Κείμενο: Sophie De Mullenheim
Εικονογράφηση: Annick Masson
Μετάφραση: Πετρούλα Γραβριηλίδου
Εκδόσεις: Δεσύλλας
Χρονιά έκδοσης: 2024
Ηλικίες: 5+
Ο Βίκτωρας περνάει τις διακοπές του στο μικρό σπίτι της γιαγιάς του. ‘Ομως, όπως συμβαίνει σε πολλά παιδιά, έχει την αίσθηση ότι όλα πάνε στραβά όταν σκίζεται η ζωγραφιά του, ματώνει το γόνατο του και του λείπουν οι γονείς του. Και τότε έρχεται η γιαγιά του για να του αποκαλύψει ένα μικρό μυστικό ευτυχίας «Δεν πέφτω ποτέ για ύπνο χωρίς να σκεφτώ τρία όμορφα πράγματα που μου συνέβησαν μέσα στη μέρα. Έτσι κοιμάμαι πάντα με την καρδιά μου χαρούμενη».
Και ο μικρός Βίκτωρας το ακούει και ανακαλύπτει μικρά πράγματα που τον κάνουν χαρούμενο, όπως το γράμμα της φίλης του και τις τηγανιτές πατάτες για μεσημεριανό! Δυσκολεύεται ωστόσο όταν το μεσημεριανό είναι μπρόκολο και ένα καβούρι τον δαγκώνει στο πόδι. Και κάπου εκεί η γιαγιά ξετρυπώνει στη σοφίτα μια πολαρόιντ φωτογραφική μηχανή που μπορεί και εκτυπώνει αμέσως τις φωτογραφίες. Αρχικά όλες οι φωτογραφίες είναι γκρίζες, χωρίς ενδιαφέρον. Ο Βίκτωρας πρέπει να μάθει να κοιτάει. Αποφασίζει να μη βιάζεται, να κοιτάζει με τα μάτια και με την καρδιά του. Πατάει το κουμπί και αυτή τη φορά η φωτογραφία έχει χρώματα. Σιγά σιγά αφήνει να τον αγγίζουν οι λεπτομέρειες της ζωής γύρω του, μαθαίνει να κοιτάζει και να θαυμάζει τα πάντα. Και οι φωτογραφίες του γεμίζουν χρώμα και ο Βίκτωρας συλλέγει στιγμές ευτυχίας και τις διηγείται στη γιαγιά του. Και τώρα πια τα βράδια δεν του έρχονται μόνο τρία ωραία πράγματα αλλά πολύ περισσότερα.
Και κάπως έτσι η Sophie de Mullenheim με την αρωγή της εικονογράφησης της Annick Masson μας μεταφέρει τις ανησυχίες του Βίκτωρα, δίνει τη λύση μέσα από τις συμβουλές της γιαγιάς και τις περιπέτειες του πρωταγωνιστή με τη φωτογραφική του μηχανή ανά χείρας, και αποδεικνύει ότι τα παιδιά δεν χρειάζονται διδακτισμό αλλά ιδέες μέσα από ιστορίες και αναζητήσεις πρωταγωνιστών, με τους οποίους μπορούν να ταυτιστούν. Γιατί τα μικρά πράγματα είναι που χαρίζουν μικρές νότες ευτυχίας, όσο και αν, μικροί ή μεγάλοι, συχνά δυσκολευόμαστε να δούμε…
