Η ατμομηχανή του χρόνου

Συγγραφέας: Πέτρος Χριστούλιας
Εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας
Εκδόσεις: Ίκαρος
Χρονιά έκδοσης: 2021
Ηλικίες: 9+

Είναι μεσημέρι καλοκαιριού στο χωριό. Οι δείκτες του ρολογιού έχουν κολλήσει. Πρέπει οπωσδήποτε να κοιμηθώ! Έλα όμως που ο Μορφέας δεν έρχεται με τίποτα. Πώς θα περάσει η ώρα μέχρι εκείνη τη μαγική στιγμή που θα ακουστεί η φωνή της νόνας « Παιδιά, ετοιμαστείτε. Πάμε για μία απογευματινή βουτιά!». Εκείνες λοιπόν τις βασανιστικές ώρες συντροφιά μου έκαναν τα βιβλία, «Ο μικρός ήρωας», «Οι μυστικοί επτά», «Η Πίπη Φακιδομύτη», οι ήρωες της Ζωρζ Σαρή και της Άλκη Ζέη, αλλά και τα κόμικ και τα περιοδικά της εποχής.

Ένα τέτοιο βιβλίο συντροφιάς για τις ώρες του καλοκαιριού – και όχι μόνο – είναι το βιβλίο του Πέτρου Χριστούλια, “Η ατμομηχανή του χρόνου”. Μια περιπέτεια στον χρόνο εξελίσσεται στις σελίδες του βιβλίου, παρασύροντας τον αναγνώστη σε ένα διαφορετικό ταξίδι.

Πάμε πάλι πίσω στις δικές μου διακοπές στο χωριό. Όταν ήμουν παιδί, ο χρόνος έμοιαζε τεράστιος. Αυτό που θυμάμαι με ιδιαίτερη νοσταλγία είναι οι παρακολουθήσεις που «στήναμε» με τα αδέλφια μου. Παρακολουθούσαμε αυτοκίνητα που μας έκαναν εντύπωση, καταγράφαμε τις πινακίδες. Παρατηρούσαμε ανθρώπους που είχαν κάτι ιδιαίτερο, ποιοι ήταν, από πού έρχονταν, τι ζητούσαν… Το χωριό μου ήταν μία παραθαλάσσια κωμόπολη που γειτόνευε με τα Κύθηρα και την Ελαφόνησο, όποτε γινόταν πόλος έλξης για τους τουρίστες που στα παιδικά μου μάτια φαινόντουσαν μαγικοί με τα τροχόσπιτα και τις πανέμορφες γλώσσες.

Ποια είναι όμως η ιστορία του βιβλίου που έχω στα χέρια μου τώρα; Η Φωτεινή και ο λίγο μεγαλύτερος αδελφός της, ο Άλκης, βαριούνται πολύ. Η μητέρα τους είναι στη δουλειά και οι ώρες στο διαμέρισμα της επαρχιακής πόλης που ζουν, κυλούν αργά. Η περιέργειά τους θα τους οδηγήσει σε μία μεγάλη περιπέτεια, θα ταξιδέψουν στο παρελθόν με την ατμομηχανή του χρόνου, θα λύσουν το μυστήριο, θα ανακαλύψουν συνήθειες μίας άλλης εποχής και θα συναντήσουν ένα θαλάσσιο κήτος!  

Καθώς διάβαζα το βιβλίο θυμήθηκα αυτές τις στιγμές που έζησα εγώ ως παιδί. Η γραφή του Πέτρου Χριστούλια αναδίδει μια αίσθηση νοσταλγίας. Μέσα από το κείμενό του ζωντανεύουν εικόνες μιας άλλης εποχής, ενώ πολύ συχνά στο κείμενο συναντάμε λεκτικές εκφράσεις που σκιαγραφούν με γλαφυρό τρόπο την κοινωνία της Χαλκίδας στις αρχές της δεκαετίας του ’60, στοιχεία που θα ικανοποιούσαν ίσως ένα μεγαλύτερο σε ηλικία κοινό. Στο βιβλίο δίνεται έμφαση στις σχέσεις των ανθρώπων, στις υποσχέσεις που δίνονται, στην ευχαρίστηση που προσφέρει το παιχνίδι που είναι αποτέλεσμα της φαντασίας, αλλά και τα χειροποίητα παιχνίδια, όπως τα καραβάκια που φτιάχνονται από ντενεκεδάκια και φελλούς, παιχνίδια που κάποτε αποτελούσαν και τα μόνα μέσα ψυχαγωγίας των παιδιών.

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα, το πρώτο στο οποίο ο Χριστούλιας δοκιμάζεται ως συγγραφέας, που απευθύνεται σε παιδιά 9+ ετών. H ιστορία του έχει μεν χιούμορ, κάτι που σίγουρα κεντρίζει το ενδιαφέρον των μικρών σε ηλικία αναγνωστών, όμως σου δημιουργείται η αίσθηση διαβάζοντάς το ότι αν οι εικόνες που με λόγια περιγράφει ζωντάνευαν και η ιστορία του έπαιρνε τη μορφή ενός κόμικ ίσως να ικανοποιούνταν περισσότερο οι αναγνωστικές ορέξεις του κοινού στο οποίο θέλει να απευθυνθεί. Άλλωστε το κόμικ είναι το είδος που ο Χριστούλιας είναι εξαιρετικός, χωρίς αυτό να υποβιβάζει την πρώτη του αυτή συγγραφική προσπάθεια.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Το βιβλίο του μικροσκοπίου

Με το διάβασμα αυτού του βιβλίου ετοιμαστείτε για αναζήτηση μικροσκοπίου! Στις περίπου 60 σελίδες του μαθαίνουμε τα μέρη και την αρχή λειτουργίας του μικροσκοπίου και στη συνέχεια το χρησιμοποιούμε για να εξερευνήσουμε τον μικρόκοσμο του σπιτιού, των φυτών, των ζώων, του ανθρώπινου σώματος και του εδάφους.

Θα παίζουμε;

Το “Θα παίξουμε;” είναι μια ιστορία για μικρά παιδιά (κατά τη γνώμη μου, ακόμα και για προσχολικής ηλικίας) και για τη σχέση τους με την τεχνολογία, σε αντιδιαστολή με τη συμμετοχή τους στην πραγματική ζωή. Τον Πέδρο προσκαλούν σε παιχνίδι η αδελφή του, οι γονείς του, οι συμμαθητές, η γιαγιά και ο παππούς του, αλλά μάταια… ή μήπως τελικά όχι;

Όλα για την περίοδο

Έχουμε άλλωστε τόσα βιβλία γνώσεων για το ανθρώπινο σώμα, γιατί όχι και ένα για αυτό που αφορά κάτι παραπάνω από τον μισό πληθυσμό του πλανήτη; Και ναι, μπορεί η έμμηνος ρύση να αποτελεί ακόμα και σήμερα ταμπού σε πολλές χώρες, ακόμα και στην ελληνική επαρχία, όμως στην εποχή της τεχνολογίας και της ανεμπόδιστης πρόσβασης στις πληροφορίες, ότι δεν υπήρχε ως σήμερα στα ελληνικά ένα βιβλίο για το συγκεκριμένο θέμα, το οποίο βρίσκαμε μόνο ως κεφάλαιο ή ως αναφορά σε βιβλία γνώσεων για τη σεξουαλικότητα, είναι αδιανότητο.