Μπορεί το παιδικό βιβλίο να «ζωντανέψει» ένα δημοτικό σχολείο; Μπορούν σίγουρα οι γονείς των παιδιών που φοιτούν εκεί. Αυτό μάλλον σκέφτηκε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του 6ου Δημοτικού Σχολείου Θήβας, που με προτροπή της προέδρου του, Ζωγραφιάς Χρήστου, αναδιαμορφώθηκε τόσο ο προαύλιος χώρος όσο και το εσωτερικό του. Η κ. Χρήστου είναι λάτρης της λογοτεχνίας και ειδικά των παιδικών βιβλίων, όμως όταν ανέλαβε το προεδρείο του Συλλόγου, τον Οκτώβριο του 2016, βρήκε μπροστά της μόνο εμπόδια. Η Κόκκινη Αλεπού είχε την ευκαιρία να μιλήσει μαζί της και να μάθει περισσότερα για αυτό το σχολείο που θέλει να γίνει καλύτερο για τους μαθητές του.
«Δυστυχώς τα δημόσια σχολεία έχουν πολλές ελλείψεις – εμείς να φανταστείτε είχαμε τότε ακόμα πίνακες κιμωλίας – και μάλιστα λόγω της ελλιπούς χρηματοδότησης αδυνατούν να προβούν σε κάθε είδους αισθητική αλλαγή, ώστε να δημιουργήσουν ένα οικείο, ποιοτικό και ευχάριστο σχολικό περιβάλλον για τους μαθητές. Εγώ, επειδή είμαι και εκπαιδευτικός (καθηγήτρια Γερμανικής Φιλολογίας), ξεκίνησα με όραμα και στόχο να αναβαθμιστεί το σχολείο, το οποίο χαρακτηρίζεται ‘δύσκολο’, αφού βρίσκεται στις εργατικές κατοικίες της πόλης, και να ανασχεδιαστεί έτσι ώστε να βοηθάει τους μαθητές να μαθαίνουν καλύτερα, αλλά και να μπορεί να ενεργοποιήσει δημιουργικά όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας. Με πολύ κόπο και πολλή δουλεία καταφέραμε να αγοράσουμε οκτώ ασπροπίνακες, φτιάξαμε μια πολύ όμορφη δανειστική βιβλιοθήκη, ένα χώρο ζεστό και ελκυστικό, ώστε να τραβήξουμε τα παιδιά στο βιβλίο και τη γεμίσαμε με τη βοήθεια χορηγών, τη στήριξη κάποιων εκδοτικών οίκων και συγγραφέων με καινούργια βιβλία (περίπου 260 καινούρια βιβλία, μέχρι τότε τα περισσότερα ήταν παλιά, ταλαιπωρημένα και σχισμένα) προσπαθώντας ταυτόχρονα να υπάρχουν κατάλληλα βιβλία για όλες τις ηλικιακές ομάδες (Α έως ΣΤ Δημοτικού/ το σχολείο στεγάζει 155 μαθητές). Όλο αυτό προσπάθησα να το πλαισιώσω οργανώνοντας για πρώτη φορά στο σχολείο μας δράσεις φιλαναγνωσίας, με τελευταία αυτή με την κ. Αγγελική Βαρελλά την οποία έφερα προσωπικά με το δικό μου όχημα και με αποκλειστικά δικά μου έξοδα στο σχολείο. Δεν τα αναφέρω όλα αυτά φυσικά για να κάνω εντύπωση, αλλά για να σας δείξω ότι το σχολείο από μόνο του, απομονωμένο δε μπορεί να πετύχει τους στόχους του. Υπάρχει δυστυχώς η νοοτροπία να μη θέλουμε τους γονείς στα πόδια μας και να υποστηρίζουμε ότι ο ρόλος του Συλλόγου Γονέων είναι μόνο υποστηρικτικός. Από τη δική μου εμπειρία θα πω ότι χρειαζόμαστε σωστά άτομα στους συλλόγους και η συνεργασία σχολείου, οικογένειας, κοινότητας και κοινωνικών ομάδων μπορεί να κάνει θαύματα. Το γεγονός ότι η Αθήνα θα είναι Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου ήταν για μένα καθοριστικό για να αναζητήσω την καλλιτεχνική ομάδα Urban Act, για την οποία είχα διαβάσει σχετικά δημοσιεύματα για τη δράση της και να προχωρήσουμε στη δημιουργία τοιχογραφιών με αναφορά το βιβλίο. Τους έστειλα φωτογραφίες των επιφανειών και μου δώσανε το κόστος. Επειδή είναι όμως κάτι δαπανηρό και δε θα μπορούσε ο Σύλλογος να το αναλάβει εξ ολοκλήρου, άρχισε η αναζήτηση χορηγών. Είναι πολύ συγκινητικό που σε μια εποχή που τίποτα δε δίνεται και δε χαρίζεται απλόχερα, υπάρχουν εταιρείες και άνθρωποι που έχουν τη διάθεση προσφοράς. Αυτό παίρνει μεγαλύτερη αξία όταν πρόκειται για τα σχολεία και τα παιδιά! Ο μεγαλύτερος χορηγός μας ήταν η Ελληνική Εταιρεία Γρανιτών, οι οποίοι πίστεψαν αυτό το εγχείρημα και απευθείας έδειξαν ενδιαφέρον πληρώνοντας το 1/3 του ποσού. Με τη βοήθεια κάποιων επιπλέον τοπικών καταστημάτων καταφέραμε να συγκεντρώσουμε και το άλλο 1/3, έτσι κατάφερε κι ο σύλλογος να καλύψει το υπόλοιπο, να προχωρήσει αυτό το έργο τέχνης και πραγματικά αποκτήσαμε ταυτότητα. Το αρχικό σχέδιο ήταν βέβαια να ζωγραφιστούν όλες οι πλευρές του κτιρίου αλλά αυτό δεν κατέστη δυνατό. Στόχος μας είναι να μπορέσουμε να ζωγραφίσουμε και τις άλλες δύο πλευρές την άνοιξη. Τίποτα δεν έγινε πάντως τυχαία, σε όλες τις αλλαγές υπήρχε προγραμματισμός, στρατηγικό πλάνο και συγκεκριμένοι στόχοι. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: βοηθάμε τα παιδιά να αποκτήσουν αναγνωστικές συνήθειες και τα ενθαρρύνουμε να αγαπήσουν το διάβασμα. Θέλουμε χαρούμενα και ευτυχισμένα παιδιά στο σχολείο μας. Επειδή κάθε βιώσιμη αλλαγή θέλει χρόνο να συμβεί, αξίζει να προσπαθήσουμε, γιατί τα παιδιά είναι το μέλλον μας και η ελπίδα μας.Το σχολείο θα έπρεπε να είναι το ωραιότερο μέρος σε κάθε πόλη και χωριό και δεν είναι μόνο τοίχοι, πόρτες και παράθυρα, θα πρέπει να είναι κάτι βαθύτερο, ένα ουσιαστικό πεδίο αγωγής των παιδιών. Όπως θα δείτε και στις φωτογραφίες με απλές αλλαγές (χρώμα, αυτοκόλλητα, ταπετσαρίες) καταφέραμε να δώσουμε άλλο ύφος στο χώρο, να δημιουργήσουμε ένα ποιοτικό και οικείο σχολικό περιβάλλον για τους μαθητές μας και να διαμορφώσουμε αισθητικά το σχολείο μας».
To 6ο Δημοτικό Σχολείο Θήβας πριν την αναδιαμόρφωση των χώρων του
Και το μετά…
