Σενάριο: Sophie Furlaud
Σχέδιο: Dorothee De Monfreid
Μετάφραση: Τατιάνα Γαλάτουλα
Εκδόσεις: Διόπτρα
Χρονιά έκδοσης: 2024
Ηλικία: 7+
Νιώθω πολύ συχνά ότι είμαστε – πάλι – σε ένα σημείο στην ανθρώπινη Ιστορία που θα πρέπει να σώσουμε τους εαυτούς μας. Για να γίνει αυτό θα χρειαστεί να παλέψουμε με τον ίδιο μας τον εαυτό και να αρθούμε πάνω από τα πιο ποταπά μας ένστικτα. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, μόνο μέσα από τη Φιλοσοφία και την Τέχνη θα αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ζούμε.
Δεν ξέρω αν είναι από ένστικτο επιβίωσης ή από συνειδητή επιλογή που κυκλοφορούν – και μεταφράζονται – πολλά βιβλία για παιδιά γύρω από τη Φιλοσοφία. Πάντως, κάνουν καλά τη δουλειά τους. Μία από αυτές τις εκδόσεις είναι και αυτή η σειρά «Μικροί Φιλόσοφοι». Αντίθετα με άλλα έργα, εδώ δεν είναι τόσο στόχος να μάθουν τα παιδιά για τα φιλοσοφικά ρεύματα και τις ιδέες άλλων φιλοσόφων. Αυτό που προσπαθεί να κάνει αυτή η σειρά βιβλίων είναι να μάθει στα παιδιά να σκέφτονται φιλοσοφικά, να ρωτάνε “γιατί;” και να βλέπουν πίσω από κάθε στιγμή, εύκολη ή δύσκολη, μια ευκαιρία να στοχαστούν για την ανθρώπινη κατάσταση.
Κάθε βιβλίο περιέχει μικρές ιστορίες δύο ή τριών σελίδων με τις περιπέτειες μιας παρέας ανθρωπόμορφων ζώων. Απλές στιγμές, όπως το μοίρασμα μιας μερίδας πατάτες ή ένας καινούριος φίλος που δε μιλάει τη γλώσσα μας, γίνονται αφορμή για κουβέντα. Οι ιστορίες είναι μικρές απλές, γεμάτες συναίσθημα και χιούμορ, ζήλια και ανασφάλεια, περιπέτεια και θάρρος. Είναι ιστορίες που θα μπορούσαν να έχουν βιώσει τα παιδιά ή ακόμα και αν δεν τα έχουν ζήσει, να μπορούν να ταυτιστούν με όσα ζουν και νιώθουν τα συμπαθέστατα αυτά ζωάκια. Και μέσα σε όλα, μπαίνουν και κάποια ερωτήματα για τη ζωή γενικότερα και τη θέση μας στον κόσμο.
Όμως, μου άφησε ένα κενό, ένα «κάτι ακόμα» που χρειαζόταν για να πετύχει το στόχο που ευαγγελίζεται το έργο. Οι ιστορίες είναι σύντομες και απλές – αν και όχι απλοϊκές – με περισσότερο διάλογο και λιγότερη δράση, όπως θα περίμενε κανείς από μικρούς φιλόσοφους. Αλλά ένιωσα ότι αυτό το έργο είναι η αφορμή για μια μεγαλύτερη κουβέντα που όμως δεν είναι εύκολο ένας γονιός ή ακόμα και εκπαιδευτικός να καθοδηγήσει. Είναι σαν να βλέπω αυτό που χρησιμοποιεί η Furlaud στα δικά της εργαστήρια φιλοσοφίας για παιδιά, χωρίς όμως να έχω το… λυσάρι για το μετά.
Οπότε μένει κάπου ανάμεσα στο εικονογραφημένο βιβλίο, χωρίς αρκετή δράση και ένα φιλοσοφικό βιβλίο, χωρίς αρκετή φιλοσοφία. Παραμένει γλυκό και τρυφερό και είναι ένα ωραίο ανάγνωσμα για κάτι μικρό και γρήγορο. Και ίσως μια αφορμή να ανακαλύψουμε μαζί τους φιλοσοφικούς δρόμους και όπου μας βγάλει.
Το σχέδιο είναι απλό και όμορφο με ζωηρά χρώματα που ήταν και το πρώτο που τράβηξε την προσοχή των δικών μου παιδιών. Προσωπικά, ως φανατική αναγνώστρια κόμικς έχω ένα θεματάκι με τα μεγάλα κενά στις σελίδες. Τα θέλω να είναι κολλημένα τα καρεδάκια μου και τη σελίδα γεμάτη, αλλά αυτό είναι εντελώς προσωπικό.
Πάντως, για να απαντήσω μια από τις ερωτήσεις που θέτουν τα ζωάκια «άραγε όταν μεγαλώσουμε θα ξέρουμε τα πάντα;», εγώ λέω «ελπίζω πως όχι». Μακάρι κάθε μέρα όλοι να μαθαίνουμε και κάτι καινούριο.
*Η κριτική αναφέρεται στα βιβλία “Ένας κόσμος γεμάτος μυστήρια” και “Σσς… Σκεφτόμαστε!“
