Η Έλλη και ο μπαμπάς της είναι μια φοβερή δυάδα! Μια μέρα αποφασίζουν να κάνουν ένα γερό ξεκαθάρισμα. Και σκαρφαλώνουν και στοιβάζουν, ξεχωρίζουν και σκαλίζουν και διαλέγουν και σωριάζουν. Ανασηκώνουν και ξεθάβουν κι ανακαλύπτουν και βγάζουν, όλα τα παλιά και χαλασμένα, τα πολύ μεγάλα ή τα πολύ μικρά, τα εντελώς άχρηστα. Όλα τα ΑΧΡΗΣΤΑ πράγματα, που δεν τους χρειάζονται πια. Και όταν το αυτοκίνητο του μπαμπά διασχίζει τη γειτονιά με την καρότσα του γεμάτη μ’ όλα αυτά τ’ άχρηστα που θα πεταχτούν, όλο και κάποιος γείτονας κρατάει από ένα «άχρηστο» πράγμα που γι’ αυτόν είναι «ακριβώς αυτό που χρειάζεται».
Κρατάω στα χέρια μου το βιβλίο «Η Έλλα και το μεγάλο ξεκαθάρισμα» της Μεγκ ΜακΚίνλεϊ σε εικονογράφηση της Κάρεν Μπλερ (εκδ. Μεταίχμιο). Σκέφτομαι τι ωραία που μπλέκονται οι λέξεις με τις εικόνες. Τι ωραία που συνδέονται οι μεγεθυμένες λέξεις – ΑΧΡΗΣΤΑ – ΑΧΡΗΣΤΟ – ΤΕΛΕΙΟ – ΑΠΑΙΧΤΑ – ΤΕΛΕΙΑ, μια αλυσίδα λέξεων που μας οδηγεί στην πρακτική της επαναχρησιμοποίησης. Όλα αυτά τα άχρηστα πράγματα που προορίζονται για τα σκουπίδια ξεκινάνε μια καινούρια ζωή στα χέρια κάποιων άλλων.
Αυτό το βιβλίο έχει πολλά ρήματα, πολύ κίνηση κι ενέργεια. Έχει κι εμφάσεις, όπως το «απολύτως τέλειο!». Έχει και λέξεις που αναφέρονται σε αντικείμενα απροσδιόριστα, αυτά κι αν θεωρούνται άχρηστα.
Μπορούμε να πάρουμε ένα χαρτί και να γράψουμε όλες αυτές τις λέξεις και να τις μιλήσουμε, δυνατά, σιγανά, γρήγορα, αργά. Και μετά να τις παίξουμε. Να τις περιγράψουμε και να τις ψάξουμε μέσα από κινήσεις. Μπορούμε να παίξουμε επίσης ένα παιχνίδι που μεταμορφώνει τα αντικείμενα. Να μιλήσουμε για την ανακύκλωση των παλιών αντικειμένων. Να παίξουμε θέατρο με αντικείμενα. Ένα παλιό αντικείμενο που έχουμε στο σπίτι να μας πει την ιστορία του και τι θα ήθελε να γίνει αν κάποιος το χρησιμοποιούσε σαν κάτι άλλο. Και βέβαια πάντα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την ιστορία της Έλλας για να κάνουμε μαζί με τα παιδιά ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα στο σπίτι μας!
