Συγγραφέας: Ελένη Πριοβόλου
Εκδόσεις: Καστανιώτη
Χρονιά έκδοσης: 2020
Ηλικίες: 12+, 15+
Ο Ντίνος είναι ένα αγόρι 16 χρόνων, μαθητής Λυκείου, με ένα κάρο προβλήματα στο κεφάλι του και το στομάχι του άδειο. Η οικογενειακή περιουσία έκανε ξαφνικά φτερά κι εκείνος βρέθηκε μαζί με τους γονείς του και τη μικρότερή του αδερφή να τρώνε από το κοινωνικό παντοπωλείο και το συσσίτιο. Στο σπίτι τα πράγματα είναι μαύρα: ο πατέρας του είναι μέσα στα νεύρα και ξεσπά πάνω σε όλους, λεκτικά και σωματικά, ενώ δε διστάζει να κατηγορεί τους πάντες – ακόμα και τους μετανάστες – για την κατάντια του. Η μάνα του είναι πλέον ένα φάντασμα και το πρόσωπό της φωτίζεται μόνο από το μπλε φως του υπολογιστή της όση ώρα ψάχνει αγγελίες για δουλειά. Η μικρή του αδερφή, μαθήτρια δημοτικού, έχει τρομερές ψυχολογικές διακυμάνσεις και η όλη κατάσταση την επηρεάζει αρνητικά. Στο σχολείο όμως τα πράγματα για τον Ντίνο είναι διαφορετικά: διαπρέπει στα μαθηματικά, η παρέα με κάποια από τα παιδιά της Γ’ Λυκείου και η σχολική μπάντα τον κάνουν να ξεχνιέται. Τι θα γίνει όταν όμως τα πράγματα στο σπίτι χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο; Τι είναι αυτή η καινούργια δουλειά που έπιασε ο πατέρας του και γιατί έχει γίνει τόσο βίαιος; Τι θα συμβεί όταν ο Ντίνος εγκαταλείψει το σπίτι του για να τιμωρίσει τους γονείς του και τι ρόλο παίζει ο καθηγητής του, ο κ. Παπαρσένης;
Η Ελένη Πριοβόλου στήνει μια ιστορία για έφηβους και νέους με φόντο την Αθήνα του σήμερα. Οι χαρακτήρες της είναι πρόσωπα που βιώνουν έντονες καταστάσεις (ανεργία, αναζήτηση εργασίας και τροφής, βία σωματική και ψυχολογική). Ο Ντίνος είναι ένα 16χρονο αγόρι που αντί να τον νοιάζει τι θα φορέσει, με ποιους θα βγει, ποιους θα φλερτάρει και ποια σχολή θα διαλέξει για να σπουδάσει, βρίσκεται από τη μία να επαναστατεί λόγω όλου αυτού που ζει και από την άλλη να αναλαμβάνει τον ρόλο του πατέρα του, από τη στιγμή που ο ίδιος του ο πατέρας αδυνατεί να φροντίσει για τα παιδιά του και να σταθεί δίπλα τους. Η μητέρα του παραπαίει προσπαθώντας να ισορροπίσει στη νέα, ζοφερή, πραγματικότητα. Είναι σαν ο νεαρός να ζει πάνω σε μια τραμπάλα, που από τη μία πλευρά βρίσκεται η οικογένειά του και από την άλλη η ζωή του και οι δικές του ηθικές αξίες. Η μόνη σανίδα σωτηρίας είναι η αγάπη του για τα μαθηματικά, το τραγούδι και η Ντόρη.
Τόσο με την πλοκή – κυρίως με αυτή – όσο και με τη λογοτεχνικότητα της γλώσσας της, η συγγραφέας παρακινεί τον αναγνώστη να διαβάσει γρήγορα παρακάτω. Αλλωστε στο κείμενό της θίγει πολλά και σοβαρά ζητήματα, όπως την ενδοοικογενειακή βία, τη σχολική βία, τον ρατσιμό, τον φασισμό, την αστεγία, τα ΑμΕΑ, θέματα υπαρκτά στη σύγχρονη κοινωνία, και ο έφηβος αναγνώστης – ως μέλος αυτής – βρίσκει αναφορές σε προβλήματα που ίσως τον απασχολούν και τον ίδιο ή τον περίγυρό του. Ο συνδυασμός όμως τόσων πολλών και διαφορετικών δυσχερειών που συναντά ταυτόχρονα ο πρωταγωνιστής, η επιφανειακή αναφορά σε αυτά αλλά και σε γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας (δικτατορία, δολοφονία Πέτρουλα, κ.α.) και της επικαιρότητας των τελευταίων ετών (Μαρφίν, πορείες 2010, αστεγία, οικονομική κρίση, μεταναστευτικό, κλπ) και η τόσο μεγάλη ευκολία εύρεσης λύσης που τον βγάζουν κι εκείνον και την οικογένειά του από το τέλμα, κάνουν τον αναγνώστη να χάνει το ενδιαφέρον του. Αν και θεωρείται ένα από τα πολλά υποσχόμενα εφηβικά της χρονιάς, μας άφησε γλυκόπικρη επίγευση.
