Ο Τζικιτζίκ, ο Κρικικρίκ… και η παράξενη χορωδία του δάσους

tzikitzik

Συγγγραφέας: Κώστας Μάγος

Μουσική-στίχοι: Τατιάνα Ζωγράφου

Εικονογράφηση: Κατερίνα Χαδουλού

Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο

Χρονιά έκδοσης: 2012

Ηλικίες: 5+

 

Το τραγούδι του τζίτζικα Τζικιτζίκ ακούγεται σε όλο το πευκόδασος. Από τη στιγμή που μπει το καλοκαίρι και μέχρι να έρθει το φθινόπωρο, ο Τζικιτζίκ τραγουδάει όλη μέρα κι όταν πέφτει η νύχτα ξεκουράζεται. Μια μέρα όμως ο τζίτζικας θα σταματήσει να τραγουδά. Οταν ο κότσυφας θα τον ρωτήσει “τι;” και “πως”, θα του απαντήσει πως “βαρέθηκα να τραγουδάω μόνος. Ψάχνω έναν σύντροφο να τραγουδάμε μαζί“. Και έτσι και κάνει! Βάζει αγγελία. Και οι μέρες περνούν και κανείς δεν του απαντά. Ώσπου μια μέρα θα βρει στις ρίζες του πεύκου του ένα σημείωμα…

Ενας γρύλος, ο Κρικικρίκ, του έχει απαντήσει πως θέλει αυτός να τραγουδάει μαζί του. Ομως πως θα γίνει αυτό; Αφού τα τζιτζικία τραγουδούν μόνο το πρωί και οι γρύλοι μόνο το βράδυ; Θα καταφέρουν να συναντηθούν και να ενώσουν τα τραγούδια τους;

Ενα πανέμορφο παραμύθι για την φιλία και τη συνεργασία, πλημμυρισμένο από τις μαγικές μουσικές και τα τραγούδια της Τατιάνας Ζωγράφου και πλαισιομένο από τις μοναδικές εικόνες της Κατερίνας Χαδουλού.

* Το βιβλίο περιέχει CD με την αφήγηση και τη μουσική.

 

Save

Save

Save

Save

Save

Save

ΜΟΙΡΑΣΕ ΤΟ

Τα ήσυχα βράδια

Η θεματολογία του βιβλίου αυτού περιστρέφεται γύρω από τη νύχτα και απ’ ό,τι συμβαίνει ‘στα σκοτεινά’. Σε τι οφείλεται η ύπαρξη της νύχτας, τι συμβαίνει στο σκοτεινό ουρανό, πως λειτουργεί ο ύπνος, γιατί το μαύρο κυριαρχεί στην όραση του ανθρώπου το βράδυ, ποια η σχέση των ζώων και κάποιων φυτών με τη νύχτα; Αυτές και πολλές άλλες ερωτήσεις που τυχόν έχουμε μεγάλοι και μικροί γύρω από τα λιγότερο φανερά και γνωστά ‘καμώματα της ημέρας’, απαντώνται μέσα σε 19 δισέλιδα.

Ο κύριος Γεμάτος και ο κύριος Αδειανός

Η Christina Bellemo με το απλό, μα βαθιά φιλοσοφικό, κείμενο της κατορθώνει από τις πρώτες μόλις σελίδες του βιβλίου να ανακινήσει τα έντονα, αλλά και τα πιο οικεία συναισθήματα. Με ρήματα όπως «νιώθω», «χρειάζομαι», «φοβάμαι», «συγκινούμαι», που φανερώνουν αμέσως τη συναισθηματική κατάσταση των δύο ηρώων, πετυχαίνει την ταύτιση των αναγνωστών/ριών και παράλληλα τους δίνει τη δυνατότητα να αναστοχαστούν τις έννοιες της συνύπαρξης, της συνδιαλλαγής και της συμπόρευσης.

Όταν ανοίγω τα φτερά μου

Ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο, εικονογραφικά και θεματικά, είναι αυτό του Marc Majewski, ένας ύμνος στη γονεϊκή αγάπη. Η ιστορία ανοίγει με ένα υπέροχα ανακατωμένο παιδικό δωμάτιο, εκεί που ένα μικρό αγόρι φοράει τα πολύχρωμα φτερά πεταλούδας που μόλις έφτιαξε και βγαίνει ολόχαρο στην εξοχή να παίξει και να “πετάξει”.