Συγγραφέας: Alice Miller
Μετάφραση: Ευηνέλλα Αλεξοπούλου – Νίκος Λαζαρίδης
Εκδόσεις: Ροές
Χρονιά έκδοσης: 2010 (α΄έκδοση 2003)
Το βιβλίο που πρέπει να μοιράζεται σε μαιευτήρια και γυναικολογικά ιατρεία, σε κάθε άνθρωπο, γυναίκα ή άντρα που επιλέγει να γίνει γονιός. Πώς στις σχολές είχαμε υποχρεωτικά μαθήματα, έτσι και εδώ θα πρέπει υποχρεωτικά όσοι αποφασίζουν να γίνουν γονείς να διαβάζουν το βιβλίο της Alice Miller. “Οι φυλακές της παιδικής μας ηλικίας” είναι ένα αριστούργημα βασισμένο σε χρόνια κλινικών ερευνών και την προσωπική της εμπειρία ως ψυχαναλύτρια με δικούς της ασθενής. Η Miller ασχολείται σε αυτό το βιβλίο της (που πρωτοεκδόθηκε το 1979 και πήρε τη σημερινή μορφή δεκαπέντε χρόνια αργότερα) με το δράμα του προικισμένου παιδιού και πως ο άνθρωπος προσπαθεί μέσα από τη σχέση του με τον γονιό του να κρύψει τα δικά του συναισθήματα, τις επιθυμίες και τις ανάγκες του προκειμένου να ικανοποιήσει τη μητέρα ή τον πατέρα του και να κερδίσει την αγάπη τους. Μέσα από διάφορα παραδείγματα, αληθινά περιστατικά στη ζωή ασθενών της Μίλλερ, η ψυχαναλύτρια και συγγραφέας προσπαθεί χωρίς να χρησιμοποιεί περίπλοκους και εξειδικευμένους όρους να κάνει κατανοητό στον αναγνώστη το φαινόμενο του πληγωμένου παιδιού και την εξέλιξή του σε ενήλικα και γονέα.
Η Alice Miller γεννήθηκε το 1923 στην Πολωνία και μεγάλωσε στη Βασιλεία της Ελβετίας. Σπούδασε φιλοσοφία, ψυχολογία και κοινωνιολογία. Μετά τη διδακτορική διατριβή της, εκπαιδεύτηκε στη Ζυρίχη ως ψυχαναλύτρια και, για 20 χρόνια, άσκησε αυτό το επάγγελμα ενώ παράλληλα δίδασκε. Το 1980 αποφάσισε να σταματήσει την ψυχαναλυτική και διδακτική πρακτική και να ασχοληθεί με τη συγγραφή βιβλίων. Δημοσίευσε συνολικά 13 βιβλία (μεταφρασμένα μέχρι σήμερα σε 30 γλώσσες), με τα οποία γνωστοποίησε στο ευρύ κοινό τα αποτελέσματα των ερευνών της όσον αφορά τις αιτίες και τις συνέπειες των τραυμάτων της παιδικής ηλικίας. Η Miller ασχολήθηκε συστηματικά με τους κρυφούς χειρισμούς των γονέων κατά τη διάρκεια της ανατροφής των παιδιών τους, με τις διάφορες στρατηγικές προφύλαξης ενάντια στα τραύματα της παιδικής ηλικίας, με τις συνέπειες της απώθησης αυτών των τραυμάτων σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο και, τέλος, με τις σύγχρονες δυνατότητες ανάλυσης των συνεπειών των παιδικών τραυμάτων. Γι’ αυτές τις έρευνές της η συγγραφέας κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση. Πέθανε το 2010.
