Κείμενο: Helen Docherty
Εικονογράφηση: David Roberts
Μετάφραση: Μάνος Μπονάνος
Εκδόσεις: Παπαδόπουλος
Χρονιά έκδοσης: 2025
Ηλικία: 5+
Τι ωραία που είναι όταν γελάμε όλοι με το ίδιο αστείο ή όταν είμαστε όλοι χαρούμενοι. Όπως όμως κάποια πράγματα μας κάνουν ευτυχισμένους, κάποια άλλα μας τρομάζουν. Και εφόσον όλοι φοβόμαστε με τα ίδια (περίπου) πράγματα, μήπως μπορούμε να συναισθανθούμε τους διπλανούς μας όταν βρίσκονται σε στεναχώρια, ανασφάλεια και ανάγκη;
Διαβάζουμε συχνά στα βιβλία για παιδιά για το πόσο διαφορετικοί και ξεχωριστοί είμαστε, μοναδικοί στον κόσμο αυτόν! Το συγκεκριμένο βιβλίο το ανατρέπει αυτό από την πρώτη σελίδα: «Κάπου σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχει ένα παιδί ακριβώς σαν και σένα»! Με ξάφνιασε, ωστόσο γρήγορα κατάλαβα γιατί: Όσο διαφορετικοί και αν είμαστε εξωτερικά, ο εσωτερικός μας κόσμος μοιάζει. Τα συναισθήματα είναι αυτά που μας φέρνουν κοντά και αυτά που δημιουργούν και συντηρούν τις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας. Εξιστορώντας αυτά με απλά, παιδικά παραδείγματα, η συγγραφέας αφιερώνει το δεύτερο μισό του βιβλίου σε εκείνα τα παιδιά που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους. Μας εξηγεί πώς μπορεί να νιώθουν, τι μπορεί να χρειάζονται και τι μπορούν να τους προσφέρουν οι συνομήλικοί τους. Απλά πράγματα: παρέα, αγκαλιά, κουβέντα, ένα μολύβι… ό,τι έχουμε ανάγκη όλοι μας, δηλαδή! Η ρυθμικότητα, η ομοιοκαταληξία του λόγου και τα πολλά ερωτήματα που τίθενται (αντί για συμβουλές), ενισχύουν την επιδραστικότητα του κειμένου στο συναίσθημα του αναγνωστικού κοινού.
Όλοι μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα, ανεξάρτητα της καταγωγής μας, του φύλου μας, (τις επιλογές) της εμφάνισής μας, τον βαθμό της αναπηρίας μας. Αυτά φροντίζει να τονίσει η εικονογράφηση, ποικίλων πολιτισμών και καταγωγών. Επιπρόσθετα, η αμφίεση των χαρακτήρων διαφέρει σημαντικά και οι ενδυματολογικές επιλογές των παιδιών είναι αντισυμβατικές και ανεξάρτητες του φαινομενικού φύλου τους. Έμφαση δίνεται σε πολλές μορφές αναπηρίας: παρατηρούμε τεχνητό μέλος, πατερίτσες, ανάγνωση γραφής braille και υποβοηθούμενη ακοή. Στις περισσότερες σελίδες, χρησιμοποιείται ο κατοπτρισμός των εικόνων και των χαρακτήρων. Κάτι τέτοιο είναι συμβολικό και ενισχύει τα μηνύματα του κειμένου: αν και με πολύ διαφορετική εμφάνιση, τα παιδιά καθρεφτίζονται μεταξύ τους, γιατί κάνουν τα ίδια και νιώθουν με τον ίδιον τρόπο.
Διαβάζοντας βιβλία, όπως αυτό, με μικρά σε ηλικία παιδιά, γίνεται σχεδόν βιωματική η ανακάλυψη (για εμάς, η υπενθύμιση) σημαντικών αξιών για τη ζωή τους: τα συναισθήματα τους και των διπλανών τους, οι σχέσεις τους με τους ανθρώπους, η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση, το μοίρασμα και μια αγκαλιά.
