Συγγραφέας: Μαρία Λυκάρτση
Εικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη
Εκδόσεις: Καστανιώτη
Χρονιά έκδοσης: 2023
Ηλικίες: 5+, 7+, 9+

Μεγάλες αλλαγές στην καθημερινότητα ενός παιδιού, μικρές χαρές που χάνονται, με την ελπίδα πως θα ξαναγυρίσουν. Μέσα από την αφήγηση ένος αγοριού, ο αναγνώστης γίνεται μάρτυρας μιας κατάστασης που αλλάζει. Όμως δεν είναι μόνο το κείμενο που αφήνει να διαφανεί η αλλαγή. Η εικονογράφηση εδώ παίζει τόσο σημαντικό ρόλο, που χωρίς αυτή η ιστορία δεν θα είχε την ίδια δύναμη. Από τη φόδρα ήδη του βιβλίου η εικονογράφος μας βάζει τον σπόρο της περιέργειας. Γιατί σιγά σιγά το βιβλίο σκίζεται και τι φανερώνεται πίσω από την εικόνα που βλέπουμε μπροστά μας; Με εναλλαγή από το χρώμα στο άσπρο και το μαύρο, με σκισίματα και γδαρσίματα σαν σε ταπετσαρία, η εικόνα της κανονικότητας αρχίζει να παρουσιάζει φθορά και πίσω της να εμφανίζεται μια νέα εικόνα, πιο μαύρη, αποκαλύπτοντας μια ζοφεφή νέα κατάσταση.

Το αγόρι αφηγείται τα της κανονικότητάς του όπως τα ήξερε ως τώρα: ο μάρτης στο χέρι του, τα κοντομάνικα από το κάτω ράφι, το μπασκετάκι με τους φίλους του, το πάρτι του, η βαρεμάρα στα μαθήματα, η άνοιξη που έρχεται. Όμως αυτή η άνοιξη δεν ήρθε, γιατί την πρόλαβε κάτι άλλο, κάτι που κανένα παιδί δεν μπορεί με ευκολία να κατανοήσει.

Η Μαρία Λυκάρτση μπαίνει στην ψυχοσύνθεση ενός παιδιού, όχι μικρού, όχι όμως και μεγάλου, που συναντάει στη ζωή του πρώτη φορά τον πόλεμο και μέσα από την πρωτοπρόσωπη αφήγησή σου βάζει τον αναγνώστη σελίδα τη σελίδα στο πνεύμα. Οι αλλαγές έρχονται σιγά σιγά, στην αρχή είναι σχεδόν αμελητέες, μετά όμως τα πράγματα σοβαρεύεουν. Η εικονογράφηση έχει αρχίσει πολύ πριν την εμφάνιση του κειμένου να μας προϊδεάζει και όταν αρχίζει να ξετυλίγει τη δική της ιστορία, το σύνολο σε εκπλήσσει. Συγγραφέας και εικονογράφος δημιούργησαν ένα εξαιρετικό εικονογραφημένο βιβλίο, που μιλάει για τον πόλεμο, μέσα από την απώλεια μικρών καθημερινών πραγμάτων, που συνθέτουν όμως τη ζωή.

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Το άγριο βιβλίο

Το καλοκαίρι του 13χρονου Χουάν εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο. Και σαν να μην έφταναν οι τσακωμοί των γονιών

Εμείς

Το «εμείς» μιας σχέσης ανθεκτικής σε όλες τις συνθήκες, ενός δεσμού που δεν καταλήγει σε δεσμά, μιας αγάπης χωρίς προϋποθέσεις,