Συγγραφέας: Λένα Διβάνη
Εικονογράφηση: Φίλιππος Αβραμίδης
Σειρά: Αμαλία
Εκδόσεις: Πατάκη
Χρονιά έκδοσης: 2025
Ηλικίες: 7+ (μεγαλόφωνη ανάγνωση), 9+ (ανεξάρτητη ανάγνωση)
Να μια παλιά μας γνώριμη! Επιστρέφουμε στην ωραία σειρά της μικρής Αμαλίας της Λένας Διβάνη. Βρίσκουμε πάλι το καλό και έξυπνο κορίτσι μας, έτοιμο πλέον για την πρώτη μέρα στο Αρσάκειο, αφού πήρε μια τρανή υποτροφία για να εκπαιδευτεί και να γίνει δασκάλα. Μαζί της και η αγαπημένη της φίλη Φωτεινή και η ξαδέρφη αυτής, η χαριτωμένη και αστεία Ξανθίππη.
Αλλά από την πρώτη στιγμή ένα βλέμμα αντιπάθειας πέφτει πάνω στην Αμαλία… Ένα από τα πιο πλούσια κορίτσια, η συμμαθήτριά της Αδριανή, μοιάζει να την έχει βάλει στο στόχαστρο. Γιατί, όμως; Είναι επειδή η Αμαλία είναι ξεχωριστή και έξυπνη, όπως λέει ο πατέρας της; Είναι επειδή η Αδριανή είναι κακομαθημένη ή μήπως κρύβεται κάποιο πιο περίπλοκο μυστικό πίσω από τη δυσάρεστη και θυμωμένη κοπέλα; Η Αμαλία το ανακαλύπτει και βάζει μπρος ένα σχέδιο που εμπλέκει ακόμα και την ίδια τη Δούκισσα της Πλακεντίας!
Διότι ναι, στο καινούριο βιβλίο υπάρχει άλλη μια δυναμική ιστορική γυναικεία φιγούρα· η Δούκισσα της Πλακεντίας, που περιγράφεται ποικιλοτρόπως και πάντα ανάλογα με το ποιος σχολιάζει την ιστορία. Για άλλους είναι μια θρασύτατη τρελή, για άλλους μια χαροκαμένη μάνα που έφτασε σε σημείο να βαλσαμώσει τη νεκρή κόρη της, για άλλους μια έξυπνη και ισχυρή γυναίκα με φαντασία και μεγάλες ικανότητες.
Όπως και στα πρώτα βιβλία με τη βασίλισσα Αμαλία, έτσι κι εδώ, η Διβάνη βάζει σκοπό όχι μόνο να ενημερώσει με ακριβή και ιστορικά εμπεριστατωμένο τρόπο για την ιστορία των γυναικών της Ελλάδας εκείνη την εποχή, αλλά να εξηγήσει και να δώσει ανθρώπινη μορφή στις προσωπικότητές τους. Με άλλα λόγια, να τις δικαιώσει και να τους αποδώσει τα δέοντα. Η Αμαλία έχει πολύ ωραία και γραμμική εξέλιξη σαν χαρακτήρας. Συνεχίζει να είναι μια ηρωίδα χωρίς υπερβολικά στοιχεία, διατηρώντας μια ευφυία και μια καλοσύνη που την κάνουν αυτομάτως συμπαθή.
Οι νέοι χαρακτήρες στην ιστορία είναι επίσης πολύ ενδιαφέροντες. Πέρα από τους προαναφερθέντες, έχουμε μια καλοσυνάτη δασκάλα, μια καταπιεσμένη μητέρα και έναν εγωπαθή πατέρα φίλης. Έχουμε το ιστορικό κτίριο του Αρσακείου στην Πανεπιστημίου (που υπάρχει ακόμα… κτιριακά, αν και έχει χάσει σχεδόν κάθε αίγλη από την αχρησία) και ωραίες ιστορικές αναφορές για τη θέση των κοριτσιών της εποχής. Με έκπληξη μαθαίνουμε ότι το Αρσάκειο σήμαινε δύο πράγματα: Διδασκαλείο, για τα φτωχά κορίτσια με υποτροφία ή τα πλούσια με… ανοιχτόμυαλους γονείς (!), από το οποία τα κορίτσια έβγαιναν δασκάλες (διδασκάλισσες) και Παρθεναγωγείο για τα πλούσια κορίτσια με συντηρητικούς γονείς, όπου εκεί οι κοπέλες μάθαιναν καλούς τρόπους για να βρουν έναν καλό κι αξιοσέβαστο γαμπρό.
Και στα δύο προηγούμενα βιβλία είχα απολαύσει την ωραία εικονογράφηση του Φίλιππου Αβραμίδη. Έτσι κι εδώ, οι πλατιές και ζωηρές πινελιές του, είτε με χρώμα (εξώφυλλο) είτε ασπρόμαυρες (εντός του βιβλίου) εικονογραφούν και ζωντανεύουν άριστα και εξαιρετικά παιδικά την καινούρια περιπέτειια της Αμαλίας. Και πού’ σαι, Αμαλία: περιμένουμε τις επόμενες περιπέτειες!
