Κείμενο: Δέσποινα Λιαράκου
Εικονογράφηση: Γιώτα Κοκκόση
Εκδόσεις: Καστανιώτη
Χρονιά έκδοσης: 2025
Ηλικίες: 5+
Κάθε καλοκαίρι, η μικρή Εύα ανυπομονεί να διαλέξει τα καινούρια της λαστιχένια παπούτσια. Φέτος διάλεξε κάτι πανέμορφα κόκκινα με κίτρινα λουλούδια. Και οι φίλοι της Εύας φορούν λαστιχένια παπούτσια· με αυτά περπατούν άνετα στην παραλία και στη θάλασσα. Παίζουν, μαγειρεύουν, γελάνε – ως τη μέρα που ένας γλάρος έρχεται να φάει τη φανταστική τους σούπα! Εκεί, τα παιδιά τπν κυνηγάνε για να ανακαλύψουν, αργότερα, ότι χάρη στα λαστιχένια τους παπούτσια όλα τα ίχνη που άφησαν πάνω στο κυνηγητό είναι ολόιδια… πώς θα τα καταφέρουν να ξεχωρίσουν;
Το βιβλίο της Δέσποινας Λιαράκου μιλά για την απελευθέρωση και την εξερεύνηση. Με φόντο ένα μαγευτικό, παιδικό και τόσο αναγνωρίσιμο καλοκαίρι, τα παιδιά της παρέας παίζουν εκ του ασφαλούς με τη φαντασία και τις ιδέες τους. Όταν η Εύα θα ξεφορτωθεί τα παπούτσια της, θα σημάνει μια μεγάλη αλλαγή στα παιδιά, που ξαφνικά θα μεγαλώσουν. Ξεφορτώνονται τα λαστιχένια παπούτσια και αμέσως αποκτούν μοναδικότητα και ατομικότητα. Τα ίχνη από τις πατούσες είναι ξεχωριστά, τα ίχνη των παπουτσιών καθόλου. Τα πόδια γυμνά νοηματοδοτούν την ελευθερία, το ρίσκο, την ευθύνη, την προσωπική έκφραση και την αυτοπεποίθηση. Θέλει θάρρος, μικρή Εύα, για να ξεφορτωθείς τα παπούτσια σου! Μα όλη η παρέα ακολουθεί.
Στην ιστορία αυτή τα παιδιά ανακαλύπτουν τη φύση· όχι μόνο αυτή γύρω τους, αλλά και αυτή μέσα τους. Τα βράχια, η άμμος, τα βότσαλα, τα κύματα γίνονται αισθητηριακό εργαλείο για τα παιδιά που ανακαλύπτουν εκ νέου τον κόσμο και το καλοκαίρι. Εξερευνούν νέες εμπειρίες, γίνονται ατρόμητα, νιώθουν ελεύθερα. Νιώθουν καλύτερα μέσα στο σώμα τους, χωρίς την ασφυκτική προστασία των λαστιχένιων παπουτσιών. Επίσης, βλέπουμε μια πολύ ωραία αποτύπωση της παιδικής φιλίας το καλοκαίρι. Κάθε παιδί θα ταυτιστεί, κάθε μεγάλος θα αναπολήσει. Τα καλοκαίρια που έμοιαζαν να μη τελειώνουν ποτέ, οι περιπέτειες που ήταν τεράστιες και μαγικές, οι φίλοι που ήταν σύμμαχοι και συνένοχοι και ισάξιοι. Οι ιδέες που ήταν φρέσκες, πρωτότυπες και συναρπαστικές. Τα παιχνίδια, που ήταν απαραίτητα και σημαντικά.
Η εικονογράφηση της Γιώτας Κοκκόση είναι απλή, όμορφη, ζωντανή. Αποτυπώνει με τρόπο ουσιαστικό και πολύχρωμο τη θερινή ομορφιά μιας παραλίας και μιας παιδικής παρέας. Τα παιδιά αποδίδονται εικονογραφικά όπως θα τα έβλεπε στην πραγματικότητα ένα άλλο παιδί, από το δικό του ύψος και τη δική του ματιά, είναι πραγματικοί ήρωες δίχως περιττές χαριτωμενιές. Χρώματα ωραία που γεμίζουν όλο το χαρτί, σαν τις παιδικές ζωγραφιές. Το βιβλίο ολόκληρο μοιάζει με μπλοκ ζωγραφικής, με το ωραίο σκληρόδετο χάρτινο εξώφυλλό του.
Αυτό το βιβλίο μιλάει κατευθείαν στην καρδιά· τόσο τη δική μας, όσο και του καλοκαιριού. Παρότι πρόκειται για μια απλή, καθημερινή ιστορία, είναι τόσο ανάλαφρα και παιδικά δοσμένη που μοιάζει με βαθιά ανάσα. Μιλά στη γλώσσα των παιδιών χωρίς να γίνεται διδακτική ή ευπρεπισμένη. Προτείνει, χωρίς να επιβάλλει. Και ζωντανεύει ένα μικρό καλοκαιράκι ανεμελιάς στις όμορφες σελίδες του…
