«Μου αρέσει πολύ η μεγαλόφωνη ανάγνωση! Με ξεκουράζει, μου φέρνει στο μυαλό ακόμη περισσότερες εικόνες από όσες φτιάχνω όταν διαβάζω μόνη μου. Μου αρέσει που την ώρα που διαβάζουμε, σταματάμε και συζητάμε. Πολλές φορές ξαφνιάζομαι όταν αυτό που σκέφτεσαι εσύ είναι τόσο διαφορετικό από εκείνο που έχω εγώ στον νου μου. Αλλά αυτό είναι και το πιο ενδιαφέρον!»
Τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι λόγια που έχουν κατά καιρούς ειπωθεί με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο από παιδιά της τάξης μου. Δεν είναι κάτι καινούριο. Όλοι όσοι και όσες κάνουμε μεγαλόφωνη ανάγνωση στην τάξη τα έχουμε ακούσει κάποια στιγμή. Ωστόσο αυτή είναι η απάντηση της φίλης μου της Γεωργίας, όταν τη ρώτησα πώς νιώθει για τη μεγαλόφωνη ανάγνωση που κάναμε στις διακοπές μας. Στην παραλία ή στη δροσιά της αυλής παρέα με το καφεδάκι μας, διαβάσαμε ένα βιβλίο που καμιά μας δε θα επέλεγε να διαβάσει σε άλλες συνθήκες. Συναντηθήκαμε μαζί του εντελώς τυχαία, όταν το ξετρυπώσαμε από ένα ράφι της βιβλιοθήκης του σπιτιού που μας φιλοξενούσε.
Αφού και οι δυο είχαμε τελειώσει τα βιβλία που διαβάζαμε, αποφασίσαμε να δώσουμε μία ευκαιρία στον Έμμετ Φοξ και στις «Δέκα εντολές» (εκδ. Πύρινος Κόσμος) του. Ξεκινήσαμε να το διαβάζουμε χωρίς καμία προσδοκία. Το θέμα δεν ήταν από εκείνα που μας απασχολούν και η φθορά και η παλαιότητα του βιβλίου δεν αποτελούσε εγγύηση για ένα καλοκαιρινό, feelgood ανάγνωσμα.
Στην πορεία μας ξαφνιασε και μας διέψευσε! Ο συγγραφέας, του οποίου αγνοούσαμε την ύπαρξη, μας άνοιξε ένα παράθυρο σε μια φρέσκια, σύγχρονη ερμηνεία της Παλαιάς Διαθήκης. Φυσικά το πρώτο που κάναμε ήταν να τον γκουγκλάρουμε για να διαπιστώσουμε πως, διαβάζοντάς τον, συνομιλούσαμε με έναν συγγραφέα που γεννήθηκε στην Ιρλανδία το 1886, υπήρξε ιερέας και δάσκαλος, έγινε ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος του κινήματος της Νέας Σκέψης στην Αμερική και πέθανε στη Γαλλία το 1951. Διαβάζοντας τις σκέψεις του και γνωρίζοντάς τον καλύτερα, συχνά διαφωνήσαμε μαζί του, άλλοτε προβληματιστήκαμε. Ωστόσο εκείνο στο οποίο συφωνήσαμε κι οι δυο είναι πως ο Έμμετ Φοξ μας έδειξε έναν δρόμο που ποτέ δε θα είχαμε σκεφτεί να περπατήσουμε και πως θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σήμερα ένας εξαιρετικός coacher με δυναμική παρουσία στα social media.
Στο μεταξύ η, κάπως μεγαλύτερη ομάδα μεγαλόφωνης ανάγνωσης που είχα ανοίξει πριν φύγω από το Ηράκλειο, με περίμενε για να συνεχίσουμε την ανάγνωση του βιβλίου του Don Miguel Ruiz «Οι τέσσερις συμφωνίες» (εκδ. Διόπτρα). Πρωί πρωί, να μη μας πιάσει κι ο ήλιος, μετά το κολύμπι, διαβάζαμε ένα κεφάλαιο και συζητούσαμε. Προσωπικές ιστορίες που ξεδιπλώθηκαν με αφορμή όσα διαβάζαμε, εμπειρίες τελείως διαφορετικές κάποτε και πολύ κοινές άλλοτε, σκέψεις, εικόνες, αναμνήσεις που αναδύθηκαν έγιναν νήματα που μας ένωναν.
Μια μέρα καθώς διαβάζαμε μεγαλόφωνα και συζητούσαμε, πέρασε ένα μαθητούδι μου και μας κοιτούσε παραξενεμένο. «Κυρία, διαβάζετε και στους μεγάλους;» απόρησε. Η ανάγνωση φτιάχνει το μικροκλίμα στις ομάδες. Πλέκει, ξεμπλέκει, προβληματίζει, απελευθερώνει, χαλαρώνει, παρηγορεί, αγκαλιάζει… Κι αν το βιβλίο σας φαίνεται δύσκολο project, δοκιμάστε την επόμενη φορά που θα βρεθείτε σε μια μεγάλη παρέα, αντί να σκρολάρετε στο κινητό σας, να το ανοίξετε για να διαβάσετε ένα άρθρο που σας κέντρισε το ενδιαφέρον κι αφήστε το να κάνει τη δουλειά του.
Καθώς το καλοκαίρι γλιστράει ανάμεσα στα δάχτυλά μας αδειάζοντας τις χούφτες μας και γεμίζοντας τις καρδιές και το μυαλό μας, εγώ θα κλείσω στο κουτί με τα πολύτιμά μου δυο βιβλία και το therapy group μου: τις δυο Κατερίνες, την Εριέττα και τη Γεωργία, που συνταξιδέψαμε φέτος ανάμεσα στις λέξεις.
