπικές αναζητήσεις για την αφθονία του Linus και την κοινωνική διάσταση της θρησκείας από τη Sally, καμία φορά αναρωτιέσαι αν διαβάζεις όντως χριστουγεννιάτικό strip. Αλλά την επόμενη Κυριακή θα δεις ένα δέντρο στολισμένο έξω από το σπιτάκι του Snoopy, μια αναπάντεχη τρυφερή αγκαλιά και ένα μήνυμα χαράς και ελπίδας μέσα από τα πιο απλά πράγματα. Κάτι σα τη δική μας ζωή δηλαδή.
Δε χωράει ούτε ολόκληρο βιβλίο για να μιλήσουμε για έναν έναν από τους κεντρικούς ήρωες αυτού του μνημειώδους strip. Αλλά για τον κεντρικό ήρωα μπορούμε να βρούμε λίγο χρόνο. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Charlie Brown. Ναι, καλά προσέξατε, και τον δημιουργό Charles τον λένε. Στην τέχνη πάντα εκτίθεσαι, πώς να το κάνουμε; Ο Charlie Brown γενικά χαρακτηρίζεται ως ο χαμένος της υπόθεσης, αυτός που κανένας δε σέβεται, αυτός που πάντα την πατάει όταν η Lucy του κρατάει την μπάλα για να την κλωτσήσει και που ο χαρταετός του ποτέ μα ποτέ δε θα πετάξει. Δε θα ήθελες να είσαι ο Charlie, έτσι; Ή μήπως όχι; Γιατί ο Charlie μπορεί να πιστεύει την Lucy όταν του υπόσχεται ότι αυτή τη φορά δε θα τον κοροϊδέψει για 1000η φορά αλλά δε το κάνει από αφέλεια. Το κάνει από μια βαθιά πίστη στο καλό που κρύβουμε όλοι μέσα μας. Και μπορεί να είναι γεμάτος αγωνίες και όπως λέει ο ίδιος «τα άγχη μου έχουν άγχος» αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να χαίρεται τα απλά πράγματα με αγνή χαρά. Ίσως ο χαρταετός του δε θα πετάξει ποτέ, αλλά ο Charlie δεν τα παρατάει. Απογοητεύεται και πέφτει σε αυτολύπηση, αλλά δεν καταθέτει τα όπλα. Θα προσπαθήσει ξανά και ξανά. Ο Charlie βλέπει τη ζωή από την αισιόδοξη πλευρά της, με πείσμα και επιμονή. Αν είχα να ευχηθώ κάτι σε όλους εσάς, θα ήταν αυτό. Όσο δύσκολα και αν είναι τα πράγματα, όσο και να σας φαίνονται μαύρα και άραχνα, σε έναν κόσμο γεμάτο Lucy Van Pelt εσείς να είστε ο Charlie. Γεμάτοι αγάπη, πίστη στο καλό και αισιοδοξία.
Καλές γιορτές!
